Odpowiedź:
Gdy pytamy Boga o powód, dla którego poddaje nas próbie albo z jakiego powodu zezwala, abyśmy przechodzili jakieś doświadczenie, to uznajemy że to doświadczenie rzeczywiście pochodzi od niego. Gdy Bóg poddaje swoje dzieci różnym próbom, czyni bardzo ważną i wartościową rzecz. Dawid postrzegał przechodzenie przez Boże doświadczenie jako sposób badania jego serca i myśli, aby przekonać się czy są szczere wobec Boga (Psalm 26.2; 139.23). Gdy Abram doświadczał Bożej próby związanej z gotowością poświęcenia jego syna Izaaka, Abram był posłuszny (Hebrajczyków 11.17-19) i pokazał całemu światu, że jest ojcem wiary (Rzymian 4.16).
Zarówno w Starym jak i Nowym Testamencie, słowa przetłumaczone jako "próba" oznacza "potwierdzony w doświadczeniu." Zatem, gdy Bóg doświadcza swoje dzieci, to jego celem jest, aby udowodnić/ potwierdzić to, że nasza wiara jest prawdziwa. Nie oznacza to, że Bóg potrzebuje coś sobie udowodnić, bo przecież On wszystko wie, ale jego działanie ma na celu uświadomienie nam samym, że nasza wiara jest prawdziwa, że prawdziwie jesteśmy jego dziećmi i to, że żadne doświadczenia nie pokonają/ nie zachwieją naszą wiarą.
W Przypowieści o Siewcy, Jezus wskazuje, że ci którzy odeszli od wiary, to ludzie, którzy przyjęli ziarno Słowa Bożego z radością, ale wkrótce gdy przyszły doświadczenia, zachwiali się i upadli. Jakub mówi, że doświadczenie naszej wiary przynosi wytrwałość, która prowadzi do dojrzałości w naszej relacji z Bogiem (Jakuba 1.3-4). Jakub dalej kontynuuje i mówi, że przechodzenie próby jest błogosławieństwem, ponieważ po tym, jak przejdziemy próbę wiary i ostaniemy się, to otrzymamy koronę życia, którą Bóg obiecał tym, którzy go miłują" (Jakuba 1.12).
Wszelkie doświadczenia pochodzą od niebiańskiego Ojca, który wszystko czyni ku dobremu wobec tych, którzy Go kochają i którzy są powołani by nazywać się Jego dziećmi (Rzymian 8.28).
Doświadczenia jakie przechodzimy są bardzo różne. Stawanie się Chrześcijaninem często wymaga od nas wychodzenia ze strefy własnego komfortu (obszaru w którym czujemy się bezpiecznie i co dobrze znamy) i zmusza nas do wkraczania w coś zupełnie nieznanego. Wytrwałość w przechodzeniu doświadczeń sprawia, że stajemy się duchowo dojrzali i bardziej świadomi. Z tego właśnie powodu Jakub napisał: "Poczytujcie to sobie bracia za największą radość gdy wszelkie próby przechodzicie" (Jakuba 1.2). Próby wiary mogą przychodzić pod postacią małych, drobnych spraw dnia codziennego lub bolesnych cierpień (Ks. Izajasza 48.10) czy ataków szatańskich (Joba 2.7). Bez względu na źródło naszego cierpienia, naszą korzyścią jest przechodzenie takich prób na jakie Bóg przyzwala.
Świadectwo Joba jest doskonałym przykładem tego, jak Bóg przyzwala na to, aby jeden z jego świętych przechodził próbę działania szatana. Job cierpliwie znosił wszystkie te doświadczenia i "...w tym wszystkim Job nie zgrzeszył i nie przypisał Bogu nieprawości" (Joba 1.22). Niemniej jednak, świadectwo Joba potwierdza też, że zdolność szatana do poddawania nas próbom ograniczona jest suwerenną, Bożą kontrolą. Żaden demon nie może poddać nas próbie lub skrzywdzić nas ponad to, na co zezwoli mu Bóg. Wszelkie doświadczenia mają wypełniać Boży, doskonały cel i przynosić nam korzyść.
Istnieje wiele powodów dla których przechodzenie doświadczeń przynosi pozytywne efekty. Psalmista łączy kwestię wypróbowywania nas do procesu wypalania ogniem srebra (Psalm 66.10). Piotr mówi o wierze "cenniejszej od zniszczalnego złota", z powodu której "teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń" (1 Piotra 1.6-7). Poprzez doświadczenia w naszym życiu, Bóg sprawia, że stajemy się dojrzalszymi uczniami, uczestniczącymi w życiu z wiary, a nie w oglądaniu (2 Koryntian 5.7).
Gdy doświadczamy trudności w naszym życiu, powinniśmy być jak drzewo, które jeszcze głębiej zakorzenia się w ziemię. Powinniśmy "zakorzeniać" się w Słowie Bożym, by jeszcze bardziej przylgnąć do Jego obietnic i przetrwać wszelkie sztormy jakie nadejdą.
Największym pocieszeniem jest to, że Bóg nie pozwoli abyśmy przechodzili doświadczenia ponad to, co dzięki Jego mocy jesteśmy w stanie znieść. Jego łaska względem nas jest wystarczająca, a Jego moc jest doskonała w naszej słabości (2 Koryntian 12.9). "Dlatego mam upodobanie w słabościach, w zniewagach, w potrzebach, w prześladowaniach, w uciskach dla Chrystusa; albowiem kiedy jestem słaby, wtedy jestem mocny." (2 Koryntian 12.10).
