Odpowiedź:
Założeniem Ruchu Korzeni Hebrajskich jest przekonanie, że Kościół jest daleki od prawd nauczania i hebrajskich koncepcji Biblii. Ruch utrzymuje, że chrześcijaństwo zostało indoktrynowane wraz z kulturą i przekonaniami filozofii greckiej i rzymskiej, i że ostatecznie biblijne chrześcijaństwo, nauczane dzisiaj w kościele, zostało skorumpowane pogańską imitacją nowotestamentowej ewangelii.
Ci z Ruchu Korzeni Hebrajskich opierają się na nauczaniu, że śmierć Chrystusa na krzyżu nie zakończyła Przymierza Mojżeszowego, ale zamiast tego odnowiła je, rozwinęła jej przesłanie i wypisała je w sercach swoich naśladowców. Nauczają, że zrozumienie Nowego Testamentu może pochodzić jedynie z perspektywy hebrajskiej i że nauczania apostoła Pawła nie są rozumiane w jasny sposób czy poprawnie nauczane przez współczesnych pastorów chrześcijańskich. Wielu potwierdza istnienie oryginalnego hebrajskiego języka Nowego Testamentu i w niektórych przypadkach oczerniają istnienie tekstu Nowego Testamentu zapisanego po grecku. To stało się subtelnym atakiem na wiarygodność tekstu naszej Biblii. Jeśli tekst grecki nie jest wiarygodny i został przekształcony, jak niektórzy na to wskazują, to Kościół nie ma już standardu prawdy.
I chociaż istnieje wiele różnych i odmiennych zgromadzeń Korzeni Hebrajskich z różnymi wariacjami w ich nauczaniu, wszyscy skupiają się na wspólnym podkreślaniu potrzeby przywrócenia „pierwotnego” chrześcijaństwa żydowskiego. Ich założenie jest takie, że Kościół stracił swoje korzenie żydowskie i nie jest świadomy, że Jezus i jego uczniowie byli Żydami żyjącymi w posłuszeństwie nauczania Tory. W większości przypadków, ci zaangażowani wskazują na potrzebę, aby każdy wierzący prowadził życie w zgodzie z Torą. To oznacza, że nakazy Przymierza Mojżeszowego muszą być w centrum stylu życia współczesnych wierzących, jak miało to miejsce w życiu Żydów Izraela ze Starego Testamentu. Przestrzeganie Tory dotyczy przestrzegania sabatu w siódmym dniu tygodnia (sobota), obchodzenie żydowskich świąt i uroczystości, przestrzegania praw żywieniowych, unikanie "pogaństwa" w chrześcijaństwie (Bożego Narodzenia, Wielkanocy itp.) oraz uczenie zrozumienia Pisma Świętego z hebrajskiego punktu widzenia. Nauczają, że chrześcijanie wywodzący się z kręgów pogańskich zostali zaszczepieni w Izrael i jest to jeden z powodów by każdy nowonarodzony wierzący w Jezusa Mesjasza uczestniczył w tych praktykach. Jest to wyrażone w tym, że potrzeba ta wypływa z serca przepełnionego miłością oraz posłuszeństwa, a nie z powodu nakazu legalistycznego. Nauczają jednak, że aby prowadzić życie które podoba się Bogu, to postępowanie zgodnie z nauczaniem Tory musi być częścią takiego życia.
Zgromadzenia Korzeni Hebrajskich są często tworzone głównie przez pogan, włączając w to rabinów wywodzących się z kręgów nie żydowskich. Zazwyczaj wolą być określani jako "chrześcijanie mesjanistyczni." Wielu doszło do przekonania, że Bóg ich "powołał" do bycia Żydami i przyjęli postawę teologiczną, że Tora (prawo Starego Testamentu) jest równie wiążące pogan jak i Żydów. Często noszą przedmioty związane z tradycyjnym ubraniem żydowskim, praktykują taniec Dawidowy i załączają imiona żydowskie oraz określone wyrażenia do swoich pism i rozmów. Większość odrzuca stosowanie imienia "Jezusa" na rzecz Jeshua czy Jahwe, twierdząc że to są "prawdziwe" imiona jakich Bóg pragnął dla siebie. W większości przypadków, wywyższają Torę jako podstawowe nauczanie dla Kościoła, co z kolei umniejsza Nowemu Testamentowi, sprawiając, że staje się drugorzędne w swoim znaczeniu i możliwe do zrozumienia jedynie w świetle Starego Testamentu. Koncepcja, że Nowy Testament jest błędny i jedynie zrozumiały w świetle Starego Testamentu również spowodował, że doktryna Trójcy została zaatakowana przez wielu zwolenników wierzeń Korzeni Hebrajskich.
