Pytanie: Czy chrześcijanie są grzesznikami, świętymi czy jednym i drugim?
Odpowiedź:
Chrześcijanie są jednocześnie świętymi i grzesznikami. Wszyscy ludzie są grzesznikami, ponieważ zostaliśmy poczęci w grzechu. Jednak nie wszyscy ludzie są świętymi. Zgodnie z Biblią, świętym nie jest ktoś, kto czynił wspaniałe rzeczy, ani też ktoś, kto został uznany za świętego przez kościół czy jakąś organizację. Słowo przetłumaczone jako "święty" w Nowym Testamencie, hagios, dosłownie oznacza "poświęcony, fizycznie czysty; moralnie niewinny lub religijnie; ceremonialnie poświęcony; święty." W odniesieniu do kontekstu fragmentów Nowego Testamentu, świętymi są ci, którzy należą do ciała Chrystusa, zostali zbawieni z łaski przez wiarę (Efezjan 2.8-9). Innymi słowy, święty to inne słowo na chrześcijanina, prawdziwie wierzącego w Pana Jezusa Chrystusa.
To jest wyraźna, biblijna prawda, że wszyscy poczęci są w grzechu i mają grzeszną naturę. Pismo Święte mówi, że ludzkość stworzona przez Boga była pierwotnie dobra i bez grzesznej natury: "Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas [...] I stworzył Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich" (1 Ks. Rodzaju 1.26-27). Jednak 1 Ks. Mojżeszowa rozdział 3 opisuje upadek Adama i Ewy i wraz z ich upadkiem grzech wkroczył w życie człowieka, który przed upadkiem był bezgrzesznym stworzeniem. I gdy mieli dzieci, grzeszna natura została przekazana ich potomstwu. Zatem, każdy człowiek jest grzesznikiem.
Inaczej jest, jeśli chodzi o świętych; stali się oni świętymi przez doświadczenie narodzenia na nowo. Ze względu na to, że "wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej" (Rzymian 3.23), wszyscy potrzebują duchowego odrodzenia, bez którego będziemy trwali w naszej grzesznej naturze na wieki. Jednak Bóg, w swoim wielkim miłosierdziu i łasce, zapewnił nam jedyne źródło przemiany grzesznika w świętego- Pana Jezusa Chrystusa, który przyszedł "aby dać okup za wielu" (Ew. Mateusza 20.28). Gdy wyznajemy naszą potrzebę Zbawiciela od grzechu i przyjmujemy jego ofiarę na krzyżu w naszym imieniu, stajemy się świętymi.
Nie ma hierarchii świętych. Wszyscy, którzy należą do Chrystusa z wiary są świętymi, i nikt z nas nie jest "bardziej świętym" aniżeli nasi chrześcijańscy bracia i siostry. Apostoł Paweł, który nie jest bardziej świętym niż przeciętny chrześcijanin, zaczyna swój pierwszy list do kościoła w Koryncie deklarując, że zostali "... uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości wespół ze wszystkimi, co na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, ich i naszego [Pana]" (1 Koryntian, tłum. Biblia Warszawsko- Praska; podkreślenie dodane). W tym wersecie hagios jest przetłumaczone jako "święci", "uświęceni" w różnych tłumaczeniach biblijnych, prowadząc do jednoznacznego wniosku, że każdy kto kiedykolwiek wezwał imienia Chrystusa dla swojego zbawienia jest świętym, uczynionym świętym przez Pana. Wszyscy jesteśmy "współobywatelami świętych i domownikami Boga" (Efezjan 2.19).
Nie jesteśmy świętymi dlatego, że kościół uznał nas za świętych, ani też nie możemy zapracować na swoją świętość. Gdy jednak doświadczamy zbawienia z wiary, jesteśmy powołani do określonych działań jak przystało na nasze powołanie jako świętych Boga. "Lecz za przykładem świętego, który was powołał, sami też bądźcie świętymi we wszelkim postępowaniu waszym, ponieważ napisano: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty" (1 Piotra 1.15-16). Święci nie są bezgrzeszni, lecz życie świętych odzwierciedla rzeczywistość obecności Chrystusa w naszych sercach, w którym "żyjemy i poruszamy się i jesteśmy" (Dzieje Apostolskie 17.28).
