Pytanie: Co mówi Biblia na temat posłuszeństwa wobec rodziców?
Odpowiedź:
Posłuszeństwo własnym rodzicom jest bezpośrednim nakazem od Boga. "Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom swoim w Panu, bo to rzecz słuszna" (Efezjan 6.1). Słowo posłuszny w tym wersecie nie może być oddzielony od kwestii "czczenia" ich. Efezjan 6.2-3 dalej wskazuje: "Czcij ojca swego i matkę, to jest pierwsze przykazanie z obietnicą: Aby ci się dobrze działo i abyś długo żył na ziemi."Czczenie bardziej wiąże się z czyjąś postawą okazywania szacunku względem swojego rodzica, i jest to rozumiane jako posłuszeństwo wypływające z postawy czci wobec własnego rodzica. Lekceważący stosunek do posłuszeństwo nie jest zgodny z przykazaniem.
Może się to wydawać trudne dla dzieci, aby uczyć się bycia posłusznym i czczenia swoich rodziców- dla niektórych jest to trudniejsze aniżeli dla innych! Lecz istnieje bardzo dobry powód dla takiego nakazu. Ks. Przypowieści Salomona naucza, że ci którzy słuchają rodziców nabierają mądrości: "Mądry syn lubi karność, lecz szyderca nie słucha karcenia" (Ks. Przypowieści Salomona 13.1). Bożym planem dla dzieci jest uczenie się czczenia i posłuszeństwa wobec rodziców gdy te wzrastają, aby mogły żyć mądrze. Gdy uczą się szacunku w domu, będą szanowały innych odpowiednio, gdy opuszczą dom. Nawet Jezus w swej młodości, mimo iż był Synem Bożym, był posłuszny swoim ziemskim rodzicom i wzrastał w mądrości (Ew. Łukasza 2.51-52). Biblia mówi, że dzieci które nie są zdyscyplinowane lub nie są posłuszne swoim rodzicom mają znacznie gorzej w życiu (zobacz Ks. Przypowieści Salomona 22.15; 19.18 oraz 29.15).
Skoro dzieci mają odpowiedzialność aby być posłusznymi wobec swoich rodziców, rodzice mają odpowiedzialność instruowania swoich dzieci w drogach Bożych. "A wy, ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu dzieci swoich, lecz napominajcie i wychowujcie je w karności, dla Pana" (Efezjan 6.4). Ale nawet gdy rodzice nie podążają zgodnie z bezpośrednimi nakazami wobec nich, dzieci nadal mają nakaz bycia posłusznymi i szanowania swoich rodziców.
Naszą ostateczną odpowiedzialnością jest kochać i być posłusznym Bogu, ponad wszystko. On nakazał dzieciom, aby były posłuszne swoim rodzicom. Jedynym właściwym powodem nieposłuszeństwa wobec własnych rodziców byłoby, gdyby rodzice instruowali dziecko, aby zrobiło coś, co jest wyraźnie sprzeczne z jednym z przykazań Bożych. W tym przypadku, zamiast tego dziecko musi być posłuszne Bogu (zobacz Dzieje Apostolskie 5.29).
