Pytanie
Dlaczego Bóg nakazał zabijanie ludzi w Starym Testamencie?
Odpowiedź
Od samego początku Bóg przypisywał życiu ludzkiemu niezwykle wielką wartość: "Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz. Na obraz Boży ich stworzył, stworzył mężczyznę i niewiastę" (Rodzaju 1:27). Bóg powiedział Noemu, że "zażąda rozliczenia się z życia innego człowieka", ponieważ "na obraz Boży stworzył Bóg ludzi" (Rdz 9:5-6).
W Księdze Wyjścia 20:1-21 Bóg wydał Dziesięć Przykazań, stanowiących serce hebrajskiego prawa. Tutaj Bóg nakreślił absolutne zasady moralnego i duchowego życia dla swojego ludu. Jego intencje nie mogły być bardziej jasne: "Nie będziesz mordował" (Wj 20:13; zob. także Pwt 5:17). Morderstwo to bezprawne, celowe odebranie życia. Wersety biblijne Nowego Testamentu jeszcze bardziej potwierdzają świętość ludzkiego życia (Mt 5:21; Rz 13:9; 1 Tm 1:9; 1 J 3:15; Jk 2:11-12).
Jeśli Bóg przywiązuje tak wielką wagę do życia każdego człowieka, to dlaczego celowo nakazał zabicie wielu ludzi w Starym Testamencie? Podczas Wielkiego Potopu (Rdz 6:1-8:22) Bóg zniszczył całe życie lądowe na ziemi, z wyjątkiem resztek. Inne znaczące przykłady zabijania ludzi przez Boga obejmują zniszczenie Sodomy i Gomory (Rdz 19:1-29) oraz utopienie armii egipskiej w morzu (Wj 14:26-31). Bóg polecił Izraelowi zabić wszystkich mieszkańców Jerycha z wyjątkiem Rahab i jej rodziny (Jozuego 6:17, 21). W mniej znanym opisie Bóg posłał lwy, aby zabiły niektórych asyryjskich byłych emigrantów (2 Krl 17:25-26).
Sceptycy biblijni często pytają, dlaczego Bóg może zabijać lub nakazywać zabijanie ludzi? Odpowiedź nie jest skomplikowana: Bóg jako Stwórca Wszechświata jest Autorem życia (Dzieje Apostolskie 3:15). Tylko On posiada prawo i władzę do dawania życia i odbierania go (Rdz 2:7; Job 1:21; 12:10; Dz 3:15; 17:25). Bóg jest także jedynym sprawiedliwym sędzią grzechu (Iz 13:11; 26:21; Ps 99:8; Prz 11:21; Amos 3:14; Zef 1:12; Rz 2:12; 1 Tes 4:6). Kiedy ludzie popełniają zło, Bóg ma prawo i autorytet, by wymierzyć karę, a czasami jedyną odpowiednią karą za przestępstwo jest śmierć (Rdz 2:17; Kpł 20:1-17; Prz 11:19; Rz 1:32; 1 Kor 11:29-30).
Biblia wyraźnie stwierdza, że "zapłatą za grzech jest śmierć" (Rz 6:23). Bóg powiedział Adamowi i Ewie, że jeśli będą nieposłuszni Jego rozkazom, umrą (Rdz 2:17). Do czasu potopu Noego ludzie rażąco naruszyli swoje miejsce w Bożym porządku, po raz kolejny wykraczając daleko poza granice wyznaczone im przez Boga (Rdz 6:1-4). Potop był Bożą karą dla niegodziwych ludzi. Grzech stał się tak powszechny, że Bóg musiał potwierdzić swoje panowanie i dać ludzkości nowy początek oraz kolejną szansę na bycie Mu posłusznym.
Ponieważ nie jesteśmy Bogiem, nie mamy prawa kończyć ludzkiego życia, z wyjątkiem pewnych niezwykle rzadkich przypadków dozwolonych przez Boga. Pan nakazał Izraelitom zniszczyć narody kananejskie i zabić wszystkich, w tym kobiety i dzieci. Tylko On ma do tego prawo; Izraelici nie mogli sami wybrać, kogo zniszczyć. Zniszczenie Kananejczyków w Księdze Jozuego było Bożą karą wymierzoną niegodziwym ludziom. Bóg użył Izraela jako środka do wymierzenia tej kary, jak wyjaśnił: "Ale dziś poznasz, że Pan, Bóg twój, przechodzi przed tobą jak trawiący ogień. On ich wytępi i On ich powali przed tobą, a ty szybko ich wypędzisz i wygubisz, jak ci przyrzekł Pan. (4) Lecz gdy Pan, Bóg twój, wypędzi ich przed tobą, nie mów w swoim sercu: Przez wzgląd na moją sprawiedliwość wprowadził mnie Pan, abym wziął w posiadanie tę ziemię, a z powodu niegodziwości tych narodów wypędził je Pan przed tobą. (5) Nie przez wzgląd na twoją sprawiedliwość i prawość twego serca idziesz, aby wziąć ich ziemię w posiadanie, lecz z powodu niegodziwości tych narodów wypędza je Pan, Bóg twój, przed tobą i aby dotrzymać słowa, które Pan dał pod przysięgą twoim ojcom, Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi." (Pwt 9:3-5,). Bóg ostrzegł również swój lud, aby nie dał się wciągnąć w bałwochwalcze i obrzydliwe praktyki Kananejczyków (Pwt 12:29-13:18).