W przeciwieństwie do tego co twierdzi Ruch Korzeni Hebrajskich, nauczanie nowotestamentowe apostoła Pawła jest doskonale zrozumiałe i oczywiste. Kolosan 2.16-17 mówi, "Niechże was tedy nikt nie sądzi z powodu pokarmu i napoju albo z powodu święta lub nowiu księżyca bądź sabatu. Wszystko to są tylko cienie rzeczy przyszłych; rzeczywistością natomiast jest Chrystus." Rzymian 14.5 stwierdza, "Jeden robi różnicę między dniem a dniem, drugi zaś każdy dzień ocenia jednakowo; niechaj każdy pozostanie przy swoim zdaniu." Pismo Święte jasno wskazuje, że te kwestie są osobistym wyborem. Te wersety oraz wiele innych stanowią wyraźny dowód na to, że prawa Przymierza Mojżeszowego i rozporządzenia się skończyły. Trwanie w nauczaniu, że Stare Przymierze jest nadal wiążące pomimo tego co naucza Nowy Testament, lub przekręcanie Nowego Testamentu, aby było zgodne z przekonaniami Ruchu Korzeni Hebrajskich jest fałszywym nauczaniem.
Istnieją aspekty nauczania Ruchu Korzeni Hebrajskich, które z pewnością mogą być pożyteczne. Odkrywanie kultury i perspektywy żydowskiej, w ramach której została spisana większa część Biblii, otwiera i wzbogaca nasze zrozumienie Pisma Świętego, dodając wglądu i głębi do wielu fragmentów, przypowieści i wyrażeń. Nie ma nic złego w tym, gdy poganie i Żydzi łączą się razem w obchodzeniu świąt i radują się ze wspólnego mesjanistycznego stylu uwielbienia. Uczestniczenie w tych wydarzeniach i uczenie się sposobu w jaki Żydzi rozumieli nauczanie naszego Pana może być narzędziem, dającym nam większą skuteczność w docieraniu z ewangelią do niewierzących Żydów. Dla pogan, w ciele Mesjasza, dobrze jest utożsamiać się w naszej społeczności z Izraelem. Jednak identyfikowanie się z Izraelem jest czymś innym, aniżeli identyfikowaniem się "jako" Izrael.
Wierzący wywodzący się z pogan nie są zaszczepieni w judaizmie Przymierza Mojżeszowego; są zaszczepieni w ziarno i wiarę Abrahama, która poprzedzała Prawo i zwyczaje żydowskie. Oni są współobywatelami ze świętymi (Efezjan 2.19), ale nie są Żydami. Paweł wyjaśnia to dokładnie, gdy mówi o tych, którzy byli obrzezani (Żydzi) "niech nie ukrywa obrzezania", a ci, którzy nie byli obrzezani (poganie) "Niech się nie obrzezuje" (1 Koryntian 7.18). Nie ma potrzeby by którakolwiek z tych grup odczuwała, że musi stać się kimś, kim nie jest. Zamiast tego, Bóg uczynił z Żydów i pogan "jednego nowego człowieka" w Jezusie Chrystusie (Efezjan 2.15). Ten "jeden nowy człowiek" odnosi się do Kościoła, ciała Chrystusa, w którym nie ma ani Żyda ani Greka/ poganina (Galacjan 3.27-29). Ważne jest dla Żyda i poganina, aby pozostali autentyczni w swojej tożsamości. W ten sposób będzie można dostrzec wyraźny obraz jedności ciała Chrystusa jako Żyda i poganina zjednoczonych w Panu, jedną wiarą, jednym chrztem. Jeśli poganie są zaszczepieni w Izrael, stając się Żydami, cel i obraz zarówno Żyda jak i Greka, stających się jednym nowym człowiekiem zostaje zagubiony. Bóg nigdy nie zamierzył, aby poganie stali się jednym z Izraelem, ale jednym z Chrystusem.
Wpływ tego ruchu przenika do naszych kościołów i seminariów. To jest niebezpieczne w swoim wydźwięku, że przestrzeganie prawa Starego Testamentu to kroczenie „wyższą ścieżką” i jest jedynym sposobem, aby zadowolić Boga i otrzymać Jego błogosławieństwa. Nigdzie w Biblii nie znajdujemy nauczania by wierzący z pogan byli nauczani przestrzegania praw Lewitów czy obyczajów żydowskich; w rzeczywistości nauczanie jest zupełnie odmienne. Rzymian 7.6 mówi, "lecz teraz zostaliśmy uwolnieni od zakonu, gdy umarliśmy temu, przez co byliśmy opanowani, tak iż służymy w nowości ducha, a nie według przestarzałej litery." Chrystus, utrzymując doskonały porządek Prawa Mojżeszowego, całkowicie je wypełnił. Tak jak dokonanie ostatniej płatności za dom wypełnia postanowienia tego kontraktu i kończy nasze zobowiązania z niego wynikające, tak też Chrystus dokonał ostatecznej zapłaty i wypełnił prawo, realizując jego wymogi za nas wszystkich.
To sam Bóg stworzył świat ludzi z różnymi kulturami, językami i tradycjami. Bóg jest wywyższony, gdy przyjmujemy siebie wzajemnie w miłości i spotykamy się w jedności jako "jedno" w Jezusie Chrystusie. Ważne jest, aby rozumieć, że nie ma wyższości w byciu urodzonym jako Żyd czy poganin. My, którzy jesteśmy naśladowcami Chrystusa, reprezentujemy wiele kultur i stylów życia, wszyscy jesteśmy wartości i umiłowani, ponieważ weszliśmy do rodziny Bożej.
