Pytanie: Jakie są główne argumenty przeciwko ograniczonemu odkupieniu?
Odpowiedź:
Ograniczone odkupienie jest nauczaniem, że Jezus umarł tylko za wybranych. To jest jeden z pięciu postulatów kalwinizmu. Wielu z tych, co utrzymują tezę o ograniczonym odkupieniu wolą używać pojęcia "szczególnego odkupienia", lecz by zmniejszyć zamieszanie w tym artykule będziemy używać pojęcia "ograniczonego odkupienia."
Arminianie i czteropunktowi Kalwiniści czy Amyraldianie wierzą, że ograniczone odkupienie, tak jak jest zdefiniowane, jest niebiblijne. Służba Got Questions zajmuje oficjalne czteropunktowe stanowisko na rzecz umiarkowanej formy nieograniczonego odkupienia, jednocześnie odrzucając uniwersalizm.Tutaj przedstawiamy kilka argumentów przeciwko ograniczonemu odkupieniu.
Argument 1: Ograniczone odkupienie jest hermeneutycznie nie do przyjęcia
Przeciwko ograniczonemu odkupieniu przemawiają wersety, które zdają się nauczać o powszechnym odkupieniu, brak wersetów wyraźnie ograniczających zadośćuczynienie Chrystusa, wersety mówiące o konieczności wiary dla zbawienia oraz kilka starotestamentowych typów Chrystusa, które nie pasują do paradygmatu ograniczonego odkupienia.
Fragmenty wspierające powszechne odkupienie
Powszechne (czy nieograniczone) odkupienie jest wspierane przez cały Nowy Testament. Ew. Jana 3.16-17 mówi, że "Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał [...] Bo nie posłał Bóg Syna na świat, aby sądził świat, lecz aby świat był przez niego zbawiony." Greckie słowo kosmos tłumaczone jako "świat" obejmuje mieszkańców całej ziemi. Inne wersety wspierające nieograniczone odkupienie obejmują Ew. Jana 1.29, gdzie powiedziane jest, że Jezus zabierze "grzech świata"; Rzymian 11.32 w którym Bóg ma miłosierdzie dla "wszystkich" nieposłusznych; oraz 1 Jana 2.2, który mówi, że "On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata."
Żaden z tych wersetów nie zawiera żadnego rodzaju ograniczenia, stwierdzonego czy wynikającego z kontekstu odnośnie ofiary Chrystusa. Tak jakby mówienie, że Jezus jest ofiarą odkupienia za grzechy całego świata nie byłoby wystarczające, apostoł Jan konkretnie zawarł greckie słowo holou, które oznacza "cały, całkowity, wszystko, kompletnie." O ile nie zakłada się ograniczonego odkupienia, nie ma solidnej podstawy do ograniczania zakresu odkupienia, o którym mowa w 1 Jana 2.2.
Fragmenty jedynie wspominające o odkupieniu wierzących
Po drugiej stronie monety, istnieją wersety, które mówią, że Jezus umarł za tych, którzy wierzą. Wersety, które wydają się wspierać ograniczone odkupienie obejmują Ew. Jana 10.15, gdzie Jezus powiedział, "Jak Ojciec mnie zna i Ja znam Ojca, i życie swoje kładę za owce" oraz Ks. Objawienia 5.9, która wskazuje, że krew Jezusa odkupiła dla Boga "ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu."
Te i inne fragmenty jedynie wymieniają tylko wybraną grupę ludzi, jako skupioną w Bożym dziele odkupienia. Jednak żaden z tych fragmentów wyraźnie nie ogranicza Jego oferty zbawienia. Po prostu mówią, że Jezus umarł za tych, którzy wierzą, a nie że On umarł tylko za tych, którzy wierzą. Tam pozostaje większa grupa z której owce są tylko częścią.
Wiara potrzebna do zbawienia
"Powszechne odkupienie" nie jest tym samym co "uniwersalizm", który mówi, że każdy będzie zbawiony i pójdzie do nieba. Nieograniczone odkupienie uznaje rzeczywistość, że odkupienie Jezusa musi być przyjęte przez wiarę i że nie każdy uwierzy. Kalwiniści czteropunktowi wierzą, że zbawienie przychodzi jedynie dla tych, którzy mają wiarę; to wiara przynosi skutki zbawcze w odkupieniu chrześcijanina. Niewierzący, chociaż otrzymali ofertę daru zbawienia poprzez odkupienie Chrystusa, odrzucili Boży dar. Niektóre fragmenty ogłaszające potrzebę wiary do zbawienia to Ew. Łukasza 8.12; Ew. Jana 20.31; Dz. Apostolskie 16.31; Rzymian 1.16; 10.9 oraz Efezjan 2.8.