Po potopie Bóg zawarł przymierze z Noem, aby nigdy więcej nie zniszczyć ziemi przez wodę. Wydał również następujące polecenie: "A za twoją krew z pewnością zażądam rozliczenia. Będę żądał rozliczenia od każdego zwierzęcia. Również od każdego człowieka zażądam rozliczenia za życie innego człowieka. 'Ktokolwiek przelewa krew ludzką, przez ludzi będzie przelana jego krew, bo na obraz Boży stworzył Bóg ludzi'" (Rdz 9:5-6). Bóg wyjaśnia tutaj, że każdy, kto zabije inną osobę, zostanie pociągnięty do odpowiedzialności przez Boga. Boża kara obejmowała egzekucję mordercy przez innego ludzkiego przedstawiciela sprawiedliwości działającego w imieniu Boga.
Po potopie ludzkość nadal była skażona grzechem. Ale zamiast okresowo eliminować złoczyńców z powierzchni ziemi, Bóg przekazał ludziom zadanie wymierzania Jego sprawiedliwości na ziemi (Rzymian 13:4; Jeremiasza 51:20). Czasami zadanie to wiąże się z zakończeniem życia innego człowieka w ramach kary za morderstwo. Jednakże jednostki nie powinny samodzielnie wymierzać sprawiedliwości ani dokonywać zemsty. Bóg zarezerwował tę władzę dla władz rządowych (Rz 13:1-14).
Zgodnie z Prawem Mojżeszowym, Bóg czasami nakazywał karę śmierci za przestępstwa inne niż morderstwo (Wj 22:18-20; 35:2; Pwt 21:18-21). Chociaż te przepisy dotyczące kary śmierci mogą wydawać się surowe według dzisiejszych standardów, w kontekście pomagały Izraelitom zachować czystość i odróżniały ich od sąsiednich ludów pogańskich. Święty Boży standard ostro kontrastuje z deprawacją grzechu i stopniem jego destrukcyjnego wpływu na społeczeństwo. Podobnie jak reszta prawa, przepisy te zostały wypełnione w Jezusie Chrystusie i nie są już legalistycznymi zobowiązaniami dla ludu Bożego (Mt 5:17; J 1:17; Rz 10:4). Obecnie jedyne moralnie uzasadnione warunki zabicia innej osoby dotyczą samoobrony, kary śmierci za morderstwo i zabijania w czasie wojny. Jednak nawet w tych sytuacjach chrześcijanie nie zawsze się zgadzają.
W Księdze Wyjścia 20:1-21 Bóg wydał Dziesięć Przykazań, stanowiących serce hebrajskiego prawa. Tutaj Bóg nakreślił absolutne zasady moralnego i duchowego życia dla swojego ludu. Jego intencje nie mogły być bardziej jasne: "Nie będziesz mordował" (Wj 20:13; zob. także Pwt 5:17). Morderstwo to bezprawne, celowe odebranie życia. Wersety biblijne Nowego Testamentu jeszcze bardziej potwierdzają świętość ludzkiego życia (Mt 5:21; Rz 13:9; 1 Tm 1:9; 1 J 3:15; Jk 2:11-12).
Jeśli Bóg przywiązuje tak wielką wagę do życia każdego człowieka, to dlaczego celowo nakazał zabicie wielu ludzi w Starym Testamencie? Podczas Wielkiego Potopu (Rdz 6:1-8:22) Bóg zniszczył całe życie lądowe na ziemi, z wyjątkiem resztek. Inne znaczące przykłady zabijania ludzi przez Boga obejmują zniszczenie Sodomy i Gomory (Rdz 19:1-29) oraz utopienie armii egipskiej w morzu (Wj 14:26-31). Bóg polecił Izraelowi zabić wszystkich mieszkańców Jerycha z wyjątkiem Rahab i jej rodziny (Jozuego 6:17, 21). W mniej znanym opisie Bóg posłał lwy, aby zabiły niektórych asyryjskich byłych emigrantów (2 Krl 17:25-26).
Sceptycy biblijni często pytają, dlaczego Bóg może zabijać lub nakazywać zabijanie ludzi? Odpowiedź nie jest skomplikowana: Bóg jako Stwórca Wszechświata jest Autorem życia (Dzieje Apostolskie 3:15). Tylko On posiada prawo i władzę do dawania życia i odbierania go (Rdz 2:7; Job 1:21; 12:10; Dz 3:15; 17:25). Bóg jest także jedynym sprawiedliwym sędzią grzechu (Iz 13:11; 26:21; Ps 99:8; Prz 11:21; Amos 3:14; Zef 1:12; Rz 2:12; 1 Tes 4:6). Kiedy ludzie popełniają zło, Bóg ma prawo i autorytet, by wymierzyć karę, a czasami jedyną odpowiednią karą za przestępstwo jest śmierć (Rdz 2:17; Kpł 20:1-17; Prz 11:19; Rz 1:32; 1 Kor 11:29-30).
