Pytanie: Dlaczego ważna jest zasada soli Deo gloria?
Odpowiedź:
Soli Deo gloria jest jedną z kluczowych doktryn podkreślonych podczas Reformacji protestanckiej. Soli Deo gloria, wraz z pozostałymi czterema sola reformatorów, oddziela biblijną ewangelię od fałszywych wierzeń. Łacińskie słowo soli oznacza "jedynie" lub "tylko", a wyrażenie Deo gloria oznacza "Bogu chwała." Zatem, soli Deo gloria oznacza "tylko Bogu chwała."
Soli Deo gloria ma odniesienia do naszego zbawienia w Chrystusie. Gdy reformatorzy mówili o naszym zbawieniu "na chwałę jedynie Boga", podkreślali łaskę Boga. Zbawienie jest pełne łaski, a nie naszych uczynków (Efezjan 2.8-9). Kluczowe wyrażenie w Efezjan 2.9 brzmi "nie z uczynków, aby się kto nie chlubił" co znaczy, Boża łaska w zapewnieniu zbawienia wyklucza wszelką ludzką pychę i chlubienie się uczynkami. W swojej argumentacji za usprawiedliwieniem przez wiarę, abstrahując od Prawa, Paweł pisze "Gdzież więc powód do chełpliwości? - Wykluczony. Jakim prawem? Prawem domagającym się uczynków? - Nie! Prawem wiary" (Rzymian 3.27; tłum. Biblia Poznańska).
Nie ma miejsca na chwałę człowieka w Bożym planie zbawienia. Chwała należy jedynie do Boga. Jezus powiedział, "beze mnie nic uczynić nie możecie" (Ew. Jana 15.5). Jeśli byłoby możliwe, aby ktoś osiągnął zbawienie przez uczynki Prawa, to miałby się czym chwalić (Rzymian 4.2); ale nie jest to możliwe. Nie możemy siebie zbawić. My, którzy byliśmy martwi w naszych grzechach (Efezjan 2.1) nie mogliśmy nic uczynić, aby pomóc sobie w życiu. Ale chwała Panu, bo "darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym" (Rzymian 6.23). Chwała należy do Boga, a nie do nas. Soli Deo gloria.
Zbawienie grzeszników jest Bożą koncepcją, dokonania tego zbawienia było Bożym dziełem, udzielenie tego zbawienia jest Bożą łaską i wypełnienie tego zbawienia jest Bożą obietnicą. Od początku do końca, "od Pana pochodzi zbawienie" (Psalm 3.8; tłum. Biblia Tysiąclecia; por. Ks. Objawienia 7.10). Jezus połączył zbawienie z narodzeniem na nowo (Ew. Jana 3.3); jak niemowlę nie może przypisywać sobie zasług z powodu własnego narodzenia, tak my nie możemy przypisywać sobie zasług bycia "narodzonym na nowo." Królowi Ezechiaszowi [w niektórych Bibliach to imię tłumaczone jest jako Hiskiasz- wyjaśnienie od tłum.] nie przypisuje się uratowania Jerozolimy przed Asyryjczykami (2 Ks. Królewska 19); Bóg był Jedynym, który pokonał armię. Szadrachowi, Meszachowi i Abed-Negowi nie przypisuje się własnego uratowania z rozpalonego pieca (Ks. Daniela 3); Bóg ich ochronił przed płomieniami. Chwała należy się jedynie Bogu. Soli Deo gloria.
W Teologii reformowanej doktryna soli Deo gloria ściśle wiąże się z doktryną nieodpartej łaski. Boża łaska przyciąga nas do zbawienia a nawet uzdalnia nas do wiary. Tak, pokutowaliśmy z powodu naszego grzechu, ale jedynie dlatego, że Boża łaska uzdolniła nas do pokuty. Zaufaliśmy Chrystusowi w kwestii zbawienia, ale tylko dlatego, że Boża łaska uzdolniła nas do wiary. Nie ma żadnej rzeczy, którą możemy zrobić, aby w jakiś sposób zapracować na nasze zbawienie lub pomóc sobie je dla siebie zabezpieczyć. Jesteśmy powołani i zachowani jedynie dzięki mocy Bożej, "aby okazać w przyszłych wiekach nadzwyczajne bogactwo łaski swojej w dobroci wobec nas w Chrystusie Jezusie" (Efezjan 2.7). Soli Deo gloria.
Niemiecki kompozytor Johann Sebastian Bach (1685- 1750) rozumiał, że muzyka jest darem od Boga, do wykorzystania na chwałę Bogu. Pod wszystkimi swoimi kompozycjami muzyki sakralnej Bach zapisał inicjały SDG, czyli soli Deo gloria. W swojej wizji nieba, apostoł Jan widział "czterech starców przed tym, który siedzi na tronie, i oddaje pokłon temu, który żyje na wieki wieków i składa korony swoje przed tronem, mówiąc: Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, przyjąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko, i z woli twojej zostało stworzone, i zaistniało" (Ks. Objawienia 4.10-11). Nawet starcy nieba nie trzymali swoich koron; oddawali chwałę, gdzie się należała- jedynie Bogu.
