Autor:
Krótki opis przedstawiający psalmy wskazuje, że Dawid jest autorem 73 z nich. Osobowość i charakter Dawida dostrzegalne są w wielu tych psalmach. Mimo, iż oczywisty jest fakt, że Dawid napisał wiele osobistych psalmów, to jednak nie jest autorem całego zbioru psalmów. Autorstwo dwóch psalmy (72) i (127) przypisywane jest Salomonowi, synowi i następcy Dawida. Psalm 90 jest modlitwą, której autorstwo przypisuje się Mojżeszowi. Inna grupa 12 psalmów (50) oraz (73-93) przypisuje się rodzinie Asafa. Synowie Koracha napisali 11 psalmów (42, 44-49, 84-85, 87-88). Psalm 88 przypisuje się Hemanowi, podczas gdy (89) przypisuje się Etanowi Ezrachicie. Za wyjątkiem Salomona i Mojżesza, wszyscy inni autorzy byli kapłanami lub Lewitami, którzy byli odpowiedzialni za muzykę i uwielbienie w świątyni za czasów rządów Dawida. Dla pięćdziesięciu psalmów nie jest przypisany żaden autor.
Data napisania:
Dokładne badanie zarówno autorstwa jak i tematów psalmów wskazuje, na dość rozległy czas- obejmujący kilka wieków. Najstarszym psalmem całego zbioru jest modlitwa Mojżesza (90), odzwierciedlająca upływający czas życia człowieka w porównaniu do wiecznego Boga. Psalmem spisanym najpóźniej jest prawdopodobnie (137), pieśń lamentu napisana za dni gdy Hebrajczycy byli w niewoli babilońskiej, od 586 do 538 r. przed Chr.
Wydaje się to oczywiste, że 150 poszczególnych psalmów zostało spisanych przez wielu ludzi na przestrzeni 1000 lat historii Izraela. Musiały być zebrane i połączone w obecnej formie przez nieznanego edytora, wkrótce po tym jak ustała niewola, około 537 r. przed Chr.
Cel napisania:
Księga Psalmów jest najdłuższą księgą Biblii, w której znajduje się 150 poszczególnych psalmów. Jest to również jedna z najbardziej zróżnicowanych ksiąg, gdyż porusza wiele tematów związanych z Bogiem i jego stworzeniem, wojną, uwielbieniem, mądrością, grzechem, złem, sądem, sprawiedliwością i przyjściem Mesjasza.
Kluczowe wersety:
Psalm 19.2 „Niebiosa opowiadają chwałę Boga. A firmament głosi dzieło rąk jego.”
Psalm 22.17-19, „Oto psy otoczyły mnie. Osaczyła mnie gromada złośników. Przebodli ręce i nogi moje. Mogę policzyć wszystkie kości moje... Oni przyglądają się, sycą się mym widokiem. Między siebie dzielą szaty moje. I o suknię moją los rzucają.”
Psalm 23.1, „Pan jest pasterzem moim, niczego mi nie braknie.”
Psalm 29.1-2, „Oddajcie Panu, synowie Boży. Oddajcie Panu chwałę i moc! Oddajcie Panu chwałę należną imieniu jego! Złóżcie Panu pokłon w świętej szacie!
Psalm 51.12, „Serce czyste stwórz we mnie, o Boże. A ducha prawego odnów we mnie!”
Psalm 119.1-2, „Błogosławieni ci, którzy żyją nienagannie. Którzy postępują według zakonu Pana! Błogosławieni ci, którzy stosują się do napomnień jego, szukają go z całego serca.”
Krótkie podsumowanie:
Księga Psalmów jest zbiorem modlitw, wierszy i hymnów, które skupiają się na wyrażaniu myśli o Bogu w uwielbieniu i chwale. Części tej księgi były wykorzystywane jako hymny uwielbienia śpiewane podczas starożytnych izraelskich nabożeństw. Dziedzictwo muzyczne przedstawione w psalmach jest podkreślone w samym tytule. Wywodzi się z greckiego słowa oznaczającego „pieśń śpiewaną przy akompaniamencie instrumentu muzycznego.”
Zapowiedzi:
Boże posłanie Zbawiciela dla swojego ludu jest powtarzającym się tematem Psalmów. W wielu Psalmach pojawia się proroczy obraz Mesjasza. Psalm 2.1-12 wskazuje na triumf Mesjasza i jego królestwa. Psalm 16-8-11 zapowiada jego śmierć i zmartwychwstanie. Psalm 22 pokazuje nam cierpienie Zbawiciela na krzyżu i przedstawia bardzo szczegółowe proroctwa związane z ukrzyżowaniem, które w całości się wypełniły. Chwała Mesjasza i jego oblubienicy przedstawiona jest w Psalmie 45.6-7, podczas gdy Psalmy 72.6-17, 89.3-37, 110.1-7 oraz 132.12-18 przedstawiają chwałę i uniwersalizm jego rządów.
Zastosowanie praktyczne:
Jednym z efektów bycia napełnionym Duchem Świętym czy Słowem Chrystusa jest śpiew. Psalmy są niejako „śpiewnikiem” pierwszego kościoła, pełnym prawd o Chrystusie.
Bóg we wszystkich psalmach jest ten sam, lecz zwracamy się do niego w różnorodny sposób, w zależności od okoliczności w jakich jesteśmy w naszym życiu. Jakiego wspaniałego Boga uwielbiamy, psalmista ogłasza, że Ten który jest w górze jest wywyższony ponad nasze doświadczenia ludzkie, ale także jest blisko na tyle by go dotknąć i towarzyszy nam podczas naszej życiowej wędrówki.
Możemy przynieść Bogu wszystkie nasze uczucia- także te negatywne czy nasze narzekanie- i możemy być pewni, że On jest blisko i nas rozumie. Psalmista naucza nas, że nawet najbardziej wymowna modlitwa jest błaganiem o pomoc, gdyż jesteśmy przytłoczeni problemami życia codziennego.
