Odpowiedź:
Wielu ludzi ma problemy związane z doktryną o Duchu Świętym. Czy Duch Święty jest siłą, osobą czy czymś innym? Co mówi Biblia na ten temat?
Biblia dostarcza wiele sposobów na to, aby pomóc nam zrozumieć, że Duch Święty naprawdę jest osobą- w tym sensie, że w swej istocie jest osobą, a nie bezosobową rzeczą. Po pierwsze, w odniesieniu do Ducha Świętego zawsze pojawia się zaimek "on", a nie "to." W oryginalnym języku greckim Nowego Testamentu jest to jasne potwierdzenie osoby Ducha Świętego. Słowo "duch" (pneuma) jest rodzaju nijakiego i w naturalny sposób przyjmowałoby zaimki rodzaju nijakiego, aby zachować spójność gramatyczną. A jednak, w wielu przypadkach, znajdujemy formę zaimków w rodzaju męskim (np. Ew. Mateusza 15.26; 16.13-14). Pod względem gramatycznym, nie ma innego sposobu rozumienia zaimków Nowego Testamentu odnoszącego się do Ducha Świętego- jak tylko to, że forma "on", wskazuje na osobę.
Ew. Mateusza 28.19 naucza, że mamy chrzcić w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego. To jest zbiorowe odniesienie do jednego Trójjedynego Boga. Dodatkowo, nie możemy zasmucać Ducha Świętego (Efezjan 4.30). Człowiek grzeszy przeciwko Duchowi (Ks. Izajasza 63.10) lub okłamuje go (Dzieje Apostolskie 5.3). Jesteśmy powołani, aby być mu posłuszni (Dzieje Apostolskie 10.19-21) i wielbić go (Psalm 51.11).
Osobowość Ducha Świętego potwierdzają także jego liczne dzieła. On jest osobiście zaangażowany w dzieło stworzenia świata (1 Ks. Mojżeszowa 1.2), uzdolnienie ludzi Bożych (Ks. Zachariasza 4.6), prowadzenia (Rzymian 8.14), pocieszenia (Ew. Jana 14.26), przekonywania (Ew. Jana 16.8), nauczania (16.13), powstrzymywania od grzechu (Ks. Izajasza 59.19), wydawania poleceń (Dzieje Apostolskie 8.29). Każde to działanie wymaga zaangażowania osoby, a nie jedynie jakiejś siły, rzeczy czy idei.
Cechy Ducha Świętego również wskazują na jego osobowość. Duch Święty ma życie (Rzymian 8.2), ma wolę (1 Koryntian 12.11), jest wszechpotężny (1 Koryntian 2.10-11), jest wieczny (Hebrajczyków 9.14) i wszechobecny (Psalm 139.7). Gdyby był jedynie jakąś siłą, to nie posiadałby wszystkich tych cech, a jednak Duch Święty je wszystkie posiada.
Osobowość Ducha Świętego potwierdzona jest poprzez jego rolę jako trzecia Osoba w Trójcy. Jedynie osoba, która jest równa Bogu (Ew. Mateusza 28.19) i posiada cechy wszechpotęgi, wszechobecności i wieczności może być definiowana jak Bóg.
W Dziejach Apostolskich 5.3-4 Piotr odnosi się do Ducha Świętego jako Boga, mówiąc "Ananiaszu — powiedział Piotr — dlaczego szatan zawładnął twym sercem, że skłamałeś Duchowi Świętemu i odłożyłeś sobie część zapłaty za ziemię? Czy przed sprzedażą nie była twoją własnością, a po sprzedaniu czyż nie mogłeś rozporządzić tym, coś za nią otrzymał? Jakże mogłeś dopuścić myśl o takim uczynku? Nie ludziom skłamałeś, lecz Bogu." Paweł podobnie odnosi się do Ducha Świętego jako Boga w 2 Koryntian 3.17-18 mówiąc "Pan zaś jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański — tam wolność. My wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu."
Duch Święty jest osobą, jak naucza o tym wyraźnie Pismo Święte. Tym samym, ma być czczony jako Bóg, On służy w doskonałej jedności z Ojcem i Synem, aby nas prowadzić w naszym duchowym życiu.
