Pytanie

Kto napisał 2 Księgę Samuela? Kto był autorem 2 Księgi Samuela?

Odpowiedź
Księga 2 Samuela jest kontynuacją pierwszej Księgi Samuela we współczesnych Bibliach. W Tanachu obie księgi były uważane za jeden tom. Pierwsza księga Samuela rozpoczyna się od dzieciństwa Samuela, który stał się kluczową postacią w Izraelu i kierował przejściem do monarchii. Opisuje również koronację Saula, jego upadek, wybór Dawida i późniejsze wydarzenia, których kulminacją jest śmierć Saula. Druga Księga Samuela kontynuuje historię od tego momentu, opisując 40-letnie rządy Dawida z jego wzlotami i upadkami. Historia Dawida służy jako inspiracja i świadectwo odkupienia i przywrócenia, zapowiadając nadchodzące panowanie Doskonałego Króla, Jezusa.

Prorokowi Samuelowi przypisuje się napisanie większości, jeśli nie całości 1 Księgi Samuela. Samuel zmarł jednak w okresie objętym 2 Księgą Samuela. Z tego powodu 2 Księga Samuela jest często przypisywana prorokom Natanowi i Gadowi. Całkiem możliwe, że pisma wszystkich trzech proroków - Samuela, Natana i Gada - posłużyły jako źródła dla 2 Księgi Samuela. Liczne wskazówki sugerują, że 2 Księga Samuela została napisana w okresie podzielonego królestwa Izraela i Judy (zob. 2 Księga Samuela 5:5; 11:11; 12:8; 19:42-43; 24:1) po panowaniu króla Salomona. Dlatego trudno jest przypisać tekst bezpośrednio Samuelowi, Gadowi i Natanowi, ale ich praca z pewnością przyczyniła się do powstania gotowej księgi.

W średniowieczu żydowski komentator Izaak Abarbanel zaproponował Ezdrasza lub Jeremiasza jako późniejszego redaktora tekstu. Ktokolwiek dokonał kompilacji i edycji Księgi Samuela, był prowadzony przez Bożego Ducha Świętego przez cały proces (zob. 2 Piotra 1:21).

Absolutna pewność co do autorstwa 2 Księgi Samuela wymyka się nam, ale prawdopodobnym wnioskiem jest to, że 2 Księga Samuela została skompilowana z materiału źródłowego dostarczonego przez proroków Samuela, Natana i Gada. Niezależnie od imion historyków, którzy przyczynili się do powstania 2 Księgi Samuela, możemy być wdzięczni za to, że tekst został zachowany i przekazany nam w celu nauki i budowania.