Pytanie: Co mówi Biblia na temat dziękczynienia/ wdzięczności?
Odpowiedź:
Dziękczynienie jest ważnym tematem biblijnym. 1 Tesaloniczan 5.16-18 mówi, "Zawsze się radujcie. Bez przestanku się módlcie. Za wszystko dziękujcie; taka jest bowiem wola Boża w Chrystusie Jezusie względem was." Załapałeś to? Za wszystko dziękujcie. Dziękczynienie powinno być naszym sposobem bycia, oczywiście wypływającym z naszych serc i ust.
Przyglądając się głębiej Pismu Świętemu, rozumiemy dlaczego powinniśmy być wdzięczni i również to, jak być pełnym dziękczynienia w różnych okolicznościach.
Psalm 136. 1 (tłum. Biblia Warszawsko- Praska) mówi, "Dziękujcie Panu, bo dobry, bo wieczne jest miłosierdzie Jego." Tutaj mamy dwa powody bycia wdzięcznym: Stała dobroć Boga i Jego niezłomna miłość. Kiedy rozpoznamy naturę naszego zepsucia i zrozumiemy, że oprócz Boga istnieje tylko śmierć (Ew. Jana 10.10; Rzymian 7.5), naszą naturalną odpowiedzią jest bycie wdzięcznym za życie, które daje.
Psalm 30 oddaje uwielbienie Bogu za jego wybawienie. Dawid pisze, "Wysławiać cię będę, Panie, bo wyciągnąłeś mnie z toni I nie pozwoliłeś wrogom moim cieszyć się ze mnie. Panie, Boże mój, Wołałem do ciebie i uzdrowiłeś mię. Panie! Podniosłeś z otchłani duszę moją, Ożywiłeś mnie pośród tych, którzy schodzą do grobu. Wysławiajcie Pana, święci jego, I wyznawajcie święte imię jego! Bo tylko chwilę trwa gniew jego, Ale życzliwość jego całe życie. Wieczorem bywa płacz, Ale rankiem wesele. A ja, pewny siebie, powiedziałem: Nie zachwieję się na wieki. Panie! W życzliwości swej postawiłeś mnie na potężnej górze, A gdy zakryłeś oblicze swoje, zatrwożyłem się. Do ciebie, Panie, wołałem I Pana błagałem o zmiłowanie. Jakiż zysk z krwi mojej, Z mojego zejścia do grobu? Czy proch może cię wysławiać? Czy może zwiastować wierność twoją? Wysłuchaj, Panie, i zmiłuj się nade mną! Panie, bądź moim wspomożycielem! Zmieniłeś skargę moją w taniec, Rozwiązałeś mój wór pokutny i przepasałeś mię radością.Aby dusza moja śpiewała ci i nie zamilkła: Panie, Boże mój, będę cię wiecznie wysławiał" (Psalm 30.2-13). Tutaj Dawid wyraża Bogu dziękczynienie w oczywiście trudnych okolicznościach. Ten psalm dziękczynny nie tylko oddaje Bogu cześć w danej chwili, ale wspomina Bożą przeszłą wierność. To jest stwierdzenie dotyczące Bożego charakteru, który jest tak wspaniały, że uwielbienie jest jedyną właściwą odpowiedzią.
Mamy również przykłady bycia wdzięcznym w trudnych okolicznościach. Psalm 28 na przykład, przedstawia cierpienie Dawida. To jest wołanie do Boga o miłosierdzie, ochronę i sprawiedliwość. Po tym jak Dawid zawołał do Boga napisał, "Błogosławiony niech będzie Pan, Gdyż wysłuchał głosu błagania mojego!... Pan jest mocą moją i tarczą moją. W nim zaufało serce moje i doznałem pomocy, Rozweseliło się serce moje I pieśnią moją będę go sławił" (Psalm 28.6-7). W trudnych okolicznościach, Dawid przypomina to kim jest Bóg i w efekcie poznania i ufania Bogu, składa Bogu podziękowanie. Job miał podobną postawę uwielbienia, nawet w obliczu śmierci: "Pan dał, Pan wziął, niech będzie imię Pańskie błogosławione" (Ks. Joba 1.21).
Mamy również przykłady dziękczynienia wierzących w Nowym Testamencie. Paweł był ciężko prześladowany, a mimo to napisał, "Lecz Bogu niech będą dzięki, który nam zawsze daje zwycięstwo w Chrystusie i sprawia, że przez nas rozchodzi się wonność poznania Bożego po całej ziemi" (2 Koryntian 2.14). Autor listu do Hebrajczyków mówi, "Przeto okażmy się wdzięcznymi, my, którzy otrzymujemy królestwo niewzruszone, i oddawajmy cześć Bogu tak, jak mu to miłe: z nabożnym szacunkiem i bojaźnią" (Hebrajczyków 12.28). Piotr daje nam powód, aby być wdzięcznym w chwili zasmucenia "różnorodnymi doświadczeniami", mówiąc, że poprzez trudne doświadczenia, nasza wiara "okazała się cenniejsza niż znikome złoto, w ogniu wypróbowane, ku chwale i czci, i sławie, gdy się objawi Jezus Chrystus" (1 Piotra 1.6-7).
Ludzie Boży są wdzięczni, ponieważ uświadamiają sobie ile zostało im przebaczone. Jedną z cech charakterystycznych ostatnich dni jest brak wdzięczności, zgodnie z 2 Tymoteusza 3.2. Nikczemni ludzie będą "niewdzięczni."
Powinniśmy być wdzięczni, ponieważ Bóg jest godzien naszej wdzięczności. Słuszne jest wywyższanie Go za „każdy dobry i doskonały dar”, który daje (Jakuba 1.17). Gdy jesteśmy wdzięczni, nasze skupienie przesuwa się z naszych egoistycznych pragnień i bólu obecnych okoliczności. Wyrażania dziękczynienia pomaga nam pamiętać, że Bóg sprawuje kontrolę. Dziękczynienie zatem, nie jest tylko właściwe; jest tak naprawdę zdrowe i korzystne dla nas. Przypomina nam o istnieniu większego obrazu tego, że należymy do Boga, i że zostaliśmy ubłogosławieni każdym duchowym błogosławieństwem (Efezjan 1.3). Naprawdę, mamy obfite życie (Ew. Jana 10.10) i wdzięczność jest stosowna.
