Odpowiedź:
Sen jest fizyczną potrzebą naszych ziemskich ciał. Bez snu, nasze mózgi przestają właściwie pracować, a nasze ciała odmawiają współpracy. Cykl snu i czuwania jest po prostu kolejnym z wielu cykli, które Bóg ustanowił na ziemi — inne obejmują cykl zmieniających się pór roku, dnia i nocy czy cykl wody. Cykle te są częścią życia na tej planecie. Jednak po śmierci, będziemy w innej rzeczywistości. Z chwilą śmierci, ci którzy są "w Chrystusie" od razu z nim będą (2 Koryntian 5.8), ale jeszcze nie będą w całkowicie odnowionych ciałach. Musimy czekać na zmartwychwstanie, aby je otrzymać (1 Koryntian 15.40; 2 Koryntian 4.14; Ew. Jana 5.28-29). Najprawdopodobniej, w międzyczasie, po śmierci i przed zmartwychwstaniem, nasze dusze nie będą potrzebowały snu; raczej będziemy cieszyć się nieprzerwanym uwielbieniem i radością w obecności Pana.
"Spanie" w niebie- duchowa rzeczywistość w której oczekujemy na zmartwychwstanie- może nawet nie być możliwa czy konieczna. Jezus opisał tymczasowe miejsce odpocznienia dla sprawiedliwych będących "na łonie Abrahama" (Ew. Łukasza 16.23). Będziemy mieli jakiś rodzaj ciała i będziemy rozpoznawać siebie wzajemnie (Ew. Łukasza 16.22-24). Możemy mieć pewną wiedzę o sprawach na Ziemi (Ew. Łukasza 16.27–28; Ks. Objawienia 6.9–10). Powinniśmy jednak zwrócić szczególną uwagę na reakcje ludzi, którzy widzieli Boga w Jego chwale, podobnie jak Izajasz (Ks. Izajasza 6.1-5), Mojżesz (2 Ks. Mojżeszowa 33.20-23) i Jan (Ks. Objawienia 1.17). Życie w jawnej obecności Pana Boga Wszechmogącego zmieni wszystko. Rzeczy ziemskie, w tym sen, nie będą już miały dla nas tej samej wartości.
Jednak Bóg stworzył ludzi, aby zamieszkali rzeczywistość fizyczną. Zamierza przywrócić wszystkie rzeczy jako nowe (Dz. Apostolskie 3.21). Podczas zmartwychwstania nasz duch, który był z Chrystusem, złączy się z naszym odnowionym ciałem. Wówczas zamieszkamy nową, całkowicie odnowioną Ziemię z Jezusem (Ks. Izajasza 65.17; Ks. Objawienia 21.1-2). Wieczność będziemy spędzać żyjąc w doskonałych ciałach na doskonałej Ziemi z Jezusem jako naszym niekwestionowanym Królem. W stanie wieczności, sen może być ponownie częścią naszego doświadczenia, jak może być jedzenie czy picie (Ew. Łukasza 14.15; Ks. Objawienia 19.9). Ale sen nie będzie potrzebny z powodu wyczerpania lub słabości, ponieważ nasze ciała będą doskonałe jak ciało Jezusa po Jego zmartwychwstaniu (Ew. Łukasza 24.41-42). Fakt jest taki, że nie wiemy wystarczająco z Pisma Świętego, by zdecydowanie stwierdzić czy będziemy czy nie będziemy spali w niebie, w tysiącletnim okresie czy w stanie wieczności. To jedno z tysiąca pytań na które otrzymamy odpowiedź w niebie. Jedna rzecz jest pewna: gdy zobaczymy Jezusa po raz pierwszy, sen będzie ostatnią rzeczą, o jakiej pomyślimy.
