Pytanie
Czy Bóg jest na mnie zły? Czy Bóg jest na mnie zdenerwowany?
Odpowiedź
Istnieje kilka powodów, dla których człowiek może myśleć, czy Bóg się na niego gniewa. Mamy tendencję do oceniania usposobienia Boga wobec nas na podstawie naszego obecnego poziomu komfortu lub przyjemności. Kiedy coś idzie nie tak, możemy myśleć, że to Bóg karze nas w gniewie. Innym razem możemy czuć się daleko od Boga i myśleć, że On "ukrywa się", ponieważ jest zły. Czasami jesteśmy źli na siebie z powodu grzechu lub błędu, który popełniliśmy i zakładamy, że Bóg też musi być zły. Czy którykolwiek z tych sposobów pozwala stwierdzić, czy Bóg jest na mnie zły?
To prawda, że Bóg się złości. Kiedy jednak pytamy, czy Bóg jest na nas zły, zwykle nie mamy na myśli biblijnego opisu Bożego gniewu. Boży gniew opiera się na Jego świętości i jest sprawiedliwą reakcją na naruszenie Jego charakteru. Jest pełen pasji i motywowany prawością. Jego gniew nie jest małostkowy ani temperamentny; nie jest też nieproporcjonalny. Bóg jest wszechmocny, więc Jego gniew nigdy nie jest odpowiedzią na poczucie zagrożenia lub poniżenia. Jest raczej zły na zło.
Bóg nie jest taki jak ludzie (Liczb 23:19; Izajasza 55:8-9). "Ludzki gniew nie rodzi sprawiedliwości, której pragnie Bóg" (Jakuba 1:20). Boży gniew wynika z Jego sprawiedliwości i dobroci. Gniewa się na to, co jest sprzeczne z tym, kim On jest i z dobrem, które zamierzył dla swojego stworzenia (Rz 1:18-32). Bóg gniewa się z powodu grzechu i zniszczenia, jakie on przynosi.
W Piśmie Świętym czytamy o gniewie Pana. Na przykład w Księdze Wyjścia 22:22-24 Bóg ostrzega Izraelitów: "Nie wyzyskujcie wdowy ani sieroty. Jeśli to uczynisz, a oni będą Mnie wołać, Ja z pewnością usłyszę ich wołanie. Mój gniew zostanie pobudzony i zabiję was mieczem; wasze żony zostaną wdowami, a wasze dzieci bez ojca". W Księdze Powtórzonego Prawa 11:16-17 Boży gniew zostaje wzbudzony z powodu bałwochwalstwa, w wyniku czego "nie będzie padał deszcz i ziemia nie wyda plonu, i wkrótce wyginiecie z dobrej ziemi, którą Pan wam daje". Prorocy Starego Testamentu mówią o gniewie Pana i widzimy, jak Bóg sądzi swój lud (np. Izajasza 5:22-30; Jeremiasza 42:9-18; Ezechiela 5:13; Psalm 106), a także inne narody (Micheasza 5:15; Nahuma 1:2-3).
Jednak nawet w tych przykładach widzimy Boże miłosierdzie i miłość. Psalm 106:40-46 mówi: "Dlatego rozgniewał się Pan na swój lud i brzydził się swoim dziedzictwem. Wydał ich w ręce narodów, a ich wrogowie panowali nad nimi. Ich wrogowie uciskali ich i poddawali ich władzy. Wiele razy ich wybawiał, ale oni byli skłonni do buntu i marnieli w swoim grzechu. Jednak On zauważył ich cierpienie, gdy usłyszał ich wołanie; ze względu na nich przypomniał sobie o swoim przymierzu i z wielkiej miłości ustąpił. Sprawił, że wszyscy, którzy trzymali ich w niewoli, okazali im miłosierdzie" (zob. także Izajasza 48:9; Ezechiela 5:13). W modlitwie poświęcenia świątyni Salomon przyznaje, że Izraelici nie dotrzymają przymierza i poniosą konsekwencje określone w Księdze Powtórzonego Prawa. Ufa jednak, że Bóg odpowie przebaczeniem i miłosierdziem, gdy ludzie będą Go wzywać (1 Krl 8:22-53). Bóg posyłał proroków, aby ostrzegali Jego lud i dawał im wiele okazji do powrotu do Niego (2 Kronik 36:15-16). Posyłał proroków, takich jak Jonasz, także do narodów pogańskich. Nawet podczas ogłaszania sądu Bóg mówił o zachowaniu resztki i zawsze to czynił. Stary Testament jest pełen obietnic dotyczących nadchodzącego Mesjasza, który przyniesie ostateczne odnowienie. Bóg jest cierpliwy i kochający, oferując i torując drogę do odnowy. Nie jest gniewnym Bogiem, który łatwo się na nas złości.
