Odpowiedź:
W sensie ogólnym, prorok jest osobą, która wypowiada Boże prawdy innym ludziom. Greckie słowo prophetes może oznaczać "ten, który przemawia" lub "rzecznika/ orędownika." Prorocy są również nazwani "jasnowidzami", ze względu na ich duchowy wgląd czy ich zdolność "widzenia" przyszłości.
W Biblii prorocy często pełnili rolę zarówno nauczającą jak i objawiającą, ogłaszając Bożą prawdę odnośnie bieżących kwestii, chociaż także objawiając szczegóły dotyczące przyszłości. Służba Izajasza na przykład dotykała zarówno teraźniejszości jak i przyszłości. Głosił odważnie przeciwko korupcji obecnej w jego czasach (Ks. Izajasza 1.4) jak i dostarczał wielkich wizji dotyczących przyszłości Izraela (Ks. Izajasza 25.8).
Prorocy mieli za zadanie wiernie głosić ludziom Słowo Boże. Odegrali kluczową rolę w prowadzeniu narodu Izraela i ustanowieniu kościoła. Boży dom jest zbudowany "na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus" (Efezjan 2.20).
Biblia wspomina o ponad 133 prorokach podanych z imienia, z czego 16 to kobiety. Ponadto prorokowało wielu innych, na przykład 70 starszych Izraela (4 Ks. Mojżeszowa 11.25) oraz 100 proroków uratowanych przez Abdiasza (1 Ks. Królewska 18.4). Pierwszym nazwanym prorokiem w Biblii jest Abraham. W 1 Ks. Mojżeszowej 20.7 Bóg przemówił we śnie do Abimelecha, mówiąc, "Teraz więc zwróć żonę tego męża, bo jest prorokiem. On będzie modlił się za ciebie, abyś żył..." Bóg objawił się Abrahamowi przy wielu okazjach.
Zarówno Jakub jak i Józef, potomkowie Abrahama, mieli sny na temat przyszłości, które można by określić jako prorocze. Mojżesz został nazwany "mężem Bożym" i został uznany za wielkiego proroka (5 Ks. Mojżeszowa 34.10). Jozue i wielu sędziów służyło jako prorocy, z ostatnim sędzią Samuelem, słyszącym głos Boga, gdy był jeszcze chłopcem (1 Ks. Samuela 3.4). On później namaści Dawida, który będzie służył zarówno jako król jak i prorok Izraela.
Czas Eliasza i Elizeusza charakteryzował się dużą aktywnością prorocką. W rzeczywistości, za ich życia kwitła szkoła dla proroków (zobacz 1 Ks. Królewska 20.35). Zarówno Eliasz jak i Elizeusz dokonywali także wielu cudów.
W Nowym Testamencie, Jan Chrzciciel przepowiedział Mesjasza (Ew. Mateusza 3.1). Sam Jezus przyszedł jako prorok, kapłan, król i Mesjasz, wypełniając wiele mesjańskich proroctw Starego Testamentu.
We wczesnym kościele również byli obecni prorocy. Na przykład Ananiasz, otrzymał proroctwo na temat przyszłości apostoła Pawła (Dz. Apostolskie 9.10-18). Dz. Apostolskie 21.9 wspomina cztery córki Filipa, które potrafiły prorokować. Proroctwo jest podane jako dar duchowy w 1 Koryntian 12 oraz 14. Na końcu wieków, dwóch "świadków" będzie prorokowało z Jerozolimy (Ks. Objawienia 11).
Zwykle prorocy posyłani przez Boga są pogardzani, a ich przesłanie ignorowane. Izajasz opisał swój naród jako "naród buntowniczy, synowie kłamliwi, synowie, którzy nie chcą słuchać Prawa Pańskiego, którzy mówią do jasnowidzów: Nie miejcie widzeń! i do proroków: Nie prorokujcie nam nagiej prawdy! Mówcie nam pochlebstwa, prorokujcie złudzenia!" (Ks. Izajasza 30.9-10; tłum. Biblia Tysiąclecia). Jezus płakał, że Jerozolima zabiła proroków jakich Bóg do niej posłał (Ew. Łukasza 13.34).
Oczywiście nie każdy, który "wypowiada" wiadomość jest faktycznie prorokiem Bożym. Biblia ostrzega przeciwko fałszywym prorokom, którzy twierdzą, że mówią w imieniu Boga, a którzy faktycznie zwodzą ludzi, których rzekomo informują. Król Achab zatrudniał 400 takich fałszywych proroków, aby mówili mu to, co chciał usłyszeć (2 Ks. Kronik 18.4-7; por. 2 Tymoteusza 4.3). W Nowym Testamencie mamy wiele ostrzeżeń przeciwko fałszywym prorokom. Jezus nauczał, "Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w odzieniu owczym, wewnątrz zaś są wilkami drapieżnymi!" (Ew. Mateusza 7.15). A później wskazał, że na końcu wieków, "Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą wielkie znaki i cuda, aby, o ile można, zwieść i wybranych" (Ew. Mateusza 24.24). Ks. Objawienia mówi o fałszywych prorokach, którzy powstaną w czasie Wielkiego Ucisku i będą zwodzić ludzi na całym świecie (Ks. Objawienia 16.13; 19.20; 20.10). Aby uniknąć zwiedzenia, musimy zawsze badać "duchy, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków wyszło na ten świat" (1 Jana 4.1).
Prawdziwy prorok Boży będzie trwał w głoszeniu prawdy Bożej. On czy ona nigdy nie zaprzeczą (przesłaniu) Bożego, objawionego Słowa. Prawdziwy prorok powie, tak jak prorok Micheasz tuż przed jego fatalną konfrontacją z Achabem, "Jako żyje Pan, będę mówił tylko to, co powie mój Bóg" (2 Ks. Kronik 18.13).
