Pytanie
Czym jest mandala w hinduizmie?
Odpowiedź
Mandala to sanskryckie słowo oznaczające "okrąg". Termin mandala został wprowadzony do religii buddyjskiej i hinduistycznej jako pomoc w medytacji. Mandala to niejasno okrągły kształt z powtarzającymi się wzorami. Niektóre mandale zawierają kwadrat z czterema "bramami" wewnątrz okręgu. Każda brama ma punkt środkowy w kształcie litery T. Dla buddysty lub hinduisty mandala reprezentuje kosmos we wszechświecie. Jest uważana za świętą formę sztuki o duchowym znaczeniu. W kulturze zachodniej mandale są często spotykane w diagramach, wykresach lub wzorach geometrycznych. Mandale są ostatnio popularną formą sztuki wykorzystywaną w kolorowankach dla dorosłych. Są one skomplikowane i piękne po dodaniu koloru. Ale czy takie symbole religijne powinny być akceptowane przez chrześcijan jako formy sztuki lub kolorowanki?
W hinduizmie mandale mają znaczenie zarówno religijne, jak i polityczne. Ich skomplikowane wzory mogą symbolizować różne formy władzy w rządzie, a także duchowe skupienie i jedność. Mandala może reprezentować system rządowy i może być używana jako niemal mapa konkretnej infrastruktury politycznej. W religii sama mandala nie jest postrzegana jako posiadająca nadprzyrodzone moce, jak idol. Jest to jedynie narzędzie używane przez Hindusów, aby pomóc im w skupieniu się, "wyśrodkowaniu" i medytacji. Wiele tradycyjnych mandali zawiera przedstawienia kwiatu lotosu, który jest święty w hinduizmie i niektórych innych fałszywych religiach. Skomplikowane wzory w mandali mają znaczenie dla pobożnych hinduistów, ale znaczenie to jest zwykle zacierane dla ogółu społeczeństwa. Ponieważ hinduizm jest tak luźno zdefiniowaną religią, mandale również nie mają ścisłej definicji ani zastosowania.
Pojawia się pytanie, czy chrześcijanie powinni unikać mandali ze względu na ich znaczenie w fałszywej religii. Niektórzy uważają, że związek mandali z pogaństwem wymaga od chrześcijan unikania ich tak, jak unikaliby rzeźbionego bożka. Ponieważ bożek jest przedstawicielem bezbożnej religii i uważa się, że ma nadprzyrodzone moce, nie powinien być w żaden sposób używany przez wyznawców Jezusa. Inni ludzie są całkowicie nieświadomi religijnych powiązań mandali i po prostu cieszą się pięknem i zawiłością wzorów. Niektórzy chrześcijanie znajdują się pośrodku tych dwóch poglądów: są świadomi buddyjskiego i hinduskiego pochodzenia mandali, ale nie widzą problemu w cieszeniu się nimi jako kolorowankami lub w innych artystycznych aspektach. Skoro nie ma żadnego religijnego znaczenia związanego z używaniem mandali przez chrześcijan, to czy obraz jest zły sam w sobie?
Odpowiedź na pytanie, czy mandala jest zła, czy nie, ma związek z sumieniem i motywacją danej osoby. Paweł porusza podobne kwestie bardzo szczegółowo w Liście do Rzymian 14. W jego czasach kwestią sporną było to, czy chrześcijanie powinni świętować szabat lub spożywać pokarmy ofiarowane bożkom. Ludzie w kościele opowiadali się po różnych stronach i tworzyli podziały. Każda frakcja miała nadzieję, że apostoł stanie po ich stronie i powie innym, jak bardzo się mylą. Zamiast tego Paweł napisał: "Wiara jednej osoby pozwala jej jeść wszystko, ale inna, której wiara jest słaba, je tylko warzywa. Ten, który je wszystko, nie może traktować z pogardą tego, który tego nie robi, a ten, który nie je wszystkiego, nie może osądzać tego, który to robi, ponieważ Bóg ich przyjął" (Rz 14:2-3). Powiedział dalej: "Jedna osoba uważa jeden dzień za bardziej święty od drugiego; inna uważa każdy dzień za taki sam. Każdy powinien być w pełni przekonany we własnym umyśle" (werset 5).
Jego konkluzja brzmiała: "To, co jest treścią twej wiary, zachowaj przed Bogiem dla siebie. Szczęśliwy, kto siebie nie potępia za to, co uznaje za słuszne. (23) Kto zaś wątpi, gdy je, już wydał na siebie wyrok, ponieważ robi coś, co nie płynie z wiary. Wszystko zaś, co nie wypływa z wiary, jest grzechem." (Rz 14:22-23). Paweł podkreślał znaczenie posiadania czystego sumienia w sprawach, które nie były nieokreślone jako grzeszne.