W Nowym Testamencie widzimy gniew Jezusa (Mk 3:5) i czytamy o nadchodzącym gniewie Bożym (J 3:36; Rz 2:5; Kol 3:6; Obj 11:18; 19:15). Widzimy jednak również, że Jezus wybawia nas od tego gniewu (1 Tesaloniczan 1:10; 5:9). Ponownie widzimy, że Boży gniew jest sprawiedliwy i że zawsze towarzyszy mu miłosierdzie.
Bóg jest nieskory do gniewu (Wj 34:6; Ps 86:15; 145:8). Jego gniew ma granicę i zawsze istnieje perspektywa przebaczenia: "Pan jest miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, pełen miłości. Nie zawsze oskarża i nie zawsze chowa swój gniew; nie traktuje nas tak, jak zasługują na to nasze grzechy, ani nie odpłaca nam według naszych nieprawości. Bo jak niebiosa górują nad ziemią, tak wielka jest Jego miłość do tych, którzy się Go boją" (Psalm 103:7-11).
Im bardziej rozumiemy świętość Boga, tym bardziej rozumiemy, w jaki sposób Jego gniew jest uzasadniony, a Jego miłosierdzie i cierpliwość stają się o wiele bardziej zdumiewające. Drugi List Piotra 3:9 zapewnia nas, że Bóg "jest cierpliwy względem was, nie chcąc, aby ktokolwiek zginął, ale aby wszyscy przyszli do upamiętania". Wiemy, że Bóg będzie sądził świat, ale wiemy również, że "kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, kto zaś odrzuca Syna, nie ujrzy życia, gdyż ciąży na nim gniew Boży" (J 3:36). Dla tych, którzy kochają Boga i przyjmują Chrystusa, nie ma lęku przed Bożym gniewem: "W miłości nie ma lęku. Lecz doskonała miłość usuwa bojaźń, bo bojaźń ma związek z karą" (1 Jana 4:18).
Jeśli uwierzyłeś w Jezusa Chrystusa, nie musisz obawiać się Bożego gniewu. Bóg nie jest na ciebie zły. Okazał ci miłość i zawarł z tobą pokój przez Chrystusa (Rz 5:1, 8). Nie podlegasz już potępieniu (Rzymian 8:1) i nic nie może oddzielić cię od miłości Boga w Chrystusie (Rzymian 8:31-32, 38-39).
Gwoli wyjaśnienia, grzech nadal ma konsekwencje na tym świecie, nawet po doświadczeniu zbawienia. Wciąż mamy do czynienia z naturalnymi konsekwencjami naszych własnych złych czynów. Na przykład, gdy złamiemy czyjeś zaufanie, możemy spodziewać się trudności w tej relacji. Jeśli popełnimy przestępstwo, możemy spodziewać się kary wymierzonej przez państwo. Jeśli pokładamy zaufanie w rzeczach innych niż Bóg, możemy spodziewać się rozczarowania. Żadna z tych konsekwencji nie musi być jednak oznaką Bożego gniewu. Ponosimy również konsekwencje grzechów innych ludzi, a także skutki życia w upadłym świecie. Bycie dzieckiem Bożym nie oznacza życia bez problemów. A problemy nie oznaczają, że Bóg jest na nas zły.
