Pytanie: Czego powinniśmy się nauczyć z życia Izaaka?
Odpowiedź:
Imię Izaak, które oznacza "śmiech", pochodzi od reakcji jego rodziców, gdy Bóg powiedział Abrahamowi, że on- w wieku 100 lat oraz jego żona Sara- w wieku 90 lat- będą mieli syna (1 Ks. Mojżeszowa 17.17; 18.12). Izaak był drugim synem Abrahama; jego pierwszy syn- Ismael, był z służącej Hagar, na skutek niecierpliwości Sary by zapewnić Abrahamowi potomka (1 Ks. Mojżeszowa 16.1-2). Jak tylko Izaak został odstawiony od piersi, Sara nalegała, aby Abraham odesłał Hagar i jej syna, zapewniając by dziedzictwo rodziny w całości przeszło na Izaaka (1 Ks. Mojżeszowa 21.3-12).
Wiele lat później Izaak został zabrany przez swojego ojca na górę, gdzie Abraham w posłuszeństwie Bogu, przygotowywał go na złożenie go w ofierze (1 Ks. Mojżeszowa 22.1-14). Abraham, Izaak oraz dwoje sług Abrahama zapakowało osły i udało się w trzydniową podróż do Góry Moria. Pozostawiając swoje sługi (u podnóża góry), Abraham i Izaak wzięli drewno, nóż oraz materiały na ognisko, mówiąc, że idą Bogu złożyć cześć, a potem powrócą. Zaciekawiony Izaak zapytał, gdzie znajduje się baranek na ofiarę. Abraham powiedział Izaakowi, że sam Bóg zapewni baranka. Abraham przystąpił do budowy ołtarza i związał Izaaka, aby go na nim położyć. Biblia nie wskazuje na to, by Izaak się temu opierał. Gdy Abraham przygotowywał się na zabicie Izaaka, anioł powstrzymał go. Abraham ujrzał wówczas barana zaplątanego w krzaku i jego złożył w zamian. Istnieje ciekawa analogia w tej relacji, która odzwierciedla Boga oddającego swojego jedynego Syna, Jezusa, na ofiarę. Bóg rzeczywiście zapewnił Baranka- dosłownie dla Abrahama i Izaaka wtedy, i symbolicznie dla całej ludzkości gotowej przyjąć ofiarę Jezusa (Ew. Jana 1.29; Hebrajczyków 10).
Sara zmarła gdy Izaak był tuż przed czterdziestką. Po jej śmierci, Abraham wysłał jednego ze swoich sług, aby znalazł Izaakowi żonę pochodzącej z jego rodzinnych stron, ponieważ Abraham był zdecydowany, że jego syn nie powinien mieć żony spośród córek Kananejczyków (1 Ks. Mojżeszowa 24.1-51). Służący Abrahama modlił się, aby odniósł sukces w znalezieniu odpowiedniej żony, a Bóg odpowiedział na jego prośbę. Gdy Izaak miał czterdzieści lat ożenił się ze swoją kuzynką Rebeką (1 Ks. Mojżeszowa 25.20). Biblia mówi nam, że "Izaak miłował ją, bo była mu pociechą po matce" (1 Ks. Mojżeszowa 24.67; tłum. Biblia Tysiąclecia).
W wieku sześćdziesięciu lat, Izaak został ojcem bliźniąt- Jakuba i Ezawa. Podczas gdy Izaak faworyzował swojego starszego syna- Ezawa, ulubionym synem Rebeki był Jakub. To wzbudziło wielką rywalizację w rodzinie i doprowadziło Jakuba, młodszego syna, do otrzymania dziedzictwa i błogosławieństwa jego ojca- które zgodnie z tradycją należało się Ezawowi, starszemu synowi- przez to, że Izaak i Ezaw zostali oszukani przez Rebekę i Jakuba. Izaak zrozumiał ten podstęp, ale nie mógł cofnąć swojego błogosławieństwa złożonego Jakubowi (1 Ks. Mojżeszowa 27). Rebeka dowiedziała się o planie zabicia Jakuba przez Ezawa po śmierci ich ojca- Izaaka i przekonała go, aby posłał Jakuba do jej brata Labana, aby tam znalazł sobie żonę pośród jej krewnych. Izaak ponownie pobłogosławił Jakuba zanim wysłał go w drogę, modląc się, aby Bóg obdarzył Jakuba błogosławieństwem danym Abrahamowi.
