Odpowiedź:
Historia chrześcijaństwa jest tak naprawdę historią cywilizacji Zachodu. Chrześcijaństwo wywarło duży wpływ na różne sfery funkcjonowania społeczeństwa- sztukę, język, politykę, prawo, życie rodzinne, kalendarz, muzykę i nasz sposób myślenia przez ponad dwa tysiąclecia. Zatem historia kościoła jest ważnym aspektem, który powinniśmy poznać.
Początek Kościoła
Funkcjonowanie kościoła rozpoczęło się 50 dni po zmartwychwstaniu Jezusa (ok. 35 r. po Chrystusie). Jezus obiecał, że zbuduje swój kościół (Ew. Mateusza 16.18), a w dniu Zielonych Świąt (Dzieje Apostolskie 2.1-4), gdy Duch Święty stąpił, kościół ekklesia (‘zgromadzenie’) oficjalnie się rozpoczął. Trzy tysiące ludzi podczas kazania Piotra przyjęło Chrystusa i zapragnęło Go naśladować.
Początkowe nawrócenia dotyczyły Żydów lub prozelitów Judaizmu, a kościół był skupiony w Jerozolimie. Z tego powodu, chrześcijaństwo uznawane było za sektę żydowską, pokrewną Faryzeuszom, Saduceuszom czy Esseńczykom. Jednakże, co apostołowie głosili było radykalnie odmienne od tego co inne grupy żydowskie nauczały. Jezus był Mesjaszem żydowskim (namaszczonym Królem), który przyszedł aby wypełnić Prawo (Ew. Mateusza 5.17) i ustanowić nowe przymierze opierające się na Jego śmierci (Ew. Marka 14.24). To przesłanie, z zarzutem że chcieli zabić swojego Mesjasza, rozwścieczyło wielu liderów żydowskich, i np. Szaweł z Tarsu, postanowił oczyścić świat z „Drogi Pańskiej” (Dzieje Apostolskie 9.1-2)
Słuszne jest twierdzenie, że chrześcijaństwo ma swoje korzenie w Judaizmie. Stary Testament położył podwaliny dla Nowego, i jest niemożliwe aby w pełni zrozumieć chrześcijaństwo bez dogłębnej wiedzy Starego Testamentu (zobacz Ew. Mateusza i List do Hebrajczyków). Stary Testament tłumaczy potrzebę Mesjasza, zawierając historię ludzi do których miał ów Mesjasz przyjść i wskazywał na przyjście Mesjasza. Nowy Testament opowiada o przyjściu Mesjasza i Jego dziele zbawienia ludzi z grzechu. Jezus swoim życiem wypełnił 300 szczegółowych proroctw, dowodząc że był tym Jedynym, na którego wskazywał Stary Testament.
Rozwój Wczesnego Kościoła
Niedługo po Zielonych Świętach, kościół otworzył się na ludzi spoza kręgu żydowskiego. Ewangelista Filip głosił ewangelię Samarytanom (Dzieje Apostolskie 8.5) i wielu z nich uwierzyło w Chrystusa. Apostoł Piotr zwiastował ewangelię poganom w domu Korneliusza (Dzieje Apostolskie rozdział 10), którzy także otrzymali Ducha Świętego. Apostoł Paweł (wcześniejszy prześladowca kościoła) zasiał ewangelię w całym świecie Grecko- Rzymskim, zdobywając Rzym (Dzieje Apostolskie 28.16), a może nawet region aż do Hiszpanii.
W 70 r. po Chrystusie Jerozolima została zniszczona, większość ksiąg Nowego Testamentu została ukończona, krążąc już między kościołami. Przez następne 240 lat, chrześcijaństwo było prześladowane przez Rzym- choć nie zawsze przez konkretne rozporządzenia władzy.
W drugim czy trzecim wieku, przywództwo kościoła stało się coraz bardziej zhierarchizowane w miarę jak przybywało członków. W tym czasie pojawiło się kilka herezji, a kanon Nowego Testamentu został ostatecznie zatwierdzony. Prześladowania się pogłębiły.
Powstanie Kościoła Rzymskiego
W 312 r. po Chrystusie, cesarz rzymski Konstantyn twierdził że doświadczył nawrócenia. Po około 70 latach, za rządów Teodozjusza, chrześcijaństwo stało się oficjalną religią Imperium Rzymskiego. Biskupi obejmowali urzędy państwowe, a do 400 r. terminy ‘rzymski’ i ‘chrześcijaństwo’ figurowały jako synonimy.