Dobrze jest również odróżnić Boży gniew od Jego dyscypliny (Hebrajczyków 12:4-11). Bóg dyscyplinuje swoje dzieci, aby wydały "plon sprawiedliwości i pokoju" (werset 11). Możemy znosić próby z radością, wiedząc, że "próba waszej wiary wyrabia wytrwałość" (Jakuba 1:3; por. Rzymian 5:3-5).
Kiedy znajdujemy się w trudnych okolicznościach lub czujemy się daleko od Boga, dobrze jest zbadać nasze serce i życie. Kiedy znajdujemy się w przyjemnych okolicznościach lub czujemy się szczególnie blisko Boga, również powinniśmy badać nasze serce i życie. Kiedy rozpoznajemy grzech, powinniśmy okazać skruchę, wiedząc, że Bóg przebaczy (1 Jana 1:9). Bez względu na przyczynę naszych kłopotów, możemy ufać, że Bóg wykorzysta je, by nas udoskonalić i uczynić bardziej podobnymi do Niego (Rz 8:28-30). Nie musimy się martwić, że Bóg jest na nas zły. Powinniśmy raczej zwracać się do Niego w modlitwie i odpoczywać w obietnicach Jego Słowa (Judy 1:24-25; Efezjan 1:11-14). Możemy polegać na niezmiennej naturze Jego charakteru i głębi Jego miłości (Efezjan 3:16-21; Jakuba 1:17-18; Hebrajczyków 13:8). Możemy wołać do Niego o ulgę.
Ponieważ Bóg jest nieskory do gniewu i pełen miłości, stworzył drogę przebaczenia, wolności i prawdziwego życia - Jezusa Chrystusa. Sam Bóg poniósł ciężar swojego gniewu przeciwko grzechowi, abyśmy mogli być wolni (2 Koryntian 5:16-21).
Czy Bóg jest na mnie zły? Jeśli zaufałeś Jezusowi Chrystusowi, twoje grzechy zostały odkupione, a sprawiedliwy gniew Boży przeciwko tobie został wylany. Jeśli nie zaufałeś Jezusowi, Jego oferta przebaczenia i nowego życia jest aktualna (Jana 3:16-18; Efezjan 2:1-10; 2 Koryntian 5:16-21). Przyjmij ją już dziś!
To prawda, że Bóg się złości. Kiedy jednak pytamy, czy Bóg jest na nas zły, zwykle nie mamy na myśli biblijnego opisu Bożego gniewu. Boży gniew opiera się na Jego świętości i jest sprawiedliwą reakcją na naruszenie Jego charakteru. Jest pełen pasji i motywowany prawością. Jego gniew nie jest małostkowy ani temperamentny; nie jest też nieproporcjonalny. Bóg jest wszechmocny, więc Jego gniew nigdy nie jest odpowiedzią na poczucie zagrożenia lub poniżenia. Jest raczej zły na zło.
Bóg nie jest taki jak ludzie (Liczb 23:19; Izajasza 55:8-9). "Ludzki gniew nie rodzi sprawiedliwości, której pragnie Bóg" (Jakuba 1:20). Boży gniew wynika z Jego sprawiedliwości i dobroci. Gniewa się na to, co jest sprzeczne z tym, kim On jest i z dobrem, które zamierzył dla swojego stworzenia (Rz 1:18-32). Bóg gniewa się z powodu grzechu i zniszczenia, jakie on przynosi.
