Pytanie
Czym jest antytyp w Biblii?
Odpowiedź
W Biblii antytyp jest wypełnieniem lub dopełnieniem wcześniejszej prawdy objawionej w Biblii. Antytyp w Nowym Testamencie jest zapowiadany przez typ, jego odpowiednik w Starym Testamencie.
Nasze terminy typ i antytyp w tej sytuacji w dużej mierze wywodzą się od słowa tupos w greckim Nowym Testamencie. Tupos pierwotnie odnosił się do znaku uderzenia, jak pieczęć, a przez rozszerzenie był używany w odniesieniu do kopii lub obrazu, wzoru lub, w wielu przypadkach, typu. Można powiedzieć, że typy mają pieczęć antytypu.
Jednym z przykładów typu i antytypu w Biblii jest temat dwóch Adamów. "Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni" (1 Koryntian 15:22). Chrystus jest tutaj antytypem, a Adam typem. Tak jak śmierć spowodowana grzechem weszła na świat przez jednego człowieka, Adama, i w ten sposób przeklęła całą ludzkość, tak życie weszło na świat przez jednego człowieka, Jezusa, i stało się dostępne dla wszystkich, którzy uwierzą. Pierwszy Adam jest typem wypełnionym przez drugiego Adama, Jezusa.
Innym przykładem typu i antytypu jest wąż z brązu na pustyni i krzyż. Kiedy Izraelici wystąpili przeciwko Bogu na pustyni, zesłał On na nich jadowite węże, a wielu z nich zostało ukąszonych i zmarło. Ale na modlitwy Mojżesza Pan zapewnił zbawienie. "I rzekł Pan do Mojżesza: Uczyń węża z brązu i umieść go na palu, a każdy ukąszony, gdy go ujrzy, żyć będzie". Mojżesz sporządził więc węża z brązu i umieścił go na palu. A jeśli kogo wąż ukąsił, patrzył na węża spiżowego i żył" (Liczb 21:8-9). To podobieństwo i zapowiedź krzyża. "A jak Mojżesz podniósł węża na pustyni, tak musi być podniesiony Syn Człowieczy, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne" (Jana 3:14-15).
Czasami w Biblii typy określane są jako "cienie" antytypów (List do Hebrajczyków 10:1). W ten sposób można myśleć o typach w Starym Testamencie jako o cieniach rzucanych przez ich antytypy w Nowym Testamencie - czasami zniekształconych w zakresie i kształcie, ale wskazujących na coś, co ma nadejść.
W Piśmie Świętym można znaleźć dziesiątki typów i antytypów. Często autorzy Nowego Testamentu wskazują na te korelacje za pomocą języka, który zwykle tłumaczymy jako "tak jak" w połączeniu z "więc". Na przykład: "Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce w brzuchu wielkiej ryby, tak i Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w sercu ziemi" (Mt 12:40). Czas Jonasza w brzuchu ryby był typem czasu Jezusa w grobie. Jezus ponownie jest antytypem wydarzenia ze Starego Testamentu.
Typami i antytypami mogą być ludzie, wydarzenia, ceremonie, przedmioty, stanowiska (np. urząd kapłański), a nawet miejsca. Baranek ofiarny zapowiadał ofiarę Jezusa, niewola w Egipcie odzwierciedlała niewolę grzechu, a potop Noego jest używany przez Piotra jako metafora wód chrztu (1 Piotra 3:20-21). Nie wszystkie rzeczy w Starym Testamencie mogą być interpretowane jako typ, ale Biblia ujawnia, że wiele elementów Starego Testamentu miało być proroczą zapowiedzią antytypów, które mają nadejść.
Nasze terminy typ i antytyp w tej sytuacji w dużej mierze wywodzą się od słowa tupos w greckim Nowym Testamencie. Tupos pierwotnie odnosił się do znaku uderzenia, jak pieczęć, a przez rozszerzenie był używany w odniesieniu do kopii lub obrazu, wzoru lub, w wielu przypadkach, typu. Można powiedzieć, że typy mają pieczęć antytypu.
Jednym z przykładów typu i antytypu w Biblii jest temat dwóch Adamów. "Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni" (1 Koryntian 15:22). Chrystus jest tutaj antytypem, a Adam typem. Tak jak śmierć spowodowana grzechem weszła na świat przez jednego człowieka, Adama, i w ten sposób przeklęła całą ludzkość, tak życie weszło na świat przez jednego człowieka, Jezusa, i stało się dostępne dla wszystkich, którzy uwierzą. Pierwszy Adam jest typem wypełnionym przez drugiego Adama, Jezusa.
Innym przykładem typu i antytypu jest wąż z brązu na pustyni i krzyż. Kiedy Izraelici wystąpili przeciwko Bogu na pustyni, zesłał On na nich jadowite węże, a wielu z nich zostało ukąszonych i zmarło. Ale na modlitwy Mojżesza Pan zapewnił zbawienie. "I rzekł Pan do Mojżesza: Uczyń węża z brązu i umieść go na palu, a każdy ukąszony, gdy go ujrzy, żyć będzie". Mojżesz sporządził więc węża z brązu i umieścił go na palu. A jeśli kogo wąż ukąsił, patrzył na węża spiżowego i żył" (Liczb 21:8-9). To podobieństwo i zapowiedź krzyża. "A jak Mojżesz podniósł węża na pustyni, tak musi być podniesiony Syn Człowieczy, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne" (Jana 3:14-15).
Czasami w Biblii typy określane są jako "cienie" antytypów (List do Hebrajczyków 10:1). W ten sposób można myśleć o typach w Starym Testamencie jako o cieniach rzucanych przez ich antytypy w Nowym Testamencie - czasami zniekształconych w zakresie i kształcie, ale wskazujących na coś, co ma nadejść.
W Piśmie Świętym można znaleźć dziesiątki typów i antytypów. Często autorzy Nowego Testamentu wskazują na te korelacje za pomocą języka, który zwykle tłumaczymy jako "tak jak" w połączeniu z "więc". Na przykład: "Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce w brzuchu wielkiej ryby, tak i Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w sercu ziemi" (Mt 12:40). Czas Jonasza w brzuchu ryby był typem czasu Jezusa w grobie. Jezus ponownie jest antytypem wydarzenia ze Starego Testamentu.
Typami i antytypami mogą być ludzie, wydarzenia, ceremonie, przedmioty, stanowiska (np. urząd kapłański), a nawet miejsca. Baranek ofiarny zapowiadał ofiarę Jezusa, niewola w Egipcie odzwierciedlała niewolę grzechu, a potop Noego jest używany przez Piotra jako metafora wód chrztu (1 Piotra 3:20-21). Nie wszystkie rzeczy w Starym Testamencie mogą być interpretowane jako typ, ale Biblia ujawnia, że wiele elementów Starego Testamentu miało być proroczą zapowiedzią antytypów, które mają nadejść.