Pytanie: Jak często powinna odbywać się pamiątka Wieczerzy Pańskiej/Komunii?
Odpowiedź:
Biblia nigdzie nie instruuje jak często powinniśmy przyjmować komunię. 1 Koryntian 11.23-26 podaje następujące wskazówki na temat Wieczerzy Pańskiej: "Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: To jest Ciało moje za was [wydane]. Czyńcie to na moją pamiątkę! Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę! Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie." Fragment ten podaje wszelkie instrukcje jakich potrzebujemy, aby przeprowadzać pamiątkę komunii i aby rozumieć znaczenie tego, co robimy.
Chleb, który Jezus złamał reprezentuje jego ciało złamane na krzyżu ze względu na nas. Kielich reprezentuje krew przelaną w naszym imieniu, zapieczętowując przymierze między nim z nami. Za każdym razem, gdy uczestniczymy w pamiątce wieczerzy, nie tylko wspominamy to, co dla nas uczynił, ale również "pokazujemy" wobec wszystkich, którzy patrzą i dla wszystkich, którzy w tym uczestniczą. Komunia jest pięknym obrazem tego, co wydarzyło się na krzyżu, co to oznacza i jak to wpływa na nasze życie jako wierzących.
Wydaje się, że skoro przyjmujemy Wieczerzę Pańską, aby pamiętać o śmierci Chrystusa, to powinniśmy to robić w miarę często. Niektóre kościoły mają nabożeństwa połączone z Wieczerzą Pańską raz w miesiącu; inne co dwa miesiące; inne co tydzień. Skoro Biblia nie podaje dokładnej instrukcji w kwestii częstotliwości, to w pewnym sensie każdy kościół ma w tym pewną wolność jak często powinien wspominać pamiątkę Wieczerzy Pańskiej. Powinno to być na tyle często, aby odnawiało to nasze skupienie na Chrystusie, bez poczucia jednak że jest to zbyt często, aby nie spowszechniało. W każdym razie, nie liczy się tak bardzo częstotliwość, ale postawa serca tych, którzy biorą w niej udział. Powinniśmy uczestniczyć z czcią, miłością i głębokim poczuciem wdzięczności dla naszego Pana Jezusa, który był gotów umierać na krzyżu, aby przyjąć na siebie nasze grzechy.
