Pytanie: Co to znaczy, że Jezus jest przyjacielem grzeszników?
Odpowiedź:
Fakt, że Jezus jest przyjacielem grzeszników oznacza, że jest naszym przyjacielem i chce, abyśmy mieli świadomość jego obecności i dostępności w naszym życiu. Boża miłość wykracza poza nasze wyobrażenie. Gdy rozmyślamy o wcieleniu Jezusa- o tym, że opuścił niebo, aby urodzić się jako bezbronne niemowlę by wzrastać i doświadczać życia pośród nas- zaczynamy odrobinę rozumieć głębię takiej miłości. A gdy do tego dodamy ofiarniczą śmierć Jezusa na krzyżu, to jesteśmy tym oszołomieni.
Bycie "przyjacielem grzeszników" oznacza, że Jezus uniżył się do życia w upadłym, zepsutym świecie, ponieważ "wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej" (Rzymian 3.23). Mimo naszego grzesznego stanu, Jezus pragnie mieć z nami relację.
Wyrażenie "przyjaciel grzeszników" pochodzi z paralelnych przypowieści ewangelicznych. "I rzekł Pan: Z kim więc porównam ludzi tego pokolenia i do kogo są podobni? Podobni są do dzieci, które siedząc na rynku wołają jedne na drugie tymi słowy: Graliśmy wam na piszczałce, a nie tańczyliście, nuciliśmy pieśń żałobną, a nie płakaliście. Przyszedł bowiem Jan Chrzciciel, który nie jada chleba i nie pija wina, a mówicie: Ma demona. Przyszedł Syn Człowieczy, je i pije, a mówicie: Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników." (Ew. Łukasza 7.31-34; także Ew. Mateusza 11.16-19).
W tym fragmencie Jezus wskazuje na poziom duchowej niedojrzałości tych, którzy uważają się za "sprawiedliwych" i najbardziej "duchowych." Opierali swoją funkcjonowanie na rygorystycznym przestrzeganiu rytuałów, praw i zewnętrznych pozorów zamiast na prawdziwym zrozumieniu Bożego serca i relacji z nim. Krytykowali Jezusa za spędzanie czasu z wyrzutkami społecznymi, z ludźmi z marginesu, powszechnie nieakceptowanych, nazywając go "przyjacielem grzeszników."
Historia o zgubionej owcy pokazuje znaczenie zagubienia i wrażliwość tych, którzy odeszli daleko od pełnego pokoju i bezpiecznego miejsca. Dla Boga zagubienie jest tak ważne, że jest On gotów poszukiwać ludzi aż do momentu gdy ich znajdzie i przyprowadzi z powrotem w bezpieczne miejsce. "A zbliżali się do niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby go słuchać. Faryzeusze zaś i uczeni w Piśmie szemrali i mówili: Ten grzeszników przyjmuje i jada z nimi. Powiedział im więc takie podobieństwo: Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie pozostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustkowiu i nie idzie za zagubioną, aż ją odnajdzie?" (Ew. Łukasza 15.1-4).
Jezus jasno to wyraził w słowach, że "przyszedł aby szukać i zbawić to, co zginęło" (Ew. Łukasza 19.10). Był gotów bratać się z tymi, którzy byli odrzucani, uznani za niegodnych przez Faryzeuszy i ich standardy własnej sprawiedliwości. Ale to właśnie ci „niegodni" byli otwarci na słuchanie nauczania Chrystusa i ważni dla Boga!
Ew. Mateusza 9.10-13 odnosi się do innej sytuacji, gdy Jezus był wyśmiewany przez przywódców religijnych za swoje znajomości. Odpowiedział im mówiąc: "Nie przyszedłem bowiem wzywać sprawiedliwych, lecz grzeszników." (werset 13).
W Ew. Łukasza 4.18 Jezus cytuje proroka Izajasza 61.1-2: "Duch Wszechmocnego Pana nade mną, gdyż Pan namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę; posłał mnie, abym opatrzył tych, których serca są skruszone, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie." Aby Jezus mógł zwiastować ewangelię biednym, więźniom, ślepym i jeńcom, musiał mieć z nimi jakiś kontakt.
Jezus nie popełnił grzechu i nie uczestniczył w żadnym złym czynie ludzi niewierzących. Bycie "przyjacielem grzeszników" w postawie Jezusa przejawiało się w tym, że "...dobroć Boża do upamiętania Cię prowadzi" (Rzymian 2.4). Jezus prowadził doskonałe, bezgrzeszne życie i miał "władzę na ziemi by odpuszczać grzechy" (Ew. Łukasza 5.24). Z tego powodu, mamy możliwość doświadczać przemiany serca i życia.
Jezus, nasz przyjaciel, spędzał czas z grzesznikami, nie po to, aby przyłączyć się do popełniania grzechu, ale po to aby przedstawiać im dobrą nowinę, że przebaczenie jest dostępne. Wielu grzeszników doświadczyło przemiany dzięki Jego słowom życia- Zacheusz jest tego doskonałym przykładem (Ew. Łukasza 19.1-10).
Gdy wrogowie Jezusa nazywali Go "przyjacielem grzeszników" chcieli go obrazić. Z powodu Jego chwały i ze względu na wieczną korzyść, Jezus znosił takie postępowanie, stając się przyjacielem "bardziej przywiązanym niż brat" (Ks. Przyp. Salomona 18.24).
