Pytanie: Czym jest wolna łaska? Czym jest Teologia Wolnej Łaski?
Odpowiedź:
Teologia Wolnej Łaski jest zasadniczo poglądem o Soteriologii wyrosłej z bardziej tradycyjnych korzeni baptystycznych. Została usystematyzowana przez teologów, takich jak dr Charles Ryrie i Zane Hodges w latach 80., głównie jako odpowiedź na Teologię Pańską lub Zbawienie Pańskie, które ma swoje korzenie w Teologii Reformowanej. Dziś Wolna Łaska wciąż się rozwija, wspierana przez takie chrześcijańskie głosy, jak Tony Evans, Erwin Lutzer, Bruce Wilkinson, Seminarium Teologiczne w Dallas oraz Towarzystwo Ewangelickie Łaski.
Podstawowe nauczanie Teologii Wolnej Łaski jest takie, że nasza odpowiedź na "powołanie do zawierzenia" Jezusowi Chrystusowi jedynie poprzez wiarę, jest wszystkim czego potrzeba, aby otrzymać życie wieczne. Ta podstawa, prosta wiara przynosi pewność "wejścia" do królestwa Bożego. Później, jeśli osoba dalej odpowie na "powołanie do podążania" za Jezusem, staje się uczniem i doświadcza uświęcenia. Naśladowca Chrystusa ma możliwości "odziedziczenia" królestwa Bożego, co dotyczy otrzymania szczególnej nagrody w oparciu o czyny dokonane dla Boga na ziemi.
Teologowie Wolnej Łaski wskazują na kilka fragmentów, aby potwierdzić rozróżnienie między posiadaniem zbawczej wiary a naśladowaniem Chrystusa, głównie z Ew. Jana i Listów Pawłowych. Na przykład, wyjaśnienie jakiego udzielił Jezus kobiecie przy studni odnośnie tego jak ma otrzymać zbawienie- ona po prostu ma go o to poprosić (Ew. Jana 4.10)- porównane jest ze słowami Jezusa skierowanymi do Jego uczniów kilka minut później- że muszą "wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło" (Ew. Jana 4.34; tłum. Biblia Tysiąclecia).
Inne wersety w Ew. Jana wspominają akt wiary jako jedyny wymóg zbawienia, włączając w to Ew. Jana 3.16 oraz Ew. Jana 5.24. Ew. Jana 6.47 mówi, "...kto wierzy we mnie, ma żywot wieczny." Fakt, że uczynki prowadzą do nagrody w niebie mogą być dostrzeżone we fragmentach takich jak Ew. Mateusza 5.1-15; 1 Koryntian 3.11-15 oraz Hebrajczyków 10.32-36, szczególnie werset 36 w którym czytamy, "Albowiem wytrwałości wam potrzeba, abyście, gdy wypełnicie wolę Bożą, dostąpili tego, co obiecał."
Wielu reformowanych teologów jest zbulwersowanych twierdzeniami teologów Wolnej Łaski, oskarżających ich o „łatwą wiarę”, a nawet antynomizm. Antynomizm to heretyckie przekonanie, że chrześcijanin nie podlega żadnemu prawu, czy to biblijnemu, czy moralnemu, i dlatego może robić, co mu się podoba. Faktem jest, że teologia Wolnej Łaski może ułatwić osiągnięcie antynomizmu. Jednak nauczanie Wolnej Łaski samo w sobie nie jest antynomiczne. Teologowie Wolnej Łaski uważają swoje stanowisko za bardziej biblijne niż stanowisko Zbawienia Pańskiego, które uważają za teologię opartą na uczynkach. Według teologów Wolnej Łaski, Zbawienie Pańskie utrzymuje, że zbawcza wiara obejmuje nieodłącznie „akt” dokonania radykalnej wewnętrznej zmiany prowadzącej do dobrych uczynków.
Prowadzi to do podkreślania przez Teologię Wolnej Łaski pewności zbawienia, ponownie opartej na podstawowych obietnicach Ew. Jana, że wiara jest wszystkim, co jest konieczne do zbawienia. Dla teologa Wolnej Łaski jest to prosta sprawa – jeśli wierzysz, jesteś zbawiony. W obozie Zbawienia Pańskiego pewność zbawienia przychodzi poprzez obserwację zmian u wyznającego wierzącego np. że wykonuje on dobre uczynki. Każdy obóz uważa, że drugi może prowadzić do herezji.
Chociaż Teologia Darmowej Łaski i Zbawienia Pańskiego są terminami, które rozwinęły się dopiero niedawno, reprezentują obawy, które istnieją od początku istnienia kościoła. W ostatecznym rozrachunku nie ma wątpliwości co do podstawowego zbawienia tych, którzy podzielają oba poglądy. Oba poglądy mieszczą się w granicach ortodoksji. Nie oznacza to jednak, że jest to nieistotna dyskusja. Przekonania w tej sprawie mogą bardzo zmienić pogląd na siebie samego, Boga i pewność zbawienia.
