Odpowiedź:
Szatan to istota duchowa, która poprowadziła bunt niebiański przeciwko Bogu, a następnie została zrzucona na ziemię (Ew. Łukasza 10.18). Jego osobiste imię "szatan" oznacza „przeciwnika.” Imię to wskazuje na podstawową naturę szatana: on jest wrogiem Boga- wszystkiego co Bóg robi i wszystkiego co Bóg kocha.
On jest nazwany "diabłem" w Nowym Testamencie. Słowo "diabeł" oznacza "fałszywego oskarżyciela" czy "oszczercę." Szatan odgrywa swoją rolę w Ks. Joba 1-2, gdy atakuje charakter Joba.
W Ew. Mateusza 12.24 Żydzi odnoszą się do szatana jako "Belzebuba" określenie wywodzące się od "Baal- Zebuba" ("pana much"), fałszywego boga Filistynów z Ekronu (2 Ks. Królewska 1.2-3, 6; w polskich tłum. pojawiają się różne wersje "Beelzebuba", "Belzebuba", "Baalzebuba" lub "Baal- Zebuba").
Inne tytuły szatana dotyczą kusiciela (1 Tesaloniczan 3.5), niegodziwca (Ew. Mateusza 13.19, 38), oskarżyciela braci (Ks. Objawienia 12.10) i- trzy tytuły, które wskazują na władzę szatana w tym świecie- władca tego świata (Ew. Jana 12.31), bóg tego świata (2 Koryntian 4.4), władca, który rządzi w powietrzu (Efezjan 2.2). Drugi Koryntian 11.14 mówi, że szatan przedstawia siebie jako "anioła światła", opis który podkreśla jego zdolność i skłonność do oszukiwania.
Istnieje kilka fragmentów, które odnoszą się do sądu ziemskich królów, ale równie dobrze mogą odnosić się do szatana. Pierwszy to Ks. Izajasza 14.12-15. Fragment ten odnosi się do króla Babilonu (werset 4), ale opis również wydaje się pasować do bardziej potężnej istoty. Imię "Lucyfer", które oznacza "gwiazdę poranną" jest użyte tutaj do opisania kogoś, kto stara się obalić tron samego Boga.
Drugi fragment to Ks. Ezechiela 28.11-19, skierowany do króla Tyru. Tak jak we fragmencie "Lucyfera", to proroctwo zawiera słownictwo, które wydaje się wychodzić poza opis zwykłego śmiertelnika. Powiedziane jest, że król Tyru jest namaszczony na strażnika cheruba, ale został poniżony przez pychę i „wypędzony” przez samego Boga.
Oprócz podania imion i tytułów Szatana, Biblia używa różnych metafor, aby ujawnić charakter wroga. Jezus w przypowieści o czterech glebach, łączy szatana z ptakami, które wydziobują ziarno z twardej gleby (Ew. Mateusza 13.4, 19). W innej przypowieści, szatan pojawia się jako siewca chwastów wśród pszenicy (Ew. Mateusza 13.25, 28). Szatan jest analogią do wilka w Ew. Jana 10.12 i ryczącego lwa w 1 Piotra 5.8. W Ks. Objawienia 12.9, szatan jest "ogromnym smokiem, wężem starodawnym"- oczywiste, że jest to odniesienie do węża, który zwiódł Ewę (1 Ks. Mojżeszowa 3.1).
