Pytanie: Co to znaczy, że Bóg przekazał panowanie nad zwierzętami?
Odpowiedź:
Słowo dominacja oznacza, "rządzić lub panować." Bóg ma władzę nad swoim stworzeniem i przekazał ludzkości władzę, aby panowała nad zwierzętami (1 Ks. Mojżeszowa 1.26). Dawid wzmacnia tą prawdę: "Uczyniłeś go niewiele mniejszym od Boga. Chwałą i dostojeństwem uwieńczyłeś go. Dałeś mu panowanie nad dziełami rąk swoich. Wszystko złożyłeś pod stopy jego" (Psalm 8.6-7). Ludzkość miała ziemię "czynić sobie poddaną" (1 Ks. Mojżeszowa 1.28)- mieliśmy nad nią panować; zostaliśmy postawieni w roli nadrzędnej i mieliśmy utrzymywać kontrolę nad ziemią, jej florą i fauną. Ludzkość została ustanowiona w roli zarządcy w tym świecie. Wszystko miało być jej podległe.
Boży nakaz, aby czynić ziemię poddaną i życie zwierząt mieszkających na niej jest poleceniem, aby panować nad wszystkim. Prawdziwe panowanie (nad czymkolwiek) nie może być spełnione bez zrozumienia istoty rzeczy, którą się zarządza. Aby muzyk mógł panować nad skrzypcami, on czy ona muszą prawdziwie rozumieć instrument. Aby ludzkość mogła panować nad królestwem zwierząt musimy rozumieć zwierzęta.
Wraz z władzą rządzenia przychodzi odpowiedzialność związana z właściwym rządzeniem. Poleceniu czynienia ziemi poddaną nieodłącznie towarzyszy odpowiedzialność. Człowiek ma obowiązek ćwiczenia się w panowaniu zgodnie z władzą tego, który delegował to zadanie. Cała władza należy do Boga (Rzymian 13.1-5) i udziela tej władzy komukolwiek zechce (Ks. Daniela 4.17). Słowo podporządkowany nie musi oznaczać przemocy ani złego traktowania. Może oznaczać "doprowadzanie do jej użyteczności."
Człowiek ma być zarządcą ziemi; ma doprowadzić świat materialny i wszystkie różnorodne jego elementy do służby Bogu i dobru ludzkości. Polecenie by czynić ziemię poddaną jest właściwie częścią Bożego błogosławieństwa wobec ludzkości. Stworzeni na obraz Boga, Adam i Ewa mieli wykorzystać ogromne zasoby ziemi w służbie zarówno Bogu jak i sobie samym. Tylko dla Boga miałoby to sens tak uczynić, skoro tylko ludzie zostali stworzeni na obraz Boga.
Gdy Bóg udzielił polecenia panowania nad światem zwierząt, to było to związane z opieką, troską o nie i wykorzystaniem tych zwierząt w pełni ich potencjału w sprawiedliwy sposób. W czasie, gdy Bóg powierzył panowanie nad zwierzętami, ludzie nie jedli mięsa (1 Ks. Mojżeszowa 1.29). Jedzenie mięsa nie rozpoczęło się aż do czasu ustania potopu (1 Ks. Mojżeszowa 9.1-3) i to w tym czasie zwierzęta zaczęły bać się ludzi. Jednak, mimo iż Bóg zmienił sposób postępowania ze zwierzętami, w ten sposób że teraz stały się "mięsem do spożycia", to nadal ponosimy odpowiedzialność by traktować zwierzęta w sposób godny. Ludzie panują nad zwierzętami, ale nie oznacza to, że mamy prawo źle traktować lub niewłaściwie wykorzystywać te zwierzęta.
Panowanie nad zwierzętami powinno pociągać za sobą humanitarne zarządzanie nimi jak z zasobem, który został powierzony przez Boga. Powinniśmy rozważyć, że ludzkość otrzymała zadanie (i błogosławieństwo) reprezentowania Boga na tym świecie. Jesteśmy opiekunami. Panujemy nad całą ziemią i (będąc na podobieństwo Boże) niesiemy odpowiedzialność postępowania tak jak Bóg by postępował. Czy Bóg niewłaściwie wykorzystuje swoje stworzenie? Nie. Czy Bóg postępuje niemądrze w swoim sposobie zarządzania zasobami? Nie. Czy Bóg jest kiedykolwiek okrutny, samolubny lub rozrzutny? Nie. Zatem i my tacy nie powinniśmy być. Wszelkie niewłaściwe lub złe traktowanie Bożego stworzenia jest efektem grzechu, a nie efektem wypełnienie Bożego polecenia. Musimy wypełniać nasz obowiązek na ziemi mądrze aż do czasu, gdy wilk położy się z barankiem w królestwie Chrystusa (Ks. Izajasza 11.6).
