Pytanie
Jaka jest definicja napomnienia?
Odpowiedź
Napominanie definiuje się jako "nakłanianie przez kogoś bliskiego". Paweł poucza Tymoteusza, mówiąc: "Dopóki nie przyjdę, zwracaj uwagę na publiczne czytanie Pisma Świętego, napominanie i nauczanie" (1 Tymoteusza 4:13). Słowo najczęściej tłumaczone jako "napominanie" pochodzi od greckiego słowa paraklésis, które oznacza "wzywać do siebie; wzywać, zachęcać, napominać, błagać". Napominanie oznacza rozwijanie relacji z innymi wierzącymi w celu zachęcania ich do duchowego rozwoju. Częścią pracy Tymoteusza jako młodego pastora było zachęcanie i napominanie osób należących do jego stada. Bóg czyni pastorów odpowiedzialnymi za duchowe dobro tych, którzy są pod ich opieką (Hebrajczyków 13:17), a napominanie jest częścią utrzymywania ich w duchowym zdrowiu.
Napominanie jest również jednym z duchowych darów wymienionych w Liście do Rzymian 12:6-8. "Ponieważ mamy dary, które różnią się w zależności od udzielonej nam łaski, każdy z nas ma je odpowiednio wykorzystywać: ... ten, kto napomina, w swoim napominaniu" (NASB). Duch Święty obdarza wierzących różnymi nadprzyrodzonymi zdolnościami, aby mogli służyć Chrystusowi i sobie nawzajem. Dar napominania to wyjątkowa zdolność danej osoby do zachęcania i budowania innych. Osoba ta lubi znajdować fragmenty Pisma Świętego, które odnoszą się do danej sytuacji i uczyć innych, jak je stosować. Osoby z tym darem są często zaangażowane w nauczanie, doradztwo i szkolenie uczniów w kościele. Mający dar napominania są jednymi z pierwszych, którzy znajdują wierzących, którzy błądzą w swojej wierze. Podchodzą do słabszych, aby ich zachęcać, konfrontować, jeśli to konieczne, i modelować zwycięskie życie.
Ludzie z darem napominania nie tylko głoszą prawdę, jak to często czynią prorocy. Rozwijają relacje, często poświęcając czas na te drobne dodatki, które robią różnicę, gdy ktoś zmaga się z trudnościami. Zamiast mówić: "Powinieneś zacząć czytać Psalmy każdego dnia", osoba napominająca może powiedzieć: "Zacznijmy razem studiować Biblię na temat Psalmów. Co powiesz na kawę we wtorek rano?". Jesteśmy poinstruowani, aby szczerze pragnąć darów duchowych, co oznacza, że w miarę jak będziemy wierni tym, które otrzymaliśmy, Bóg powierzy nam więcej (1 Koryntian 12:31; 14:1). Niezależnie od naszych podstawowych darów, wszyscy chrześcijanie powinni pragnąć stawać się lepszymi w napominaniu, aby budować tych, którzy są słabsi, zachęcać tych, którzy przewodzą i wzmacniać Ciało Chrystusa (1 Tesaloniczan 5:14; 2 Koryntian 1:4).
Napominanie jest również jednym z duchowych darów wymienionych w Liście do Rzymian 12:6-8. "Ponieważ mamy dary, które różnią się w zależności od udzielonej nam łaski, każdy z nas ma je odpowiednio wykorzystywać: ... ten, kto napomina, w swoim napominaniu" (NASB). Duch Święty obdarza wierzących różnymi nadprzyrodzonymi zdolnościami, aby mogli służyć Chrystusowi i sobie nawzajem. Dar napominania to wyjątkowa zdolność danej osoby do zachęcania i budowania innych. Osoba ta lubi znajdować fragmenty Pisma Świętego, które odnoszą się do danej sytuacji i uczyć innych, jak je stosować. Osoby z tym darem są często zaangażowane w nauczanie, doradztwo i szkolenie uczniów w kościele. Mający dar napominania są jednymi z pierwszych, którzy znajdują wierzących, którzy błądzą w swojej wierze. Podchodzą do słabszych, aby ich zachęcać, konfrontować, jeśli to konieczne, i modelować zwycięskie życie.
Ludzie z darem napominania nie tylko głoszą prawdę, jak to często czynią prorocy. Rozwijają relacje, często poświęcając czas na te drobne dodatki, które robią różnicę, gdy ktoś zmaga się z trudnościami. Zamiast mówić: "Powinieneś zacząć czytać Psalmy każdego dnia", osoba napominająca może powiedzieć: "Zacznijmy razem studiować Biblię na temat Psalmów. Co powiesz na kawę we wtorek rano?". Jesteśmy poinstruowani, aby szczerze pragnąć darów duchowych, co oznacza, że w miarę jak będziemy wierni tym, które otrzymaliśmy, Bóg powierzy nam więcej (1 Koryntian 12:31; 14:1). Niezależnie od naszych podstawowych darów, wszyscy chrześcijanie powinni pragnąć stawać się lepszymi w napominaniu, aby budować tych, którzy są słabsi, zachęcać tych, którzy przewodzą i wzmacniać Ciało Chrystusa (1 Tesaloniczan 5:14; 2 Koryntian 1:4).