Odpowiedź:
Istnieją trzy główne poglądy dotyczące tożsamości dwóch świadków z Ks. Objawienia 11.3-12; 1) Mojżesz i Eliasz, 2) Henoch i Eliasz oraz 3) dwóch nieznanych wierzących, których Bóg powoła do tego by byli jego świadkami w czasach ostatecznych.
Mojżesz i Eliasz postrzegani są jako możliwości ze względu na moc świadectwa przemienienia wody w krew (Ks. Objawienia 11.6), z czego Mojżesz jest znany (2 Ks. Mojżeszowa rozdział 7); i ich mocy zniszczenia ludzi ogniem z nieba (Ks. Objawienia 11.5), z czego znany jest Eliasz (2 Ks. Królewska rozdział 1). Potwierdzeniem tego poglądu jest również fakt, że Mojżesz i Eliasz pojawili się z Jezusem podczas przemienienia (Ew. Mateusza 17.3-4). Poza tym, według tradycji żydowskiej Mojżesz i Eliasz powrócą w przyszłości. Ks. Malachiasza 4.5 przepowiada przyjście Eliasza, a niektórzy Żydzi wierzą, że ponieważ Bóg obiecał wzbudzić proroka takiego jak Mojżesz (5 Ks. Mojżeszowa 18.15, 18), to wymaga również powrotu Mojżesza.
Henoch i Eliasz postrzegani są jako możliwe osoby tych dwóch świadków, ponieważ są dwiema osobami w historii, które nigdy nie doświadczyły śmierci (1 Ks. Mojżeszowa 5.24; 2 Ks. Królewska 2.11). Fakt, że żaden z nich ani Henoch ani Eliasz nie umarli wydaje się kwalifikować ich do śmierci i zmartwychwstania dwóch świadków (Ks. Objawienia 11.7-12). Zwolennicy tego poglądu twierdzą, że Hebrajczyków 9.27 (wszyscy umierają raz) dyskwalifikuje Mojżesza spośród bycia jednym z dwóch świadków, ponieważ Mojżesz już raz umarł (5 Ks. Mojżeszowa 34. 5). Jednak jest kilka innych osób w Biblii, które umarły dwa razy- np. Łazarz, Dorkas i córka Jaira- zatem nie ma powodu dla jakiego Mojżesz powinien być wykluczony na tej podstawie.
Trzeci pogląd zasadniczo dowodzi, że rozdział 11 Ks. Objawienia nie przypisuje żadnych znanych imion dwóm świadkom. Gdyby świadkami byli Mojżesz i Eliasz lub Henoch i Eliasz, to dlaczego Pismo Święte milczałoby na temat ich tożsamości? Bóg jest w stanie wziąć dwóch „zwykłych" wierzących i uzdolnić ich do czynienia tych samych znaków i cudów, jakich dokonywali Mojżesz i Eliasz. W Ks. Objawienia 11 nie ma niczego, co wymagałoby od nas przyjęcia, że dwoma świadkami są „sławne" osoby.
Który pogląd jest poprawny? Nie mamy pewności. Potencjalną słabością pierwszego poglądu jest to, że Mojżesz już raz umarł i tym samym nie może być jednym z dwóch świadków (skoro jego śmierć byłaby zaprzeczeniem Hebrajczyków 9.27); zwolennicy tego poglądu jednak argumentują, że wszyscy ludzie, którzy w cudotwórczy sposób zostali wskrzeszeni z martwych w Biblii (np. Łazarz) później ponownie umarli. Zatem, Hebrajczyków 9.27 może być postrzegany jako "główna zasada", a nie prawda uniwersalna. Co do biblijnych przepowiedni dotyczących przyjścia Eliasza i proroka takiego jak Mojżesz, Nowy Testament wyjaśnia, że proroctwa te wypełniły się adekwatnie w postaci Jana Chrzciciela i Jezusa.
Nie ma oczywistych słabości co do drugiego poglądu dotyczącego Henoch i Eliasza, jako że rozwiązują problem "śmierci jeden raz." Sensowne jest to, że Bóg mógł wziąć Henocha i Eliasza do nieba bez ich wczesnego umierania po to, aby "zachować" ich na szczególny cel w późniejszym czasie. Trzeci pogląd też nie ma oczywistych słabości.
Wszystkie te trzy interpretacje są możliwe, ale nie możemy być całkowicie pewni któregokolwiek z nich skoro Biblia nie ujawnia też tożsamości świadków. Chrześcijanie zatem nie powinni być dogmatyczni w tej kwestii.