Abraham umarł, gdy Izaak miał około siedemdziesięciu pięciu lat i pozostawił mu wszystko (1 Ks. Mojżeszowa 25.5). Chociaż Ismael został odesłany, gdy Izaak został odstawiony od piersi, zarówno Izaak jak i Ismael pochowali Abrahama (1 Ks. Mojżeszowa 25.9). Biblia nie mówi dokładnie o ich relacji, a potomkowie Ismaela i Izaaka przez całą historię byli wrogami; wrogość pozostała do dnia dzisiejszego. Ale warto to zauważyć, że dwóch mężczyzn najwidoczniej zjednoczyli się w żałobie po ojcu.
Gdy w kraju panował głód, Bóg objawił się Izaakowi i powiedział mu, aby nie szedł do Egiptu, lecz by pozostał na tej ziemi. Bóg obiecał być z Izaakiem i błogosławić mu, dając ziemię potomkom Izaaka. Bóg ponownie potwierdził przymierze jakie zawarł z Abrahamem, mówiąc, że uczyni jego potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i pobłogosławi wszystkie narody na ziemi przez niego (1 Ks. Mojżeszowa 26.1-6).
Izaak pozostał w ziemi Kanaan. Ale, podobnie jak postąpił jego ojciec wiele lat przed jego narodzinami, w strachu, Izaak przedstawiał Rebekę jako swoją siostrę a nie swoją żonę (1 Ks. Mojżeszowa 26.7-11). Ale, tak jak Bóg chronił Sarę, chronił również Rebekę. Bóg pobłogosławił Izaaka obfitymi plonami i bogactwem, tak bardzo, że Filistyńczycy stali się zazdrośni i zatkali studnie, które Abraham wykopał. Król filistyński poprosił Izaaka o przeniesienie się, a Izaak posłuchał, przemieszczając się z miejsca na miejsce, kopiąc nowe studnie, gdy jego wrogowie kłócili się z nim o wodę. Król filistyński wkrótce zrozumiał, że Izaak został pobłogosławiony przez Boga i zawarł z nim traktat pokojowy (1 Ks. Mojżeszowa 26.26-31).
Izaak umarł w wieku stu osiemdziesięciu lat i został pochowany przez swoich dwóch synów. Bóg potwierdził swoje przymierze z synem Izaaka- Jakubem, któremu zmienił imię na Izrael.
Chociaż znaczna część historii Izaaka jest narracją bez wielu łatwych do zastosowania lekcji do naszego życia, widzimy w Izaaku serce oddane woli Bożej. Na przykład, był on posłuszny Abrahamowi i Sarze i najwidoczniej ufał ich prowadzeniu. Był on posłuszny Bogu, gdy ten powiedział mu, aby pozostał w ziemi pomimo głodu i ataków jego wrogów. Gdy Izaak odkrył, że został oszukany przez swojego syna Jakuba, zaakceptował to i był posłuszny temu, co rozpoznał jako Bożą wolę, pomimo tego, że było to całkowicie sprzeczne z przyjętą wówczas tradycją. Tak jak Izaak odkrył, my również musimy pamiętać, że Boże drogi nie są naszymi drogami czy Jego myśli nie są takie jak nasze (Ks. Izajasza 55.8).
Historia Izaaka wskazuje również na Bożą wierność Jego obietnicom- zawarł przymierze z Abrahamem i będzie je kontynuował z Izaakiem i synem Izaaka- Jakubem.
Chociaż nie ma wielkich osiągnięć o których warto mówić odnośnie życia Izaaka, to Izaak był tym, którego Bóg wybrał, aby kontynuować linię przymierza, tą samą linię, która miała wydać Mesjasza- Jezusa. I przez wiele pokoleń naród żydowski opisywał swojego Boga jako Boga Abrahama, Izaaka i Jakuba. Istnieje kilka fragmentów Pisma Świętego, gdzie Bóg opisuje siebie w podobny sposób (np. 2 Ks. Mojżeszowa 3.6). Izaak jest wymieniony z innymi prorokami i zajmuje miejsce w Bożym królestwie (Ew. Łukasza 13.28). Nie ma większego zaszczytu, na jaki możemy liczyć.
