Pytanie: Co mówi Biblia na temat panowania nad swoim temperamentem?
Odpowiedź:
Wielu walczy z porywczym czy ognistym temperamentem. Chociaż społeczeństwo często zachęca ludzi do wyrażania siebie i nie powstrzymywania swoich emocji, Słowo Boże naucza, że uleganie swojemu temperamentowi jest grzechem.
Biblia ma wiele do powiedzenia na temat znaczenia kontrolowania swojego temperamentu. Osobę, która łatwo traci panowanie nad sobą nazywa "głupcem" (Ks. Przyp. Salomona 29.11; Ks. Kaznodziei Salomona 7.9) i opisuje kogoś, kto nie potrafi opanować siebie- miastem z rozwalonym murem (Ks. Przyp. Salomona 25.28). Osoba z porywczym temperamentem często kłóci się z otaczającymi ją osobami, łatwo się obraża i wybucha gniewem z powodu nawet najmniejszych zniewag (Ks. Przyp. Salomona 15.18). Jako dzieci Boże, jesteśmy powołani do miłowania innych (Ew. Jana 13.35; Efezjan 4.2, 31-32) i do pokoju (Jakuba 1.19; Ks. Przyp. Salomona 19.11; Jakuba 3.17-18). "Miłość zakrywa wiele grzechów" (1 Piotra 4.8; tłum. Biblia Warszawska). Osoba, która utrzymuje spokój i opanowanie, szybciej przebacza i jest bardziej zdolna do życia w zgodzie z innymi (Ks. Przyp. Salomona 15.1, 8; 12.16; 19.11).
Z Duchem Świętym w naszym życiu, będziemy przejawiać owoc Jego dzieła w nas. Niektóre z elementów owocu Ducha Świętego to pokój, cierpliwość i opanowanie (Galacjan 5.22-23)- są one niezbędne do kontrolowania tendencji do utraty panowania nad sobą. W rzeczywistości, greckie słowo przetłumaczone jako "cierpliwość" niesie za sobą koncepcję „długiego palenia”, jak posiadanie długiego lontu. Gdy wzrastamy w Chrystusie, powinniśmy trwać we właściwym rozprawianiu się z gniewem (nie z krótkimi lontami!) i reagować z miłością i cierpliwością (Kolosan 3.8).
Możemy często czuć się usprawiedliwieni w utracie naszego panowania, szczególnie gdy ktoś nas obraził lub zranił. Ale jesteśmy napominani, aby przebaczać (Ew. Mateusza 5.44; 6.12; 18.21-22), nie ulegaj gniewowi ani nie szukaj zemsty. Ostatecznie prerogatywą Bożą jest karać złoczyńców (5 Ks. Mojżeszowa 32.35; Rzymian 12.19). Dla przykładu przebaczenia, musimy jedynie popatrzeć na Jezusa. Gdy wisiał na krzyżu, ukrzyżowany za grzechy jakich On nie popełnił, nie wyładował swego gniewu na sprawcach. Zamiast tego, poprosił Boga Ojca o przebaczenie im (Ew. Łukasza 23.34).
Ważne jest też, aby zauważyć, że złość jest słuszną emocją i nie jest zawsze grzeszna. Bóg zezwala na "sprawiedliwy gniew", który jest gniewem z właściwym skupieniem, właściwą motywacją, właściwą kontrolą, właściwą długością i właściwym efektem. Nasz problem jest taki, że nasz temperament jest często motywowany egoizmem i wymierzony wobec innych ludzi zamiast wobec grzechu. Z tego powodu Bóg mówi nam, aby "wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew, i krzyk, i złorzeczenie niech będą usunięte spośród was wraz z wszelką złością" (Efezjan 4.31; tłum. Biblia Warszawska). Z Bożą pomocą, możemy panować nad sobą.