Po zakończonych rządach Konstantyna prześladowania chrześcijaństwa ustały. W tym czasie prześladowanymi byli poganie, do czasu gdy się nie „nawrócili” na chrześcijaństwo. Przymus nawrócenia wielu ludzi doprowadziło do sytuacji w której w kościele było wielu nienawróconych ludzi. Poganie wprowadzili wielu swoich bożków oraz praktyki religijne, przez co kościół się zmienił. Ikony, kunsztowna architektura, pielgrzymki oraz wywyższenie świętych zostało dodane do prostoty uwielbienia wczesnego kościoła. Mniej więcej w tym czasie, niektórzy chrześcijanie opuścili Rzym, wybierając życie zakonne; a chrzest dzieci został zapoczątkowany jako praktyka zmywania grzechu pierworodnego.
W ciągu następnych wieków, wiele soborów kościoła próbowało usankcjonować oficjalną doktrynę kościoła, aby zapobiec obelgom kleru i zaprowadzić pokój między walczącymi stronami. Przez to, że Cesarstwo Rzymskie stawało się słabsze, kościół stawał się potężniejszy i wiele nieporozumień powstało między kościołami na Zachodzie a tymi na Wschodzie. Kościół Zachodni (Łaciński) funkcjonujący w Rzymie, domagał się władzy apostolskiej nad innymi kościołami. Biskup Rzymu zaczął nawet nazywać siebie „Papieżem” (Ojcem). To nie podobało się Kościołowi Wschodniemu (Greckiemu), utworzonemu w Konstantynopolu. Teologiczne, polityczne, ustawodawcze i lingwistyczne różnice między nimi doprowadziły do Wielkiej Schizmy w 1054 (rozłamu). Kościół Rzymskokatolicki („Uniwersalny”) i Wschodni Kościół Ortodoksyjny obłożyły się wzajemną ekskomuniką, zrywając ze sobą wszelkie kontakty.
Średniowiecze
W czasach Średniowiecza, w Europie Kościół Rzymskokatolicki nadal utrzymywał silną władzę, na czele z papieżami deklarującymi autorytet nad wszelkimi sferami życia ludzi jak i funkcjonowania królów. Korupcja i chciwość w przywództwie kościoła coraz częściej się ujawniała. Od 1095 do 1204 roku każdy papież organizował krwawe i bardzo drogie krucjaty ewangelizacyjne, starając się odeprzeć starania Muzułmanów, ‘uwalniając’ Jerozolimę.
Reformacja
Przez lata wiele osób próbowało zwrócić uwagę na teologiczne i polityczne nadużycia władzy Kościoła Rzymskiego względem zwykłego ludu. W taki czy inny sposób każdy głos był uciszany. Do 1517r., kiedy to niemiecki zakonnik Marcin Luter sprzeciwił się praktykom kościoła. Jego głos usłyszał cały świat. Wraz z Lutrem przyszła Reformacja, a Średniowiecze dobiegło końca.
Reformatorzy, włączając w to Lutra, Kalwina i Zwingli’ego w wielu aspektach teologicznych się różnili, lecz zgadzali się że autorytet Biblii wykracza poza tradycję kościoła oraz to, że grzesznicy zbawieni są na podstawie łaski przez wiarę w Jezusa, a nie z uczynków (Efezjan 2.8-9).
Mimo iż Katolicyzm powrócił do Europy, a między Protestantami a Katolikami miało miejsce jeszcze wiele starć, to jednak Reformacja odniosła sukces- ograniczając władzę Kościoła Rzymskokatolickiego i otwierając tym samym drzwi na nowe zmiany.
Lata Misji
W latach 1790- 1900 kościół szczególnie mocno skupił się na działaniach misyjnych. Kolonizacja zbudziła potrzebę misyjną, a industrializacja sprawiła, że ludzie mogli finansowo wspierać działania misyjne. Misje rozprzestrzeniały się po całym świecie, zwiastując ewangelię i zakładając lokalne zbory w różnych zakątkach świata.
Kościół Współczesny
Obecnie Kościół Rzymskokatolicki jak i Wschodni Kościół Ortodoksyjny próbują naprawić zerwane relacje, podobnie jak Katolicy i Luteranie. Kościół ewangelikalny jest niezależny i mocno osadzony w Teologii Reformowanej. Kościół widział początki Ruchu Zielonoświątkowego, Charyzmatycznego, Ekumenizmu czy różnych kultów religijnych.
Czego uczy nas historia
Jeśli niczego nowego się nie nauczyliśmy, to przynajmniej powinniśmy pamiętać, aby „Słowo Chrystusowe mieszkało w nas obficie” (Kolosan 3.16). Każdy z nas jest odpowiedzialny za znajomość i życie zgodne z nauczaniem Pisma Świętego. Gdy kościół zapomina czego naucza Biblia i zaniedbuje nauki Chrystusa, to powstaje wielki chaos.
Obecnie istnieje wiele kościołów, lecz ewangelia wciąż jest tylko jedna. Gdyż „wiara raz na zawsze została przekazana świętym” (Judy 3). Pielęgnujmy ją rozważnie i przekazujmy bez szemrania, a Pan będzie wypełniał Swoją obietnicę, budując Swój kościół.
