Pytanie: Co powinien robić kościół z darowiznami jakie otrzymuje?
Odpowiedź:
Każdy kościół otrzymuje jakiegoś rodzaju dziesięcinę lub ofiary. Może się to odbywać poprzez "podawanie pojemnika" lub ustawienie skrzynki w tylnej części świątyni lub poprzez jakąś inną metodę, kościół potrzebuje funduszy, aby funkcjonować. Ważne jest to jak kościół wykorzystuje te fundusze, jako że kościół jest odpowiedzialny wobec swoich członków, społeczności żyjącej dookoła niego oraz względem Boga.
Po pierwsze, kościół ma odpowiedzialność wobec swoich członków. Pierwszy kościół, ten zapoczątkowany w Jerozolimie w Dniu Pięćdziesiątnicy, szczególnie starał się zaspokoić praktyczne potrzeby swoich członków: "Apostołowie zaś składali z wielką mocą świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wielka łaska spoczywała na nich wszystkich. Nie było też między nimi nikogo, który by cierpiał niedostatek, ci bowiem, którzy posiadali ziemię albo domy, sprzedając je, przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaży i kładli u stóp apostołów; i wydzielano każdemu, ile komu było potrzeba" (Dzieje Apostolskie 4.33-35). Widzimy, że przynosili pieniądze do przywódców kościoła, którzy byli odpowiedzialni za dzielenie ich zgodnie z zaistniałymi potrzebami. Podobnie też jedzenie było rozprowadzane między nimi wśród wdów (Dzieje Apostolskie 6.1).
Apostołowie w Jerozolimie, potwierdzając posługę Pawła wśród pogan, prosili, aby nadal "pamiętać o ubogich" (Galacjan 2.10). Tak więc praca charytatywna na rzecz biednych w kościele powinna być uwzględniona w budżecie kościoła. Później Paweł podaje kilka wskazówek na temat tego, kto powinien otrzymać pomoc od kościoła, a kto powinien polegać na innym źródle utrzymania (1 Tymoteusza 5. 3–16).
Różne kościoły lokalne w pierwszym wieku również zbierały kolekty, aby pomóc innym kościołom w potrzebie. W szczególności kościół w Jerozolimie cierpiał z powodu prześladowań i głodu, a kościół w Antiochii zabezpieczył ich potrzeby (Dzieje Apostolskie 11.29). Później Paweł wziął dary miłości z Galacji (1 Koryntian 16.1), Koryntu (1 Koryntian 16.3) oraz Macedonii i Achai (Rzymian 15.25-26) do Jerozolimy. Towarzyszyli im wysłannicy z Berei, Salonik, Derbe i prowincji Azji (Dzieje Apostolskie 20.4).
Po drugie, kościół ma odpowiedzialność wobec społeczności żyjącej dookoła kościoła. Konieczne jest docieranie do ludzi nieznających ewangelii, "Przeto, póki czas mamy, dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej domownikom wiary" (Galacjan 6.10). Werset ten ustanawia priorytety- najpierw rodzina Boża- ale powinniśmy również szukać sposobności do czynienia "dobrze" względem innych. Oczywiście, to wiąże się z ewangelizacją (Dzieje Apostolskie 1.8). Zdrowo funkcjonujący kościół powinien wysyłać misjonarzy (zobacz Dzieje Apostolskie 13.2-3) lub przynajmniej wspierać misjonarzy na różnych polach służby.
Kościół, który traci zainteresowanie w sprawy pozakościelne, o czym świadczy to na co wydawane są jego pieniądze, wykazuje oznaki duchowej słabości. Konsultant kościelny i autor Thom S. Rainer w swojej książce „Autopsy of the Dead Church" [tłum. Sekcja zwłok umarłego kościoła] stwierdza, że jednym z symptomów umierania kościoła jest procentowy wzrost wydatków budżetu na potrzeby członków kościoła, podczas gdy maleją pieniądze przeznaczone na ewangelizację.
Po trzecie, kościół ma odpowiedzialność wobec Boga. Nasz Pan znał swój kościół (Ks. Objawienia 2.2,9, 13, 19) i nakazał, aby głosić jego słowo (Rzymian 10.14; 2 Tymoteusza 4.2) oraz aby "tajemnica Chrystusowa" była głoszona (Kolosan 4.3). Najważniejsze jest zwiastowanie ewangelii. Wszystko, co służy temu celowi, powinno być traktowane priorytetowo, a płacenie pastorowi jest częścią tego celu. "Starszym, którzy dobrze swój urząd sprawują, należy oddawać podwójną cześć, zwłaszcza tym, którzy podjęli się zwiastowania Słowa i nauczania. Albowiem Pismo mówi: Młócącemu wołowi nie zawiązuj pyska, oraz: Godzien jest robotnik zapłaty swojej" (1 Tymoteusza 5.17-18). Ci, którzy wiernie usługują Słowem Bożym powinni otrzymywać należne wynagrodzenie za swoją pracę (zobacz również 1 Koryntian 9.11).
Mądrość w odniesieniu do wydatków kościelnych jest konieczna i powinniśmy modlić się o taką mądrość (Jakuba 1.5). Nie ma nic grzesznego w tym, by posiadać piękny budynek lub ładnie utrzymany teren zielony, ale zastanawiamy się czasem, czy pieniądze nie byłyby lepiej wykorzystane, gdyby wsparły inną misję lub pomogły biedniejszym kościołom w innych zakątkach świata.
Celem kościoła powinno być wykonywanie dzieła Bożego na świecie. I wszystko co czynimy, powinno być na chwałę Boga (1 Koryntian 10.31). Wczesny kościół " trwał w nauce apostolskiej i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach" (Dzieje Apostolskie 2.42). Być może te działania- głoszenie Słowa, trwanie we wspólnocie, łamanie chleba oraz modlitwa- powinny być podstawowym przewodnikiem do tego, jak kościół wykorzystuje swoje darowizny.