W Piśmie Świętym czytamy o gniewie Pana. Na przykład w Księdze Wyjścia 22:22-24 Bóg ostrzega Izraelitów: "Nie wyzyskujcie wdowy ani sieroty. Jeśli to uczynisz, a oni będą Mnie wołać, Ja z pewnością usłyszę ich wołanie. Mój gniew zostanie pobudzony i zabiję was mieczem; wasze żony zostaną wdowami, a wasze dzieci bez ojca". W Księdze Powtórzonego Prawa 11:16-17 Boży gniew zostaje wzbudzony z powodu bałwochwalstwa, w wyniku czego "nie będzie padał deszcz i ziemia nie wyda plonu, i wkrótce wyginiecie z dobrej ziemi, którą Pan wam daje". Prorocy Starego Testamentu mówią o gniewie Pana i widzimy, jak Bóg sądzi swój lud (np. Izajasza 5:22-30; Jeremiasza 42:9-18; Ezechiela 5:13; Psalm 106), a także inne narody (Micheasza 5:15; Nahuma 1:2-3).
Jednak nawet w tych przykładach widzimy Boże miłosierdzie i miłość. Psalm 106:40-46 mówi: "Dlatego rozgniewał się Pan na swój lud i brzydził się swoim dziedzictwem. Wydał ich w ręce narodów, a ich wrogowie panowali nad nimi. Ich wrogowie uciskali ich i poddawali ich władzy. Wiele razy ich wybawiał, ale oni byli skłonni do buntu i marnieli w swoim grzechu. Jednak On zauważył ich cierpienie, gdy usłyszał ich wołanie; ze względu na nich przypomniał sobie o swoim przymierzu i z wielkiej miłości ustąpił. Sprawił, że wszyscy, którzy trzymali ich w niewoli, okazali im miłosierdzie" (zob. także Izajasza 48:9; Ezechiela 5:13). W modlitwie poświęcenia świątyni Salomon przyznaje, że Izraelici nie dotrzymają przymierza i poniosą konsekwencje określone w Księdze Powtórzonego Prawa. Ufa jednak, że Bóg odpowie przebaczeniem i miłosierdziem, gdy ludzie będą Go wzywać (1 Krl 8:22-53). Bóg posyłał proroków, aby ostrzegali Jego lud i dawał im wiele okazji do powrotu do Niego (2 Kronik 36:15-16). Posyłał proroków, takich jak Jonasz, także do narodów pogańskich. Nawet podczas ogłaszania sądu Bóg mówił o zachowaniu resztki i zawsze to czynił. Stary Testament jest pełen obietnic dotyczących nadchodzącego Mesjasza, który przyniesie ostateczne odnowienie. Bóg jest cierpliwy i kochający, oferując i torując drogę do odnowy. Nie jest gniewnym Bogiem, który łatwo się na nas złości.
W Nowym Testamencie widzimy gniew Jezusa (Mk 3:5) i czytamy o nadchodzącym gniewie Bożym (J 3:36; Rz 2:5; Kol 3:6; Obj 11:18; 19:15). Widzimy jednak również, że Jezus wybawia nas od tego gniewu (1 Tesaloniczan 1:10; 5:9). Ponownie widzimy, że Boży gniew jest sprawiedliwy i że zawsze towarzyszy mu miłosierdzie.
Bóg jest nieskory do gniewu (Wj 34:6; Ps 86:15; 145:8). Jego gniew ma granicę i zawsze istnieje perspektywa przebaczenia: "Pan jest miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, pełen miłości. Nie zawsze oskarża i nie zawsze chowa swój gniew; nie traktuje nas tak, jak zasługują na to nasze grzechy, ani nie odpłaca nam według naszych nieprawości. Bo jak niebiosa górują nad ziemią, tak wielka jest Jego miłość do tych, którzy się Go boją" (Psalm 103:7-11).
Im bardziej rozumiemy świętość Boga, tym bardziej rozumiemy, w jaki sposób Jego gniew jest uzasadniony, a Jego miłosierdzie i cierpliwość stają się o wiele bardziej zdumiewające. Drugi List Piotra 3:9 zapewnia nas, że Bóg "jest cierpliwy względem was, nie chcąc, aby ktokolwiek zginął, ale aby wszyscy przyszli do upamiętania". Wiemy, że Bóg będzie sądził świat, ale wiemy również, że "kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, kto zaś odrzuca Syna, nie ujrzy życia, gdyż ciąży na nim gniew Boży" (J 3:36). Dla tych, którzy kochają Boga i przyjmują Chrystusa, nie ma lęku przed Bożym gniewem: "W miłości nie ma lęku. Lecz doskonała miłość usuwa bojaźń, bo bojaźń ma związek z karą" (1 Jana 4:18).
