Pytanie
Czy Bóg zna nasze myśli?
Odpowiedź
Myśli są najbardziej prywatną częścią naszego ludzkiego doświadczenia. Nikt inny nie może poznać naszych myśli, chyba że je zakomunikujemy, więc mamy tendencję do wyobrażania sobie, że wszystko, co myślimy, jest bezpieczne, o ile pozostaje w naszych umysłach. Ale jest jedna Osoba, która zawsze wie, o czym myślimy; Bóg wie o nas wszystko i zna również nasze myśli.
Bóg zna nasze myśli bez względu na to, kim lub gdzie jesteśmy. Psalm 139 zaczyna się w ten sposób: "Panie, Ty mnie zbadałeś i poznałeś! Ty wiesz, kiedy siadam i kiedy wstaję; Ty rozróżniasz moje myśli z daleka" (wersety 1-2). Bóg bada serca i umysły ludzi, szukając tych, których serca są zwrócone ku Niemu (Jeremiasza 12:3; 1 Kronik 29:17; Dzieje Apostolskie 15:8). Dwa z dziesięciu przykazań dotyczą naszych myśli. Pierwsze przykazanie brzmi: Nie miej bogów cudzych przed obliczem Pana (Wj 20:3). Jest to kwestia serca. Dziesiąte przykazanie ostrzega nas, byśmy nie pożądali tego, co mają inni (Wj 20:17). Pożądanie jest również grzechem naszych myśli. Kiedy Jezus chodził po ziemi, znał myśli ludzi i odpowiadał na ich pytania, zanim jeszcze zostały one wypowiedziane (Ew. Mateusza 9:4; 12:25; Ew. Łukasza 9:47; 11:17). W ten sposób Jezus przejawiał boską cechę wszechwiedzy.
Uświadomienie sobie, że Bóg zna nasze myśli, może być onieśmielające. Zna gniewne myśli, pożądliwe myśli, mściwe idee, skrytą chciwość i ukryte pożądanie. Bóg wie również o tych sekretnych tęsknotach, pełnych nadziei pragnieniach i prywatnych marzeniach. I On je rozumie. Pierwszy List Jana 3:20 zapewnia nas, że "jeśli nasze serca nas potępiają, wiemy, że Bóg jest większy niż nasze serca i wie wszystko". Czasami jesteśmy dla siebie bardziej surowi niż Bóg. On wie, że jesteśmy słabymi ludźmi, stworzonymi z brudu i urodzonymi z grzeszną naturą (Psalm 103:14).
Jeśli oddaliśmy nasze życie Chrystusowi, to powinniśmy znaleźć pocieszenie w pamiętaniu, że nasz kochający Ojciec zna nas lepiej niż my sami siebie. Bóg zna nasze pragnienie, by Mu się podobać (Psalm 37:23), nawet jeśli się potykamy. W ramach tej miłosnej relacji możemy z ufnością wołać: "Zbadaj mnie, Boże, i poznaj moje serce; wypróbuj mnie i poznaj moje niespokojne myśli. Sprawdź, czy nie ma we mnie jakiejś złej drogi, i prowadź mnie drogą wieczną" (Psalm 139:23-24). Nie musimy obawiać się bezbronności przed naszym Stwórcą. I nie ma sensu próbować ukrywać przed Nim pewnych rzeczy. Bez względu na to, o co chodzi, On już o tym wie i chce, byśmy czuli się wystarczająco bezpiecznie, by wyznać Mu nasze myśli (Psalm 50:15; 91:15; 1 List Jana 5:14-15). Bóg zna nasze myśli i pomaga nam lepiej poznać samych siebie, gdy z Nim o nich rozmawiamy.
Bóg zna nasze myśli bez względu na to, kim lub gdzie jesteśmy. Psalm 139 zaczyna się w ten sposób: "Panie, Ty mnie zbadałeś i poznałeś! Ty wiesz, kiedy siadam i kiedy wstaję; Ty rozróżniasz moje myśli z daleka" (wersety 1-2). Bóg bada serca i umysły ludzi, szukając tych, których serca są zwrócone ku Niemu (Jeremiasza 12:3; 1 Kronik 29:17; Dzieje Apostolskie 15:8). Dwa z dziesięciu przykazań dotyczą naszych myśli. Pierwsze przykazanie brzmi: Nie miej bogów cudzych przed obliczem Pana (Wj 20:3). Jest to kwestia serca. Dziesiąte przykazanie ostrzega nas, byśmy nie pożądali tego, co mają inni (Wj 20:17). Pożądanie jest również grzechem naszych myśli. Kiedy Jezus chodził po ziemi, znał myśli ludzi i odpowiadał na ich pytania, zanim jeszcze zostały one wypowiedziane (Ew. Mateusza 9:4; 12:25; Ew. Łukasza 9:47; 11:17). W ten sposób Jezus przejawiał boską cechę wszechwiedzy.
Uświadomienie sobie, że Bóg zna nasze myśli, może być onieśmielające. Zna gniewne myśli, pożądliwe myśli, mściwe idee, skrytą chciwość i ukryte pożądanie. Bóg wie również o tych sekretnych tęsknotach, pełnych nadziei pragnieniach i prywatnych marzeniach. I On je rozumie. Pierwszy List Jana 3:20 zapewnia nas, że "jeśli nasze serca nas potępiają, wiemy, że Bóg jest większy niż nasze serca i wie wszystko". Czasami jesteśmy dla siebie bardziej surowi niż Bóg. On wie, że jesteśmy słabymi ludźmi, stworzonymi z brudu i urodzonymi z grzeszną naturą (Psalm 103:14).
Jeśli oddaliśmy nasze życie Chrystusowi, to powinniśmy znaleźć pocieszenie w pamiętaniu, że nasz kochający Ojciec zna nas lepiej niż my sami siebie. Bóg zna nasze pragnienie, by Mu się podobać (Psalm 37:23), nawet jeśli się potykamy. W ramach tej miłosnej relacji możemy z ufnością wołać: "Zbadaj mnie, Boże, i poznaj moje serce; wypróbuj mnie i poznaj moje niespokojne myśli. Sprawdź, czy nie ma we mnie jakiejś złej drogi, i prowadź mnie drogą wieczną" (Psalm 139:23-24). Nie musimy obawiać się bezbronności przed naszym Stwórcą. I nie ma sensu próbować ukrywać przed Nim pewnych rzeczy. Bez względu na to, o co chodzi, On już o tym wie i chce, byśmy czuli się wystarczająco bezpiecznie, by wyznać Mu nasze myśli (Psalm 50:15; 91:15; 1 List Jana 5:14-15). Bóg zna nasze myśli i pomaga nam lepiej poznać samych siebie, gdy z Nim o nich rozmawiamy.