Biblia wyraźnie stwierdza, że "zapłatą za grzech jest śmierć" (Rz 6:23). Bóg powiedział Adamowi i Ewie, że jeśli będą nieposłuszni Jego rozkazom, umrą (Rdz 2:17). Do czasu potopu Noego ludzie rażąco naruszyli swoje miejsce w Bożym porządku, po raz kolejny wykraczając daleko poza granice wyznaczone im przez Boga (Rdz 6:1-4). Potop był Bożą karą dla niegodziwych ludzi. Grzech stał się tak powszechny, że Bóg musiał potwierdzić swoje panowanie i dać ludzkości nowy początek oraz kolejną szansę na bycie Mu posłusznym.
Ponieważ nie jesteśmy Bogiem, nie mamy prawa kończyć ludzkiego życia, z wyjątkiem pewnych niezwykle rzadkich przypadków dozwolonych przez Boga. Pan nakazał Izraelitom zniszczyć narody kananejskie i zabić wszystkich, w tym kobiety i dzieci. Tylko On ma do tego prawo; Izraelici nie mogli sami wybrać, kogo zniszczyć. Zniszczenie Kananejczyków w Księdze Jozuego było Bożą karą wymierzoną niegodziwym ludziom. Bóg użył Izraela jako środka do wymierzenia tej kary, jak wyjaśnił: "Ale dziś poznasz, że Pan, Bóg twój, przechodzi przed tobą jak trawiący ogień. On ich wytępi i On ich powali przed tobą, a ty szybko ich wypędzisz i wygubisz, jak ci przyrzekł Pan. (4) Lecz gdy Pan, Bóg twój, wypędzi ich przed tobą, nie mów w swoim sercu: Przez wzgląd na moją sprawiedliwość wprowadził mnie Pan, abym wziął w posiadanie tę ziemię, a z powodu niegodziwości tych narodów wypędził je Pan przed tobą. (5) Nie przez wzgląd na twoją sprawiedliwość i prawość twego serca idziesz, aby wziąć ich ziemię w posiadanie, lecz z powodu niegodziwości tych narodów wypędza je Pan, Bóg twój, przed tobą i aby dotrzymać słowa, które Pan dał pod przysięgą twoim ojcom, Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi." (Pwt 9:3-5,). Bóg ostrzegł również swój lud, aby nie dał się wciągnąć w bałwochwalcze i obrzydliwe praktyki Kananejczyków (Pwt 12:29-13:18).
Po potopie Bóg zawarł przymierze z Noem, aby nigdy więcej nie zniszczyć ziemi przez wodę. Wydał również następujące polecenie: "A za twoją krew z pewnością zażądam rozliczenia. Będę żądał rozliczenia od każdego zwierzęcia. Również od każdego człowieka zażądam rozliczenia za życie innego człowieka. 'Ktokolwiek przelewa krew ludzką, przez ludzi będzie przelana jego krew, bo na obraz Boży stworzył Bóg ludzi'" (Rdz 9:5-6). Bóg wyjaśnia tutaj, że każdy, kto zabije inną osobę, zostanie pociągnięty do odpowiedzialności przez Boga. Boża kara obejmowała egzekucję mordercy przez innego ludzkiego przedstawiciela sprawiedliwości działającego w imieniu Boga.
Po potopie ludzkość nadal była skażona grzechem. Ale zamiast okresowo eliminować złoczyńców z powierzchni ziemi, Bóg przekazał ludziom zadanie wymierzania Jego sprawiedliwości na ziemi (Rzymian 13:4; Jeremiasza 51:20). Czasami zadanie to wiąże się z zakończeniem życia innego człowieka w ramach kary za morderstwo. Jednakże jednostki nie powinny samodzielnie wymierzać sprawiedliwości ani dokonywać zemsty. Bóg zarezerwował tę władzę dla władz rządowych (Rz 13:1-14).
Zgodnie z Prawem Mojżeszowym, Bóg czasami nakazywał karę śmierci za przestępstwa inne niż morderstwo (Wj 22:18-20; 35:2; Pwt 21:18-21). Chociaż te przepisy dotyczące kary śmierci mogą wydawać się surowe według dzisiejszych standardów, w kontekście pomagały Izraelitom zachować czystość i odróżniały ich od sąsiednich ludów pogańskich. Święty Boży standard ostro kontrastuje z deprawacją grzechu i stopniem jego destrukcyjnego wpływu na społeczeństwo. Podobnie jak reszta prawa, przepisy te zostały wypełnione w Jezusie Chrystusie i nie są już legalistycznymi zobowiązaniami dla ludu Bożego (Mt 5:17; J 1:17; Rz 10:4). Obecnie jedyne moralnie uzasadnione warunki zabicia innej osoby dotyczą samoobrony, kary śmierci za morderstwo i zabijania w czasie wojny. Jednak nawet w tych sytuacjach chrześcijanie nie zawsze się zgadzają.