Pytanie: Jakie jest znaczenie i przesłanie Ostatniej Wieczerzy?
Odpowiedź:
Ostatnia Wieczerza jest tym, co nazywamy ostatnim posiłkiem Jezusa z jego uczniami przed jego zdradą i aresztowaniem. Ostatnia Wieczerza opisana jest w Ewangeliach Synoptycznych (Ew. Mateusza 26.17-30; Ew. Marka 14.12-26; Ew. Łukasza 22.7-30). To było coś więcej aniżeli ostatni posiłek Jezusa; to był również posiłek paschalny. Jednym z ważnych momentów Ostatniej Wieczerzy jest polecenie Jezusa, aby pamiętać co uczyni na rzecz ludzkości: przeleje swoją krew na krzyżu, tym samym spłacając dług za nasze grzechy (Ew. Łukasza 22.19).
Dodatkowo przepowiadając jego cierpienie i śmierć za nasze zbawienie (Ew. Łukasza 22.15-16), Jezus również użył Ostatniej Wieczerzy, aby nadać świętu Paschy nowego znaczenia, ustanowić Nowe Przymierze, przekazać zarządzenie dla kościoła, przepowiedzieć wyparcie się Piotra (Ew. Łukasza 22.34) oraz zdradę Judasza Iskarioty (Ew. Mateusza 26.21-24).
Ostatnia Wieczerza dopełniła starotestamentowe obchodzenie Święta Paschy. Pascha była wyjątkowo świętym wydarzeniem dla narodu żydowskiego, które było upamiętnieniem czasu, gdy Bóg uchronił ich od plagi śmierci fizycznej i wyprowadził z niewoli egipskiej (2 Ks. Mojżeszowa 11.1-13.16). Podczas Ostatniej Wieczerzy ze swoimi apostołami, Jezus wziął dwa symbole związane z Paschą i nadał im nowego znaczenia jako sposób upamiętnienia jego ofiary, która nas ratuje od śmierci duchowej i wyzwala nas z więzów duchowych: "I wziąwszy kielich, i podziękowawszy, rzekł: Weźcie go i rozdzielcie między sobą; powiadam wam bowiem, iż odtąd nie będę pił z owocu winorośli, aż przyjdzie Królestwo Boże. I wziąwszy chleb, i podziękowawszy, łamał i dawał im, mówiąc: To jest ciało moje, które się za was daje; to czyńcie na pamiątkę moją. Podobnie i kielich, gdy było po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich, to nowe przymierze we krwi mojej, która się za was wylewa: (Ew. Łukasza 22.17-20).
Słowa Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy na temat przaśnego chleba i kielicha są echem tego, co powiedział, gdy nakarmił 5000: "Odpowiedział im Jezus: Ja jestem chlebem żywota; kto do mnie przychodzi, nigdy łaknąć nie będzie, a kto wierzy we mnie, nigdy pragnąć nie będzie [...] Ja jestem chlebem żywym, który z nieba zstąpił; jeśli kto spożywać będzie ten chleb, żyć będzie na wieki; a chleb, który Ja dam, to ciało moje, które Ja oddam za żywot świata [...] Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, ten ma żywot wieczny, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Albowiem ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem" (Ew. Jana 6.35, 51,54-55). Zbawienie przychodzi przez Chrystusa i jego ofiarę przybitego, fizycznego ciała do krzyża.
Również podczas Ostatniej Wieczerzy, Jezus nauczał zasad dotyczących służby i przebaczenia, gdy obmywał nogi swoim uczniom: "Wy zaś nie tak, lecz kto jest największy wśród was, niech będzie jako najmniejszy, a ten, który przewodzi, niech będzie jako usługujący. Któż bowiem jest większy? Czy ten, który u stołu zasiada, czy ten, który usługuje? Czy nie ten, który u stołu zasiada? Lecz Ja jestem wśród was jako ten, który usługuje" (Ew. Łukasza 22.26-27; Ew. Jana 13.1-20).
Ostatnia Wieczerza jest dzisiaj wspominana podczas Wieczerzy Pańskiej czy komunii (1 Koryntian 11.23- 33). Biblia naucza, że Pascha jest obrazem śmierci Jezusa (Ew. Jana 1.29). Jan wskazuje, że śmierć Jezusa przypomina ofiarę paschalną w tym, że jego kości nie zostały złamane (Ew. Jana 19.36; por. 2 Ks. Mojżeszowa 12.46). Paweł mówi, "Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha" (1 Koryntian 5.7b; tłum. Biblia Tysiąclecia). Jezus jest wypełnieniem Prawa, włączając w to święta Pana (Ew. Mateusza 5.17).
Zazwyczaj posiłek paschalny był uroczystością rodzinną. Jednak podczas Ostatniej Wieczerzy, apostołowie byli sami z Jezusem (Ew. Łukasza 22.14), co wskazuje, że ten szczególny posiłek nabrał wyjątkowego znaczenie dla kościoła, którego fundamentem stali się apostołowie (Efezjan 2.20). I chociaż Ostatnia Wieczerza miała odniesienia do tradycji żydowskiej, to jednak była zamierzona również dla kościoła. Dzisiaj Wieczerza Pańska jest jednym z dwóch obrzędów praktykowanych przez kościół.
Ostatnia Wieczerza była zakorzeniona w Starym Przymierzu mimo iż zwiastowała Nowe Przymierze. Ks. Jeremiasza 31.31 obiecuje Nowe Przymierze pomiędzy Bogiem i Izraelem, w którym Bóg powiedział, "Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach - wyrocznia Pana: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi narodem" (Ks. Jeremiasza 31.33; tłum. Biblia Tysiąclecia). Jezus odniósł się bezpośrednio do tego Nowego Przymierza podczas Ostatniej Wieczerzy: "Podobnie i kielich, gdy było po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich, to nowe przymierze we krwi mojej, która się za was wylewa" (Ew. Łukasza 22.20). Na horyzoncie pojawiła się nowa era. W Bożej łasce, Nowe Przymierze odnosi się nie tylko do Izraela; każdy, kto wierzy w Chrystusa, będzie zbawiony (zob. Efezjan 2.12-14).
Ostatnia Wieczerza była znaczącym wydarzeniem i ogłaszała punkt zwrotny w Bożym planie dla świata. Porównując ukrzyżowanie Jezusa do święta Paschy, możemy łatwo dostrzec odkupieńczą naturę śmierci Chrystusa. Jak symbolizuje oryginalna ofiara paschalna w Starym Testamencie, śmierć Chrystusa jest odkupieniem za grzechy ludu; jego krew ratuje od śmierci i zbawia nas od niewolnictwa grzechu. Dzisiaj, Wieczerza Pańska jest wtedy, gdy wierzący zastanawiają się nad doskonałą ofiarą Chrystusa i wiedzą, że przez naszą wiarę w przyjęcie Go będziemy z Nim na zawsze (Ew. Łukasza 22.18; Ks. Objawienia 3.20).