Jeśli uwierzyłeś w Jezusa Chrystusa, nie musisz obawiać się Bożego gniewu. Bóg nie jest na ciebie zły. Okazał ci miłość i zawarł z tobą pokój przez Chrystusa (Rz 5:1, 8). Nie podlegasz już potępieniu (Rzymian 8:1) i nic nie może oddzielić cię od miłości Boga w Chrystusie (Rzymian 8:31-32, 38-39).
Gwoli wyjaśnienia, grzech nadal ma konsekwencje na tym świecie, nawet po doświadczeniu zbawienia. Wciąż mamy do czynienia z naturalnymi konsekwencjami naszych własnych złych czynów. Na przykład, gdy złamiemy czyjeś zaufanie, możemy spodziewać się trudności w tej relacji. Jeśli popełnimy przestępstwo, możemy spodziewać się kary wymierzonej przez państwo. Jeśli pokładamy zaufanie w rzeczach innych niż Bóg, możemy spodziewać się rozczarowania. Żadna z tych konsekwencji nie musi być jednak oznaką Bożego gniewu. Ponosimy również konsekwencje grzechów innych ludzi, a także skutki życia w upadłym świecie. Bycie dzieckiem Bożym nie oznacza życia bez problemów. A problemy nie oznaczają, że Bóg jest na nas zły.
Dobrze jest również odróżnić Boży gniew od Jego dyscypliny (Hebrajczyków 12:4-11). Bóg dyscyplinuje swoje dzieci, aby wydały "plon sprawiedliwości i pokoju" (werset 11). Możemy znosić próby z radością, wiedząc, że "próba waszej wiary wyrabia wytrwałość" (Jakuba 1:3; por. Rzymian 5:3-5).
Kiedy znajdujemy się w trudnych okolicznościach lub czujemy się daleko od Boga, dobrze jest zbadać nasze serce i życie. Kiedy znajdujemy się w przyjemnych okolicznościach lub czujemy się szczególnie blisko Boga, również powinniśmy badać nasze serce i życie. Kiedy rozpoznajemy grzech, powinniśmy okazać skruchę, wiedząc, że Bóg przebaczy (1 Jana 1:9). Bez względu na przyczynę naszych kłopotów, możemy ufać, że Bóg wykorzysta je, by nas udoskonalić i uczynić bardziej podobnymi do Niego (Rz 8:28-30). Nie musimy się martwić, że Bóg jest na nas zły. Powinniśmy raczej zwracać się do Niego w modlitwie i odpoczywać w obietnicach Jego Słowa (Judy 1:24-25; Efezjan 1:11-14). Możemy polegać na niezmiennej naturze Jego charakteru i głębi Jego miłości (Efezjan 3:16-21; Jakuba 1:17-18; Hebrajczyków 13:8). Możemy wołać do Niego o ulgę.
Ponieważ Bóg jest nieskory do gniewu i pełen miłości, stworzył drogę przebaczenia, wolności i prawdziwego życia - Jezusa Chrystusa. Sam Bóg poniósł ciężar swojego gniewu przeciwko grzechowi, abyśmy mogli być wolni (2 Koryntian 5:16-21).
Czy Bóg jest na mnie zły? Jeśli zaufałeś Jezusowi Chrystusowi, twoje grzechy zostały odkupione, a sprawiedliwy gniew Boży przeciwko tobie został wylany. Jeśli nie zaufałeś Jezusowi, Jego oferta przebaczenia i nowego życia jest aktualna (Jana 3:16-18; Efezjan 2:1-10; 2 Koryntian 5:16-21). Przyjmij ją już dziś!