Pytanie: Jakie były kluczowe wydarzenia w życiu Jezusa Chrystusa (część 2)?
Odpowiedź:
Poniżej znajdują się kluczowe wydarzenia z życia Chrystusa oraz odniesienia biblijne, w których są one opisane (część 2).
Nakarmienie 5000 ludzi: (Ew. Mateusza 14.15-21; Ew. Marka 6.34-44; Ew. Łukasza 9.12-17; Ew. Jana 6.5-13)- z pięciu małych chlebków i dwóch ryb, Jezus stworzył wystarczająco dużo jedzenia, aby nakarmić ponad 5000 ludzi. Ewangelie podają, że było tam ponad 5000 obecnych, ale Mateusz dodaje, że oprócz tych mężczyzn były również kobiety i dzieci. Liczebność tłumu szacuje się nawet na 20000 osób. Ale nasz Bóg jest Bogiem hojnego zaopatrzenia, i niewielka ilość w rękach Pana staje się obfitością. Przejmującą lekcję można wyciągnąć, widząc, że zanim rozmnożył chleby i ryby, Jezus nakazał tłumowi usiąść. To jest piękny obraz mocy Bożej do dokonania tego, czego my nie potrafimy, gdy odpoczywamy w Nim. Nie było nic, co mogliby uczynić ludzie, aby siebie wtedy nakarmić; jedynie On mógł tego dokonać. Mieli tylko grosze, ale w Bożych rękach stało się to ucztą, która nie tylko wystarczyła, ale była niezwykle hojna.
Przemienienie: (Ew. Mateusza 17.1-8; Ew. Marka 9.2-8; Ew. Łukasza 9.26-36)- wydarzenie to jest określane jako "Przemienienie", oznaczające "zmianę formy", ponieważ Jezus przemienił się i objawił swoją prawdziwą naturę w obecności Piotra, Jakuba i Jana. Jego boska chwała zajaśniała, zmieniając Jego twarz i ubranie w taki sposób, że pisarze ewangelii mieli trudność nazwania tego. Tak jak apostoł Jan użył wielu metafor do opisania tego, co widział w wizjach Objawienia, tak też Mateusz, Marek i Łukasz musieli uciekać się do obrazów takich jak „błyskawica”, „słońce” i „światło”, aby opisać wygląd Jezusa. Naprawdę, to było nie z tego świata. Wygląd Mojżesza i Eliasza rozmawiającego z Jezusem ukazuje nam dwie rzeczy. Po pierwsze, tych dwóch mężczyzn reprezentuje Prawo i Proroków, obu przepowiadających przyjście Jezusa i Jego śmierć. Po drugie, fakt, że rozmawiali na temat nadchodzącej śmierci Jezusa w Jerozolimie (Ew. Łukasza 9.31) pokazuje, że wiedzieli o tych wydarzeniach wcześniej, znali suwerenny plan Boży, który się rozwija tak jak On to zaplanował. Bóg przemówił z nieba i nakazał uczniom, aby "słuchali Jego", tym samym stwierdzając, że Jezus, a nie Mojżesz czy Eliasz, ma teraz moc i władzę do udzielania im nakazów.
Wskrzeszenie Łazarza: (Ew. Jana 11.1-44)- Łazarz, brat Marii i Marty z Betanii, był przyjacielem Jezusa, z tego powodu rodzina Łazarza posłała do Jezusa wiadomość by przybył, gdy Łazarz był chory. Jezus odwlekał przez kilka dni swoje przyjście do Betanii, wiedząc, że Łazarz będzie już wystarczająco długo martwy, aby udowodnić prawdziwość niesamowitego cudu ukazania Bożej mocy. Tylko Bóg ma moc nad życiem i śmiercią, a poprzez wskrzeszenie Łazarza z grobu, Jezus potwierdzał swój autorytet jako Bóg i Jego suwerenność wobec śmierci. Poprzez to wydarzenie, Syn Boży zostanie uwielbiony w niezaprzeczalny sposób. Jak z wieloma innymi cudami i wydarzeniami, jednym z celów było to, aby uczniowie- oraz my- "mogli uwierzyć" (Ew. Jana 20.31). Jezus jest tym, za kogo się podawał, a ten najbardziej zdumiewający z Jego cudów świadczy o tym fakcie. Jezus powiedział Marcie: "Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem” (Ew. Jana 11:25; tłum. Biblia Tysiąclecia) i zapytał ją, czy wierzy w to, co On mówi. To jest podstawowa kwestia życia chrześcijańskiego. Wierzymy, że Jezus jest samą mocą zmartwychwstania i ufamy, że obdarzy nas życiem wiecznym dzięki jego mocy. Jesteśmy z nim pochowani i wzbudzeni z martwych dzięki Jego władzy nad śmiercią. Jedynie dzięki Jego mocy, możemy być prawdziwie zbawieni.
Triumfalny wjazd: (Ew. Mateusza 21.1-11, 14- 17; Ew. Marka 11.1-11; Ew. Łukasza 19.29-44; Ew. Jana 12.12-19)- triumfalny wjazd Jezusa do Jerozolimy na tydzień przed Jego ukrzyżowaniem jest podstawą święta znanego Niedzielą Palmową. Wielki tłum, który Go witał, kładł gałązki palmowe na drodze, ale ich uwielbienie Go było krótkotrwałe. Już w kilka dni później, ten sam tłum będzie domagał się Jego śmierci, krzycząc: "Ukrzyżuj Go, ukrzyżuj Go!" (Ew. Łukasza 23.20-21). Ale kiedy wjeżdżał do Jerozolimy na grzbiecie osła – co oznaczało Jego uniżenie i pokorny stan – otrzymał uwielbienie tłumu i uznanie Jego mesjańskiego statusu. Nawet małe dzieci witały Go, wskazując, że wiedzą to, czego nie wiedzieli przywódcy żydowscy, że Jezus był Mesjaszem. Wejście Jezusa do Jerozolimy wypełniło proroctwo Zachariasza ze Starego Testamentu powtórzone w Ew. Jana 12.15: "Oto król twój przychodzi, siedząc na źrebięciu oślicy."
