Odpowiedź:
Chrzest za zmarłych jest niebiblijną praktyką podczas której osoba żyjąca chrzci się w miejsce osoby nieżyjącej, wyznając w ten sposób publicznie wiarę osoby umarłej. Ogólnie możemy stwierdzić, że jest to praktyka chrzczenia umarłej osoby.
Praktyka ta opiera się na niezrozumieniu fragmentu z 1 Koryntian 15,29: "Cóż tedy uczynią ci, którzy się dają chrzcić za umarłych? Jeżeli umarli w ogóle nie bywają wzbudzeni, to po cóż się dają chrzcić za nich?" Jest to trudny fragment, jednak porównując go z pozostałą częścią Pisma Świętego wiemy, że osoba która umarła nie może być zbawiona przez chrzest innej osoby w jej imieniu, ponieważ chrzest nie jest warunkiem zbawienia (Efezjan 2,8; Rzymian 3,28; 4,3; 6,3-4). Cały fragment (wersety 12-29) dotyczy pewności zmartwychwstania, a nie chrztu za umarłych.
Czym zatem był chrzest za umarłych? Jest to dość tajemniczy fragment i mamy ponad trzydzieści różnych koncepcji interpretacyjnych w odniesieniu do tego tematu. 1. Podstawowe znaczenie greckiego słowa użytego w wersecie 29 jest takie, że jacyś ludzie dają się chrzcić zamiast tych co już umarli- a skoro nie wierzą oni w zmartwychwstanie to po co właściwie się chrzczą? 2. Być może Apostoł Paweł odnosi się do pogańskiego zwyczaju (zauważ, że używa on słowa "oni" a nie "my") lub do przesądnej i niebiblijnej praktyki w kościele korynckim, która polegała właśnie na zastępczym chrzcie za wierzących, którzy umarli zanim zostali ochrzczeni. 3. Tak czy owak na pewno nie pochwala tej praktyki; tylko mówi, że skoro nie wierzą w zmartwychwstanie, to skąd wziął się ten zwyczaj? Praktyka chrztu za umarłych występująca u mormonów nie jest ani biblijna ani rozsądna. Chrzest za zmarłych jest praktyką, która była znana w greckich religiach pogańskich i wciąż jest praktykowana przez niektóre kulty; jednak nie zmienia ona wiecznego przeznaczenia danej osoby, ponieważ to jest rozstrzygane za życia danej osoby (Łukasza 16,26).