Starotestamentowe typy Chrystusa
Często powtarzający się typ Chrystusa przedstawia Go jako Baranka. Starotestamentowy system ofiarniczy i święto Paschy jasno pokazują karę za grzech i potrzebę posiadania niewinnego substytutu, który zakryje nasz grzech (zobacz 1 Koryntian 5.7). W czasie pierwszej Paschy, wszyscy Izraelici mieli szansę poświęcenia baranka i wykorzystania jego krwi do pomazania ich odrzwi. W tym samym czasie, każda rodzina miała praktykować wiarę w Boga. Odkupienie paschalne było powszechne w tym sensie, że było zaoferowane wszystkim, ale odkupienie nadal musi być zastosowane indywidualnie, przez wiarę.
Innym typem Chrystusa w Starym Testamencie jest miedziany wąż umieszczony na palu (4 Ks. Mojżeszowa 21.5-9). Jezus odniósł się do tego przedmiotu w Ew. Jana 3.14, wyjaśniając, że On musi być tak "wywyższony". Podczas plagi "jadowitych węży" za czasów Mojżesza, każda osoba która popatrzyła na węża miedzianego- wierząc, że Bóg ją uzdrowi- zostawała uzdrowiona. Uleczalna moc była powszechna w tym, że była dostępna dla każdego Izraelity, zależna jedynie od jego chęci posłuszeństwa. Jezus porównał to wydarzenie do swojej śmierci na krzyżu i duchowego uzdrowienia jakie zapewnia.
Argument 2: Chrześcijańska tradycja sprzeciwiająca się ograniczonemu odkupieniu
Ograniczone odkupienie zawsze było kontrowersyjnym przekonaniem. Synod w Dordrechcie (Synod w Dort) w 1619 r. wydał punkty doktryny znane obecnie jako pięć punktów kalwinizmu; jednak kilku teologów na synodzie odrzuciło ograniczone odkupienie, akceptując pozostałe cztery punkty kalwinizmu.
Jednak na długo przed wyznaniami protestanckimi i synodami, ojciec wczesnego kościoła, Atanazy, opisywał powszechne odkupienie. W swoim dziele O wcieleniu Słowa (2.9) Atanazy pisze, że śmierć Jezusa była „zamiennikiem życia wszystkich” i że z powodu ofiary Jezusa „zepsucie, które towarzyszy śmierci, utraciło swoją moc nad wszystkimi.” Zwróć uwagę na słowa nad wszystkimi. Chodzi o to, że śmierć Jezusa odkupiła całą ludzkość.
Jak na ironię, sam Kalwin mógł nie przywiązywać dużej wagi do idei ograniczonego odkupienia. W końcu pięć punktów tego, co nazywa się „kalwinizmem”, pochodzi z synodu (w Dort) w Holandii prawie 60 lat po jego śmierci. Kalwin tak powiedział o Ew. Jana 3:16: „To niezwykłe wyróżnienie wiary, które wyzwala nas od wiecznej zagłady.[...] I użył uniwersalnego terminu „ktokolwiek”, zarówno po to, by zaprosić wszystkich bez wyjątku do udziału w życiu, jak i odciąć wszelką wymówkę niewierzącym. Takie jest również znaczenie terminu „Świat”;[...] okazuje się pojednany całemu światu, gdy zaprasza wszystkich ludzi bez wyjątku do wiary Chrystusowej, która jest niczym innym jak wejściem do życia” (Komentarz do Ew. Jana, t. 1).
Argument 3: Ograniczone odkupienie uniemożliwiłoby prawdziwe zaoferowanie wszystkim zbawienia
Ograniczone odkupienie wpływa na przekonania danej osoby odnośnie ewangelizacji i oferty zbawienia. Zasadniczo, jeśli tylko ci, którzy będą zbawieni (wybrani) są odkupieni, to nie można zaoferować nikomu innemu odkupienia. Może jedynie prawdziwie zaoferować zbawienie tylko wybranym. Nawet pobieżne spojrzenie na służbę Jezusa pokazuje, że zaprosił do zbawienia ludzi, o których wiedział, że będą brali udział w ukrzyżowaniu Go (zobacz Ew. Łukasza 13.34). W Dz. Apostolskich Paweł głosił do dużej części całych miast, Piotr jednego razu do tysiąca. Wszystkim oferowano zbawienie bez ograniczeń, zastrzeżeń i dyskryminacji. Pokuta i wiara były wymaganymi odpowiedziami (zobacz Ew. Mateusza 21.32). Jeśli śmierć Chrystusa nie zapewniała odkupienia każdemu, to apostołowie, a nawet sam Jezus, ofiarowali coś czego większość z ich odbiorców nie mogłoby nigdy przyjąć.
Podsumowanie:
Ograniczone odkupienie jest punktem tradycyjnego kalwinizmu, który wywołał najwięcej zamieszania i konsternacji wśród biblijnie wierzących teologów. Czy tylko wybrani będą zbawieni? Tak, jednak ofiara Chrystusa jest wystarczająca, aby zapłacić za grzechy wszystkich, a oferta zbawienia jest powszechna. Nasze zaproszenie, by inni przyjęli Chrystusa, powinno być echem wezwania Ducha Świętego z Ks. Objawienia 22.17: "Przyjdź! A ten, kto pragnie, niech przychodzi, a kto chce, niech darmo weźmie wodę żywota."
