Pytanie: Czy Jezus umarł za wszystkie grzechy z wyjątkiem grzechu niewiary? Jeśli umarł za wszystkie grzechy, dlaczego ludzie nadal idą do piekła z powodu grzechu niewiary?
Odpowiedź:
"On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata" (1 Jana 2.2). Gdy Biblia mówi, że Chrystus jest ofiarą za wszystkie grzechy, nie oznacza to, że wszystkie grzechy zostały automatycznie przebaczone. To po prostu oznacza, że została uczyniona ofiara zabezpieczająca przebaczenie dla całego świata; to czy ta ofiara faktycznie skutkuje przebaczeniem jakiejś osobie to inna kwestia, ponieważ ofiara musi być przyjęta z wiarą. Nasza droga powrotna do Boga została przygotowana przez Chrystusa; pytanie teraz jest takie, czy skorzystamy z tej okazji?
Chrystus umarł za wszystkie grzechy; to znaczy, Jego ofiara była całkowicie wystarczająca, aby zapłacić za grzechy całego świata. Ale przebaczenie przychodzi jedynie do człowieka, który odwróci się od grzechu i uwierzy (zobacz Ew. Marka 1.15). Do czasu, gdy (przez wiarę) zaakceptujemy zbawienie Boże w Chrystusie, nadal pozostajemy w naszych grzechach. Ci, którzy umierają w niewierze umierają w całym ich grzechu- są kłamcami, mordercami, cudzołożnikami itd. (Ks. Objawienia 21.8).
Ci, którzy ufają Chrystusowi w kwestii zbawienia, nie umierają w grzechu; umierają w Chrystusie z odpuszczonymi wszystkimi grzechami. Jesteśmy usprawiedliwieni przez wiarę (Rzymian 5.1); bez wiary jesteśmy potępieni (Ew. Jana 3.18). Przebaczenie otrzymuje się przez wiarę w Chrystusa i przychodzi z obietnicą wieczności w niebie; brak wiary sprawia, że nie otrzymujemy przebaczenia i skazani jesteśmy na wieczność w piekle.
W Biblii, wiara czy wierzenie jest czymś więcej aniżeli myśleniem o tym, że coś jest faktem. Wiara ma więcej wspólnego z zaufaniem i osobistą akceptacją, świadomym aktem własnej woli. Zatem, w Piśmie Świętym, grzech niewiary nie jest jedynie ignorancją; raczej, jest rozmyślnym odrzucaniem Bożego dobrowolnego daru przebaczenia grzechu- włączając w to grzech niewiary.
Kiedy Bóg oferuje przebaczenie grzechu człowiekowi, jeśli on wierzy, logika podpowiada, że jego odpowiedź nie może brzmieć Kiedy Bóg oferuje człowiekowi przebaczenie grzechów jeśli wierzy, logika nakazuje, by nie mógł odpowiedzieć "Nie, odmawiam zaufania Tobie, ale i tak wybacz mi moje grzechy." Przebaczenie jest warunkową ofertą: jeśli wymagany warunek jest spełniony (wiara), to obiecany rezultat się pojawia (przebaczenie). Wiara w Chrystusa jest właściwą odpowiedzią człowieka na Bożą ofertę zbawienia.
Biblia mówi wiele na temat potrzeby wybierania wiary w Chrystusa i o skutkach niewiary. Chrystus tęskni do zebrania grzesznych mieszkańców Jerozolimy do siebie, jednak oni pozostali w swoim grzechu; oskarżenie Jezusa obciąża ich bezpośrednio: "a [wy] nie chcieliście" (Ew. Łukasza 13.34). Ich niewiara trzymała ich z dala od Chrystusa, jedynego ich zbawienia.
Z logicznego punktu widzenia, w odniesieniu do wiary: "Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają" (Hebrajczyków 11.6).
O niewierze jako akcie woli, świadomym wyborze: "A chociaż tyle cudów dokonał wobec nich, nie wierzyli w niego" (Ew. Jana 12.37).
Dlaczego nie ma usprawiedliwienia dla niewiary: "Albowiem gniew Boży z nieba objawia się przeciwko wszelkiej bezbożności i nieprawości ludzi, którzy przez nieprawość tłumią prawdę. Ponieważ to, co o Bogu wiedzieć można, jest dla nich jawne, gdyż Bóg im to objawił. Bo niewidzialna jego istota, to jest wiekuista jego moc i bóstwo, mogą być od stworzenia świata oglądane w dziełach i poznane umysłem, tak iż nic nie mają na swoją obronę" (Rzymian 1.18-20).
O duchowym niszczeniu niewiary: "Jakiż więc mieliście wtedy pożytek? Taki, którego się teraz wstydzicie, a końcem tego jest śmierć" (Rzymian 6.21). "Lecz wyrzekliśmy się tego, co ludzie wstydliwie ukrywają" [ale] "bóg świata tego zaślepił umysły niewierzących, aby im nie świeciło światło ewangelii o chwale Chrystusa, który jest obrazem Boga" (2 Koryntian 4.2, 4).
