Odpowiedź:
W Kazaniu Pana Jezusa na Górze, jedno z Błogosławieństw brzmi: "Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią" (Ew. Mateusza 5.7). Miłosierdzie jest cechą, którą przejawiamy gdy jesteśmy prowadzeni przez Boga, aby być współczujący w naszej postawie, słowach czy działaniu. To coś więcej aniżeli uczucie empatii względem drugiego człowieka; to jest akt miłości. Miłosierdzie pragnie zaspokojenia pilnych potrzeb innych ludzi i ulżenia ich cierpieniu, samotności czy żalu. Miłosierdzie odnosi się do fizycznych, emocjonalnych, finansowych czy duchowych kryzysów z hojnością i pełną poświęcenia służbą. Miłosierdzie jest obrońcą samotnych, biednych, wyzyskiwanych i zapomnianych, działając często w ich imieniu.
Dobrym przykładem miłosierdzia jest opis z Ew. Mateusza 20.29-34: "Gdy wychodzili z Jerycha, towarzyszył Mu wielki tłum ludu. A oto dwaj niewidomi, którzy siedzieli przy drodze, słysząc, że Jezus przechodzi, zaczęli wołać: «Panie, ulituj się nad nami, Synu Dawida!» Tłum nastawał na nich, żeby umilkli; lecz oni jeszcze głośniej wołali: «Panie, ulituj się nad nami, Synu Dawida!». Jezus przystanął, kazał ich przywołać i zapytał: «Cóż chcecie, żebym wam uczynił?» Odpowiedzieli Mu: «Panie, żeby się oczy nasze otworzyły». Jezus więc zdjęty litością dotknął ich oczu, a natychmiast przejrzeli i poszli za Nim." Zauważ, że ślepi ludzie łączyli miłosierdzie nie z uczuciem, ale z działaniem. Ich fizyczny problem polegał na tym, że nie widzieli, zatem aktem miłosierdzia dla nich była interwencja Chrystusa w uzdolnieniu ich, aby mogli widzieć. Miłosierdzie jest czymś więcej aniżeli uczuciem; zawsze łączy się z działaniem.
Dar ten ma praktyczne zastosowanie w aktywnej służbie jak również wiąże się z odpowiedzialnością by czynić to z radością (Rzymian 12.8). Dodatkowo, wszyscy jesteśmy powołani do bycia miłosiernymi. Jezus mówi w Ew. Mateusza 25.40, że "Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili." Ew. Mateusza 5.7 obiecuje miłosierdzie dla tych, którzy okazują miłosierdzie innym. Jako martwi i ślepi grzesznicy, nie jesteśmy lepsi aniżeli tych dwóch ślepych ludzi z Ew. Mateusza 20. Tak jak oni byli całkowicie zależni od współczucia Chrystusa by zaczęli widzieć, tak my jesteśmy od niego zależni, aby okazywał nam swoją łaskawość i dał nam swoje zbawienie (Psalm 85.7). To fundamentalne zrozumienie, że nasza nadzieja zależna jest jedynie od miłosierdzia Chrystusa, a w żadnej mierze od nas samych, powinno nas inspirować do tego, by naśladować przykład Chrystusa w służbie współczucia i okazywania miłosierdzia innym jak zostało to nam okazane.