Kiedy stosujemy tę zasadę do mandali, nasze stanowisko powinno brzmieć: "Co Bóg kazałby mi zrobić? Czy moje sumienie przeszkadza mi, gdy cieszę się mandalą?". Jeśli nie możemy kolorować, malować lub cieszyć się mandalami bez myślenia o hinduistycznych praktykach religijnych, to jest to dla nas złe. Ale tylko dlatego, że sumienie jednej osoby potępia ją, nie oznacza, że sumienia innych są tak samo wzruszone. Z drugiej strony, jeśli gościmy byłego hinduistę, który utożsamia mandale z fałszywą religią, to pokazywanie naszej kolekcji mandali może być dla niego obraźliwe. Może to spowodować potknięcie się brata (1 Koryntian 8:13). Naszym najwyższym priorytetem musi być zawsze jedność, czystość i czynienie wszystkiego na chwałę Boga (1 Koryntian 10:31).
W hinduizmie mandale mają znaczenie zarówno religijne, jak i polityczne. Ich skomplikowane wzory mogą symbolizować różne formy władzy w rządzie, a także duchowe skupienie i jedność. Mandala może reprezentować system rządowy i może być używana jako niemal mapa konkretnej infrastruktury politycznej. W religii sama mandala nie jest postrzegana jako posiadająca nadprzyrodzone moce, jak idol. Jest to jedynie narzędzie używane przez Hindusów, aby pomóc im w skupieniu się, "wyśrodkowaniu" i medytacji. Wiele tradycyjnych mandali zawiera przedstawienia kwiatu lotosu, który jest święty w hinduizmie i niektórych innych fałszywych religiach. Skomplikowane wzory w mandali mają znaczenie dla pobożnych hinduistów, ale znaczenie to jest zwykle zacierane dla ogółu społeczeństwa. Ponieważ hinduizm jest tak luźno zdefiniowaną religią, mandale również nie mają ścisłej definicji ani zastosowania.
Pojawia się pytanie, czy chrześcijanie powinni unikać mandali ze względu na ich znaczenie w fałszywej religii. Niektórzy uważają, że związek mandali z pogaństwem wymaga od chrześcijan unikania ich tak, jak unikaliby rzeźbionego bożka. Ponieważ bożek jest przedstawicielem bezbożnej religii i uważa się, że ma nadprzyrodzone moce, nie powinien być w żaden sposób używany przez wyznawców Jezusa. Inni ludzie są całkowicie nieświadomi religijnych powiązań mandali i po prostu cieszą się pięknem i zawiłością wzorów. Niektórzy chrześcijanie znajdują się pośrodku tych dwóch poglądów: są świadomi buddyjskiego i hinduskiego pochodzenia mandali, ale nie widzą problemu w cieszeniu się nimi jako kolorowankami lub w innych artystycznych aspektach. Skoro nie ma żadnego religijnego znaczenia związanego z używaniem mandali przez chrześcijan, to czy obraz jest zły sam w sobie?
Odpowiedź na pytanie, czy mandala jest zła, czy nie, ma związek z sumieniem i motywacją danej osoby. Paweł porusza podobne kwestie bardzo szczegółowo w Liście do Rzymian 14. W jego czasach kwestią sporną było to, czy chrześcijanie powinni świętować szabat lub spożywać pokarmy ofiarowane bożkom. Ludzie w kościele opowiadali się po różnych stronach i tworzyli podziały. Każda frakcja miała nadzieję, że apostoł stanie po ich stronie i powie innym, jak bardzo się mylą. Zamiast tego Paweł napisał: "Wiara jednej osoby pozwala jej jeść wszystko, ale inna, której wiara jest słaba, je tylko warzywa. Ten, który je wszystko, nie może traktować z pogardą tego, który tego nie robi, a ten, który nie je wszystkiego, nie może osądzać tego, który to robi, ponieważ Bóg ich przyjął" (Rz 14:2-3). Powiedział dalej: "Jedna osoba uważa jeden dzień za bardziej święty od drugiego; inna uważa każdy dzień za taki sam. Każdy powinien być w pełni przekonany we własnym umyśle" (werset 5).
Jego konkluzja brzmiała: "To, co jest treścią twej wiary, zachowaj przed Bogiem dla siebie. Szczęśliwy, kto siebie nie potępia za to, co uznaje za słuszne. (23) Kto zaś wątpi, gdy je, już wydał na siebie wyrok, ponieważ robi coś, co nie płynie z wiary. Wszystko zaś, co nie wypływa z wiary, jest grzechem." (Rz 14:22-23). Paweł podkreślał znaczenie posiadania czystego sumienia w sprawach, które nie były nieokreślone jako grzeszne.
Kiedy stosujemy tę zasadę do mandali, nasze stanowisko powinno brzmieć: "Co Bóg kazałby mi zrobić? Czy moje sumienie przeszkadza mi, gdy cieszę się mandalą?". Jeśli nie możemy kolorować, malować lub cieszyć się mandalami bez myślenia o hinduistycznych praktykach religijnych, to jest to dla nas złe. Ale tylko dlatego, że sumienie jednej osoby potępia ją, nie oznacza, że sumienia innych są tak samo wzruszone. Z drugiej strony, jeśli gościmy byłego hinduistę, który utożsamia mandale z fałszywą religią, to pokazywanie naszej kolekcji mandali może być dla niego obraźliwe. Może to spowodować potknięcie się brata (1 Koryntian 8:13). Naszym najwyższym priorytetem musi być zawsze jedność, czystość i czynienie wszystkiego na chwałę Boga (1 Koryntian 10:31).