O sprawiedliwej karze za niewiarę: "A na tym polega sąd, że światłość przyszła na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność, bo ich uczynki były złe" (Ew. Jana 3.19).
Na koniec, aby mieć pewność, że wiesz, w co musi wierzyć prawdziwie wierzący, aby zostać chrześcijaninem, któremu przebaczono grzechy, oto podsumowanie.
Biblia jasno naucza, że jedyną drogą dostania się do Bożego, doskonałego nieba jest bycie doskonałym (czystym i bezgrzesznym) tak jak sam Bóg (Ew. Mateusza 5.20, 48; Ew. Łukasza 18.18-22). Jeśli zgrzeszysz chociaż raz w całym swoim życiu, złamałeś całe Boże prawo; tak jak zerwanie jednego ogniwa w łańcuchu, zrywa cały łańcuch (Jakuba 2.10). Boża doskonała sprawiedliwość oznacza, że każdy grzech musi zostać ukarany. Tą karą jest śmierć w postaci wiecznego oddzielenia od Boga (przebywającego) w Niebie (2 Ks. Mojżeszowa 32.33).
Żaden człowiek nie może spełnić Bożych doskonałych standardów, zatem bez ponadnaturalnego Zbawiciela, który nas uratuje, jesteśmy wszyscy zgubionymi grzesznikami (Dz. Apostolskie 15.10; Rzymian 3.9-23). Bóg kocha Cię i chce Cię uratować od piekła (Ew. Jana 3.16; 2 Piotra 3.9). Zatem On posłał Swojego doskonałego Syna, aby przyjął karę na Siebie- Jego życie za Twoje- spłacając Bogu w całości Twój dług, umierając na krzyżu, i na wieki uwalniając Ciebie od Bożego, sprawiedliwego oskarżenia. Każdy Twój grzech przeszły, obecny i przyszły- jest przebaczony jeśli wybierzesz przyjęcie daru przebaczenia przez wiarę (wierzenie i ufanie Bogu, że dotrzyma Swojej obietnicy), gdy pokutujesz (odwrócisz się od grzechu) (Ew. Łukasza 24.47; Dz. Apostolskie 11.18; 2 Koryntian 7.10) i poprosisz Go, aby Cię zbawił (Ks. Joela 2.32; Dz. Apostolskie 2.21). Krew Jezusa zasłania Twoje grzechy, zatem Bóg widzi Ciebie tak doskonałego jak Swojego własnego Syna (Ks. Izajasza 53.4-6; 2 Koryntian 5.21).
Z chwilą gdy przyjmiesz Boży, darmowy dar przez wiarę, jesteś odmieniony: "Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe" (2 Koryntian 5.17). Stajesz się Bożym, ukochanym dzieckiem (1 Jana 3.1), (mający) wieczną relację, której nie można zerwać (Rzymian 8.38-39; Efezjan 1.13- 14). Bóg jako Ojciec, Syn i Duch Święty zamieszkuje w Tobie i czyni w Tobie "świątynię" (Ew. Jana 14.17, 23). Możesz zobaczyć dlaczego Ewangelia Chrystusa nazwana jest Dobrą Nowiną (Ew. Łukasza 2.10; Dz. Apostolskie 5.42, 14.15)! W przyjęciu tego daru, zgadzasz się, że należysz do Boga (1 Koryntian 6.19-20). Nie żyjesz już sam dla siebie, On Cię wykupił (odkupił) drogocenną krwią Jego Syna (1 Piotra 1.18-19).
Ten niesamowity darmowy dar wiecznego zbawienia, nie może być zapracowany dobrymi uczynkami (Ew. Jana 3.16; Rzymian 3.21- 25; Efezjan 2.8-9). W rzeczywistości próba zasłużenia sobie własnymi staraniami, tak jakbyś mógł zadowolić Boga na tyle, aby zaskarbić sobie Jego przychylność, jest surowo potępiona w Biblii (Galacjan 1.6-9). Taka jest różnica pomiędzy chrześcijaństwem a praktycznie wszystkimi innymi religiami świata, z zasadami nałożonymi przez człowieka odnośnie tego co ludzie muszą lub czego nie mogą, w ich beznadziejnej próbie zdobycia Bożej przychylności i życia wiecznego dla ich dusz.
Twoje zbawienie jest darmowe, bezcenny dar od Boga znacznie bardziej wartościowy od całego świata (Ew. Mateusza 13.44; 16.26). Zatem autor listu do Hebrajczyków pyta, "to jakże my ujdziemy cało, jeżeli zlekceważymy tak wielkie zbawienie?" (Hebrajczyków 2.3). "Dlatego, jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas buntu, w dniu kuszenia na pustyni" (Hebrajczyków 3.7-8). "Oto teraz czas łaski, Oto teraz dzień zbawienia" (2 Koryntian 6.2).
