Pytanie: Jak mogę uczynić Jezusa Panem mojego życia?
Odpowiedź:
Kluczem jest zrozumienie tego, że Jezus już jest Panem Twojego życia. Nie czynimy Jezusa naszym Panem. Jezus jest Panem. To, co powinniśmy zrobić jest związane z poddaniem się jego panowaniu. Innym słowem na określenie naszej postawy wobec panowania Jezusa jest "uległość." Uleganie jest poddaniem się woli i panowaniu komuś innemu, i w odniesieniu do chrześcijan, to jest poddaniem się woli i panowaniu Jezusa Chrystusa. To oznacza, że jeśli Pismo Święte nakazuje wierzącym by kochali siebie wzajemnie (Ew. Jana 5.17), to tak mają czynić. To oznacza, że jeśli Pismo Święte mówi, że nie mamy popełniać cudzołóstwa czy kradzieży (2 Ks. Mojżeszowa 20.14-15), to tych rzeczy nie można robić. Powinno to być zrozumiałe, że uległość czy posłuszeństwo nakazom Bożym jest związane ze wzrostem chrześcijańskim i dojrzałością, a nie jest związane ze staniem się chrześcijaninem. Osoba staje się chrześcijaninem jedynie przez wiarę w Chrystusa niezależnie od uczynków (Efezjan 2.8-9).
Powinniśmy zdawać sobie sprawę z tego, że całkowite posłuszeństwo nie może być osiągnięte tylko poprzez same chęci by tak było lub dzięki naszej wewnętrznej sile. Nie wydarzy się to tylko dlatego, że "postanowiliśmy", że tak będzie. Dzieje się tak, ponieważ nawet wierzący mają skłonności do grzesznego postępowania i grzesznych myśli niezależnie od działania i mocy Ducha Świętego. Aby być posłusznym, musimy polegać na mocy zapewnionej nam przez przebywającego w nas Ducha Świętego (Ew. Jana 14.16-17). To samo w sobie jest posłuszeństwem, bo mamy nakaz w Efezjan 5.18, aby być napełnionym Duchem Świętym. Nie oznacza to, że wierzący otrzymuje więcej Ducha, ale raczej, że Duch otrzymuje więcej od wierzącego — co jest całą ideą poddania się. Być napełnionym Duchem to poleganie na panowaniu Ducha. W praktyce, dzieje się to gdy wierzący odpowiada pozytywnie na prowadzenie Ducha Świętego. Nie oznacza to uczucia, że ktoś jest prowadzonym do pełnoetatowej służby chrześcijańskiej i posłuszeństwa temu uczuciu, chociaż może to też tego dotyczyć. A raczej, odnosi się do codziennych decyzji jakie podejmujemy, miłe odpowiadanie komuś kto nam usłużył (Rzymian 12.17); bycie prawdomównym w naszej komunikacji z innymi (Efezjan 4.25); bycie uczciwym w naszym prowadzeniu biznesów (Efezjan 4.28) lub spędzanie czasu na modlitwie i studiowaniu Słowa Bożego zgodnie z zaleceniem (2 Tymoteusza 2.15). To jest jedynie kilka przykładów codziennych decyzji, które pokazują naszą uległość wobec Chrystusa.
Ważne jest również, aby zauważyć że nawet jeśli upadamy w naszym posłuszeństwie, Bóg przewidział to, abyśmy mogli pozostać w społeczności z nim. 1 Jana 1.9 mówi, "Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości." Nawet to jest częścią naszej uległości i posłuszeństwa- aby wyznać nasze grzechy Bogu, tak abyśmy mogli pozostawać w społeczności z nim. Ważne jest, aby zauważyć, że gdy pojawiają się trudne decyzje, pierwszą rzeczą jaką powinniśmy uczynić to pomodlić się, prosząc Pana, aby nam pomógł w podjęciu właściwej decyzji i być posłusznym w tym, co już wiemy ze Słowa, że jest słuszne.
Podsumowując, koncepcja panowania Chrystusa, nie dotyczy jednego aktu posłuszeństwa, ale raczej jest sumą naszego trwania w posłuszeństwie, co nie może być osiągnięte własną siłą czy mocą, ale mocą dostępną dla nas poprzez Ducha Świętego przebywającego w nas. Jesteśmy najsilniejsi, gdy polegamy na nim (2 Koryntian 12.10).
