Odpowiedź:
Premilenializm historyczny oraz premilenializm dyspensacyjny są dwoma różnymi systemami eschatologii. Poniżej znajduje się kilka przykładów różnic pomiędzy nimi:
• Premilenializm historyczny naucza, że kościół znajdował się w przepowiedni proroctwa Starego Testamentu, podczas gdy dyspensacjonalizm naucza, że kościół prawie wcale nie jest wspomniany przez proroków Starego Testamentu.
• Premilenializm historyczny naucza, że obecny czas łaski został przepowiedziany w Starym Testamencie. Dyspensacjonalizm utrzymuje, że obecny czas nie był przepowiedziany w Starym Testamencie i tym samym jest "wielkim nawiasem" w historii, ponieważ Żydzi odrzucili królestwo.
• Premilenializm historyczny naucza o milenium po drugim przyjściu Chrystusa, ale nie zajmuje się zbytnio klasyfikowaniem innych epok w historii. Zazwyczaj, dyspensacjonalizm naucza siedmiu podziałów czasu. Obecny wiek to szósta dyspensacja; ostatnim będzie tysiącletni wiek po drugim przyjściu Chrystusa.
• Premilenializm historyczny jest posttrybulacyjny; premilenializm dyspensacyjny zwykle przyjmuje pogląd pretrybulacyjny.
Pogląd premilenijny odnośnie czasów ostatecznych jest rozwinięty na dwa sposoby: premilenializm hitoryczny i premilenializm dyspensacyjny. Biblia zawiera wiele proroctw dotyczących przyszłości, wraz z Nowym Testamentem mówiącym dość szeroko o powrocie Jezusa na ziemię. Ew. Mateusza 24, większa część Księgi Objawienia oraz 1 Tesaloniczan 4.16-18 są najbardziej znaczącymi odniesieniami do powtórnego przyjścia.
Premilenializm historyczny był utrzymywany przez większą część chrześcijan w pierwszych trzech wiekach ery chrześcijańskiej. Wielu ojców kościoła tacy jak Ireneusz (z Lyonu), Papiasz (z Hierapolis), Justyn Męczennik, Tertulian, Hipolit i inni nauczali, że będzie widoczne królestwo Boże na ziemi po powrocie Chrystusa. Premilenializm historyczny nauczał, że Antychryst pojawi się na ziemi i rozpocznie się siedmioletni okres wielkiego ucisku. Następnie będzie pochwycenie, a później Jezus i jego kościół powrócą na ziemię, aby panować przez tysiąc lat. Wierni spędzą wieczność w Nowym Jeruzalem.
Gdy chrześcijaństwo stało się oficjalną religią Rzymu w czwartym wieku, wiele rzeczy zaczęło się zmieniać, włączając w to przyjęcie premilenializmu historycznego. Amilenializm wkrótce stał się obowiązującą doktryną Kościoła Rzymskokatolickiego.
Jednym z najbardziej wpływowych premilenialistów historycznych był George Eldon Ladd, ewangeliczny uczony Nowego Testamentu i profesor egzegezy Nowego Testamentu i teologii w Seminarium Teologicznym Fullera. To poprzez pracę Ladda premilenializm historyczny zdobył naukową rozpoznawalność i popularność wśród ewangelików i teologów reformowanych dwudziestego wieku. Innymi znanymi premilenialistami historycznymi byli Walter Martin; John Warwick Montgomery; J. Barton Payne; Henry Alford- znany grecki uczony oraz Theodor Zahn- niemiecki badacz Nowego Testamentu.
Premilienializm historyczny jest jednym z systemów eschatologii, który cieszy się poparciem społeczności protestanckiej. Ogólnie, wszystkie przekonania premilenialistów nauczają, że wielki ucisk poprzedza 1000- letni okres pokoju, gdzie wszyscy będą żyli pod panowaniem Chrystusa. Następnie, w krótkiej ostatecznej bitwie, szatan zostanie związany na wieki. Umiejscowienie pochwycenia w odniesieniu do innych wydarzeń jest główną różnicą pomiędzy premilenializmem historycznym a premilenializmem dyspensacyjnym.
