Pytanie: Czy w chrześcijaństwie powinny być jakieś rytuały?
Odpowiedź:
W kontekście religijnym, rytuał jest ustaloną formą oddawania czci. Rytuały wiążą się z symbolicznymi czynnościami fizycznymi; niektóre przykłady rytuałów to uklęknięcie przed wejściem do ławki, uczynienie znaku krzyża czy podniesienie Hostii podczas katolickiej mszy.
Religię można zdefiniować jako "wiarę w bóstwo, wyrażoną w postępowaniu i rytuale." Dwa najczęstsze składniki tak zdefiniowanej religii to zasady i rytuały. Aby być wiernym wyznawcą Judaizmu czy Islamu, na przykład, osoba musi przestrzegać list "rób to" i "nie rób tego". Religia oparta na rytuałach jest najbardziej widoczna w Kościele Rzymskokatolickim, Prawosławnym i Protestanckim, w liturgicznych nabożeństwach Kościoła Wysokiego, ale jest również filarem Buddyzmu i Hinduizmu.
Prawo Mojżeszowe nakazywało zestaw rytuałów dla Izraela w celu oddawania Bogu czci. Było wiele praw ceremonialnych, które musieli przestrzegać. Niektóre z tych praw były bardzo szczegółowe i dotyczyły pokropienia wodą, pokropienia krwią, wymachiwania ziarnem lub prania odzieży. Prawo Mojżeszowe zostało wypełnione w Chrystusie (Ew. Mateusza 5.17). Rytuały Starego Testamentu nigdy nie miały być stałym elementem kultu, jak wyraźnie uczy Pismo Święte, dary i ofiary: „to tylko przepisy zewnętrzne, dotyczące pokarmów i napojów, i różnych obmywań, nałożone do czasu zaprowadzenia nowego porządku" (Hebrajczyków 9.10; tłum. Biblia Warszawska). Te "zewnętrzne przepisy" nie są dzisiaj dla nas wiążące.
Nie ma żadnego polecenia nowotestamentowego, aby włączyć recytacje, ceremonialne przedmioty lub symboliczne gesty fizyczne w naszym dzisiejszym uwielbieniu. Jesteśmy oddani Panu Jezusowi, a nie różnym rytuałom czy liturgii. Prawdziwe chrześcijaństwo, wynikające z dokładnej interpretacji Biblii, nie jest oparte na przepisach ani na rytuałach. Jest raczej oparte na relacji. Bóg żywy przez Jezusa uczynił tych, którzy wierzą w Chrystusa, swoimi własnymi dziećmi (Ew. Jana 1.12).
Jedyne "obrzędy", które kościół Nowego Testamentu jest zobowiązany przestrzegać, to: chrzest przez zanurzenie (Ew. Mateusza 28.19) oraz wieczerzę (1 Koryntian 11.25). Ale nawet wtedy nie podano żadnych szczegółów regulujących dokładne metody, jakie należy stosować. Chrzest, oczywiście, wymaga wody, a wieczerza wymaga chleba i "kielicha". Kościoły mogą swobodnie chrzcić ludzi w baptysteriach, jeziorach, basenach, korytach dla koni itp. W przypadku wieczerzy, Biblia nie określa częstotliwości jej odbywania, rodzaju chleba, jaki należy użyć, zawartości alkoholu w "kielichu", czy też dokładnie tego, kto powinien sprawować ten obrzęd. Kościoły mają w tych sprawach pewną swobodę.
Wszystkie kościoły mają pewien schemat, którego zazwyczaj przestrzegają i można o tym myśleć jako o "rytuale". Oczywiście, dobrze jest, aby wszystko było robione "godnie i w porządku" (1 Koryntian 14.40), a posiadanie procedury działania nie jest niczym złym. Ale jeśli kościół jest tak liturgiczny, a jego struktura tak sztywna, że Duch Święty nie może swobodnie działać, to liturgia poszła za daleko.
Dodatkowo, liturgie lub rytuały stworzone przez ludzi są zawodne i często są niebiblijne. Możliwe jest nawet "unieważnienie słowa Bożego" przez stworzone przez ludzi tradycje (Ew. Marka 7.13). Jezus ostrzegał przed "próżnym powtarzaniem" (Ew. Mateusza 6.7), a wiele rytuałów odprawianych dziś w kościołach właśnie tym jest. Powtarzanie modlitw, wyznań wiary czy pieśni może z czasem doprowadzić do nudy w uwielbieniu, a nie do swobodnego wyrażania swojego serca, umysłu i duszy przed Bogiem (Ew. Mateusza 22.34-40).
Czy rytuały są złe? Nie, nie same w sobie. Pusty rytuał jest zły, podobnie jak każdy rytuał, który zastępuje, zasłania lub odciąga od żywej relacji z Chrystusem. Czy rytuały są nakazane w kościele? Nie, z wyjątkiem chrztu i wieczerzy. Bóg widzi serce i szuka tych, którzy oddają Mu cześć "w Duchu i w prawdzie" (Ew. Jana 4.24; tłum. Biblia Warszawska). Rytuały mogą być korzystne, ale nigdy nie należy pozwolić, aby zewnętrzne obrzędy zastąpiły wewnętrzne oddanie.
