Odpowiedź:
Służba prorocza, rozumiana dzisiaj jako grupy charyzmatyczne, jest każdym rodzajem służby, która opiera się na darze proroctwa i nowym objawieniu od Boga, by prowadził kościół do dojrzałości. Ci, którzy są zaangażowani w służbę proroczą czasem odnoszą się do niej jako do pięciorakiej służby i wierzą, że urzędy apostoła i proroka są odnawiane we współczesnym kościele.
Dostrzegamy często służbę proroczą w Starym Testamencie, jak Bóg powołuje proroków, aby zachęcić i napomnieć naród Izraelski w czasie trudu lub buntu. Za panowania króla Dawida (2 Ks. Samuela), prorok Natan, pośród innych, przemówił słowem Pana do Dawida, udzielając mu pomocy i wskazówek jak również konfrontując go z grzechem popełnionym z Batszebą. Oczywiście, Izajasz, Jeremiasz, Ozeasz, Amos, Micheasz, Zachariasz itd. również pełnili służbę proroczą- byli przecież prorokami. Powołaniem proroka było przemawianie w imieniu Boga. Prorok miał nauczać, udzielać wskazówek, porad lub napomnień jeśli była taka potrzeba.
W Nowym Testamencie znajdujemy innych, którzy pełnili służbę proroczą. Pewne osoby były obdarowane jako prorocy, aby udzielać wskazówek, podpowiedzi, wsparcia itd. ludowi Bożemu. Dar proroctwa jest szczegółowo opisany w 1 Koryntian 12.10 oraz Efezjan 4.11. Zauważ jednak, że dar ten został nadany, aby budować kościół (Efezjan 4.12). Zatem, prorocy mieli głosić Słowo Boże dla kościoła, aby wierzący znali myśl Pana i to jak kościół powinien funkcjonować.
Wierzymy, że prawdziwa obecnie służba prorocza jest po prostu głoszeniem Biblii w sposób właściwy i zrozumiały. Dar proroctwa dzisiaj to "mówienie prawdy" spisanego Słowa Bożego, a nie poleganiem na nowej informacji z nieba. Celem darów czynienia znaków we wczesnym kościele było dostarczenie wskazówek aż do czasu ukończenia powstawania Nowego Testamentu i uwiarygodnienia służby apostołów. Gdy Biblia została ukończona a apostołowie umarli, dary dokonywania cudów przestały być użyteczne w kościele. Widzimy to w Nowym Testamencie w tym, że wczesne księgi takie jak 1 Koryntian oraz Efezjan wspominają o darze czynienia cudów, podczas gdy późniejsze księgi takie jak 1 i 2 Tymoteusza o nich nie wspominają. Kompletnie spisana Biblia jest wystarczającym źródłem, abyśmy wiernie podążali za Panem. 2 Tymoteusza 3.16-17 jasno to podkreśla (zobacz również Hebrajczyków 1.1-2). Dodatkowe słowa od Pana nie są konieczne.
Dzisiaj jest wielu chrześcijan, którzy twierdzą, że są zaangażowani w służbę proroczą, którzy wierzą, że proroctwo wciąż trwa i którzy przedstawiają siebie jako pośredników w otrzymaniu nowego objawienia z nieba. Kościoły, które wierzą w służbę proroczą najczęściej próbują interpretować sny, przewidywać przyszłość i mówić językami- chociaż dar języków Nowego Testamentu (ponadnaturalna zdolność mówienia w obcym języku wcześniej nieuczonego w celu dzielenia się ewangelią) nie jest typem języków, które obecnie są dzisiaj praktykowane.
Biblia jest ukończona. Pismo Święte ostrzega przed dodawaniem czegokolwiek do Słowa Bożego (Ks. Objawienia 22.18). Zatem proroctwo, w sensie "nowego" słowa od Boga, nie jest już potrzebne.
