Pytanie
Czy kolory w Biblii mają jakieś znaczenie?
Odpowiedź
Chociaż błędem jest przypisywanie jakiegoś duchowego/mistycznego przesłania każdej wzmiance o kolorze w Biblii, to z pewnością istnieją wzorce symboliki związane z kolorami w Biblii. Różne kolory pojawiają się wielokrotnie w Piśmie Świętym i możemy nauczyć się pewnych rzeczy z wzorców, które widzimy.
Po pierwsze, podobnie jak dzisiaj, kolor zielony był symbolem świeżości, wigoru i dobrobytu (Psalm 52:8, 92:14). Kolor biały ma bezpośrednią symbolikę, ponieważ światło jest białe. Biel oznacza czystość lub świętość. Kapłani nosili biel jako słudzy Świętego i jako przykłady świętości. Szaty zbawienia są z pewnością szatami światła (Obj. 19:8), a sam Pan jest opisywany w kategoriach światła i bieli (Daniela 7:9; Obj. 1:14). Biel była również znakiem uświęcenia (Kaznodziei 9:8) i triumfu (Zachariasza 6:3; Objawienie 6:2). Jako kolor światła (Mateusza 17:2), biel była symbolem chwały i majestatu odzwierciedlanego przez istoty anielskie (Mateusza 28:3; Jana 20:12).
Czerń, jako przeciwieństwo bieli lub światła, oznacza żałobę, nieszczęście, klęskę, głód, śmierć (Jeremiasza 14:2; Lamentacje 4:8; Micheasza 3:6) i zapowiedź zła (Zachariasza 6:2; Objawienie 6:5). Czerwony jest kolorem ognia, a zatem życia; krew jest czerwona, ponieważ życie jest procesem ognistym. Ale czerwony, w przeciwieństwie do białego, jest kolorem samolubnego, pożądliwego, namiętnego życia. Grzech jest nazywany czerwonym, ponieważ jest płonącym żarem, który pochłania człowieka (Izaj. 1:18). Czerwony (karmazynowy), jako reprezentujący krew, oznacza zasadę życia człowieka i zwierzęcia (Rdz 9:4-6) oraz zasadniczy element pojednania (Iz 63:2; Hbr 9:22).
Purpura, błękit lub hiacynt wskazują na niebo i są symbolem objawienia. Wśród Hebrajczyków purpura była kolorem JHWH, symbolem objawionego Boga (Wj 24:10; Ezechiela 1:26). Błękit i purpura, wraz ze szkarłatem i złotem, były kolorami szat kapłańskich i wyposażenia przybytku, jak opisano w rozdziałach 35-39 Księgi Wyjścia. Purpura, strój królów, była kojarzona z królewskością i majestatem (Sędziów 8:26; Estery 8:15; Daniela 5:7, 16, 29).
Po pierwsze, podobnie jak dzisiaj, kolor zielony był symbolem świeżości, wigoru i dobrobytu (Psalm 52:8, 92:14). Kolor biały ma bezpośrednią symbolikę, ponieważ światło jest białe. Biel oznacza czystość lub świętość. Kapłani nosili biel jako słudzy Świętego i jako przykłady świętości. Szaty zbawienia są z pewnością szatami światła (Obj. 19:8), a sam Pan jest opisywany w kategoriach światła i bieli (Daniela 7:9; Obj. 1:14). Biel była również znakiem uświęcenia (Kaznodziei 9:8) i triumfu (Zachariasza 6:3; Objawienie 6:2). Jako kolor światła (Mateusza 17:2), biel była symbolem chwały i majestatu odzwierciedlanego przez istoty anielskie (Mateusza 28:3; Jana 20:12).
Czerń, jako przeciwieństwo bieli lub światła, oznacza żałobę, nieszczęście, klęskę, głód, śmierć (Jeremiasza 14:2; Lamentacje 4:8; Micheasza 3:6) i zapowiedź zła (Zachariasza 6:2; Objawienie 6:5). Czerwony jest kolorem ognia, a zatem życia; krew jest czerwona, ponieważ życie jest procesem ognistym. Ale czerwony, w przeciwieństwie do białego, jest kolorem samolubnego, pożądliwego, namiętnego życia. Grzech jest nazywany czerwonym, ponieważ jest płonącym żarem, który pochłania człowieka (Izaj. 1:18). Czerwony (karmazynowy), jako reprezentujący krew, oznacza zasadę życia człowieka i zwierzęcia (Rdz 9:4-6) oraz zasadniczy element pojednania (Iz 63:2; Hbr 9:22).
Purpura, błękit lub hiacynt wskazują na niebo i są symbolem objawienia. Wśród Hebrajczyków purpura była kolorem JHWH, symbolem objawionego Boga (Wj 24:10; Ezechiela 1:26). Błękit i purpura, wraz ze szkarłatem i złotem, były kolorami szat kapłańskich i wyposażenia przybytku, jak opisano w rozdziałach 35-39 Księgi Wyjścia. Purpura, strój królów, była kojarzona z królewskością i majestatem (Sędziów 8:26; Estery 8:15; Daniela 5:7, 16, 29).