Pytanie: Czego powinniśmy się nauczyć z życia Ezdrasza?
Odpowiedź:
Ezdrasz był drugim z trzech kluczowych przywódców opuszczających Babilon, aby odbudować Jerozolimę. Zerubbabel odbudował świątynię (Ks. Ezdrasza 3.8), Nehemiasz odbudował mury (Ks. Nehemiasza rozdziały 1 i 2), a Ezdrasz odnowił kult jedynego Boga. Ezdrasz był skrybą i kapłanem wysłanym z władzami religijnymi i politycznymi przez perskiego króla Artakserksesa, aby poprowadził grupę żydowskich wygnańców z Babilonu do Jerozolimy (Ks. Ezdrasz 7.8, 12). Ezdrasz potępiał mieszane małżeństwa i zachęcał Żydów do rozwodów i porzucenia ich obcych żon. Ezdrasz odnowił obchody świąt i poparł ponowne poświęcenie świątyni i odbudowę muru Jerozolimy. Ks. Ezdrasza 7.10 opisuje kształtowanie się wspólnoty zgodnie z zasadami Tory. Celem Ezdrasza było wdrożenie Tory, a jego nienaganne kapłańskie i piśmienne referencje pozwoliły mu pozostać wzorowym przywódcą.
Ks. Ezdrasza kontynuuje historię od momentu w którym 2 Ks. Kronik kończy swoją relację, z Cyrusem, królem Persji, wydającym dekret zezwalający Żydom z jego królestwa, na powrót do Jerozolimy po siedemdziesięciu latach niewoli. Bóg jest suwerenny i może wykorzystać politeistycznego króla Persji, aby umożliwić uwolnienie jego ludu. On użył Artakserksesa, innego króla perskiego, aby zezwolił i sfinansował podróż, a Ezdrasza aby nauczał lud Boży Jego Prawa. Ten sam król pomógł również Nehemiaszowi przywrócić w jakimś stopniu szacunek świętemu miastu Bożemu.
Efektywna służba Ezdrasza dotyczyła nauczania Słowa Bożego, rozpoczynania reform, odnawiania kultu i prowadzenia do duchowej odnowy w Jerozolimie. Reformy te zwiększyły potrzebę szczerej troski o reputację i wizerunek publiczny. Co świat musi myśleć o ludziach Bożych, których mury miejskie są zniszczone? Co wyróżniałoby lud Boży, który dopuszczał się zawierania mieszanych małżeństw od tych ludzi, którzy nie mają właściwej relacji przymierza z jedynym, prawdziwym Bogiem? Nehemiasz i Ezdrasz są zachętą (zarówno wtedy jak i teraz) do tego, aby lud Bożego wyrażał więcej uwielbienia traktując to jako swój najwyższy priorytet, podkreślał potrzebę i użycie Słowa Bożego jako jedynego, pełnego autorytetu źródła, dotyczącego życia i troski o wizerunek ludu Bożego wobec świata.
Ezdrasz powrócił z niewoli w Babilonie oczekując, że znajdzie ludzi służących Panu z radością, ale po powrocie do Jerozolimy, odkrywa coś przeciwnego. Był rozczarowany i pełny smutku. Jego serce cierpiało, ale wciąż ufał Panu. Chciał, aby Pan zmienił tą sytuację i winił się za to, że nie może zmienić ludzkich serc. Chciał, aby ludzie wiedzieli jak ważne i konieczne jest Słowo Boże. Nic nie może zastąpić wielbienia Boga, a posłuszeństwo nie jest jedynie opcją. Suwerenny Bóg dogląda i chroni swoje dzieci, zawsze dotrzymuje swoich obietnic i zapewnia zachęcenie poprzez tych, których posyła (Ks. Ezdrasza 5.1-2). Nawet jeśli jego plan wydaje się przerwany, tak jak trwała odbudowa Jerozolimy, Bóg wkracza we właściwym czasie, aby go kontynuować.
Bóg jest tak osobiście zaangażowany w nasze życie jak był w życie Ezdrasza i tak jak Ezdrasz, czasami jesteśmy w stanie dokonać niemożliwego. Ezdrasz dokonał niemożliwego, gdyż ręka Pana, jego Boga była nad nim (Ks. Ezdrasza 7.9). Każdy wierzący jest żywą świątynią (1 Koryntian 6.19), w której przebywa Duch Święty. Siłami przeciwnymi za czasów Ezdrasza byli ludzie z sercami pełnymi zła. Siłą przeciwną w naszych życiach chrześcijańskich obecnie jest samo zło, szatan, który przyszedł, aby zniszczyć nas, a co za tym idzie zniszczyć Bożą świątynię (Ew. Jana 10.10). Nasze cele powinno być to wartościowe w oczach Bożych jak i naszych. Wczorajsze smutki mogą być dzisiejszymi sukcesami, jeśli ręka Pana jest nad nami. Cel Ezdrasza był wartościowy w oczach Bożych, i efektywnie zamienił smutek powracających Żydów w sukces związany z odbudową miasta Bożego i odnowieniem składania Bogu czci.
