Pytanie
Co to znaczy, że Bóg jest prawdą?
Odpowiedź
Każde stwierdzenie zaczynające się od słów "Bóg jest" wskazuje, że ma ono charakter ontologiczny; to znaczy, że stwierdzenie odnosi się do atrybutu istoty Boga. Atrybuty Boga są zazwyczaj podzielone na dwie grupy, z których pierwsza to atrybuty niemoralne (np. wieczność, nieskończoność i wszechmoc), a druga to atrybuty moralne, z których jednym jest prawda. Stwierdzenie Bóg jest prawdą odnosi się do Bożej moralności.
Stwierdzenie, że Bóg jest prawdą, oznacza uznanie, że sama prawda wypływa z natury Boga. Podczas gdy wiele rzeczy może mieć prawdę, tylko jedna rzecz może być prawdą, a tą jedną rzeczą jest sam Bóg.
Pismo Święte odnosi się do tego faktu bezpośrednio w wielu miejscach. Na przykład Jezus powiedział: "Ja jestem drogą i prawdą, i życiem" (J 14:6), a Ducha Świętego nazwał "Duchem Prawdy" (J 14:17; 15:26; 16:13). Bardziej pośrednim potwierdzeniem, że Bóg jest prawdą, jest List do Hebrajczyków 6:18, który mówi, że "niemożliwe jest, aby Bóg kłamał".
Hebrajski termin oznaczający "prawdę" to emet, co oznacza "prawdę", "stanowczość", "stabilność" i "wierność". Greckie słowo oznaczające "prawdę" to aletheia, które oznacza "prawdę", "szczerość", "prostolinijność" lub "rzeczywistość". Na podstawie tych terminów - oraz innych atrybutów Boga, które wspierają Jego prawdomówność, takich jak Jego niezmienność (Bóg nie może się zmienić), nieskończoność i prostota (Bóg nie może być częściowo niczym) - rozumiemy, że sam Bóg jest prawdą absolutną. Prawda ta nigdy się nie zmieni i zawsze można na niej polegać.
Wreszcie, jednym z często pomijanych aspektów prawdy w Piśmie Świętym, który odnosi się do Boga, są synonimiczne relacje między prawością a prawdą oraz między nieprawością a fałszem. Na przykład Paweł odnosi się do ludzi, którzy "nie są posłuszni prawdzie, lecz niesprawiedliwości" (Rz 2:8) i podkreśla równość niesprawiedliwości i kłamstwa oraz sprawiedliwości i prawdy w Rz 3:5, 7. Z tego dowiadujemy się, że Boży moralny atrybut prawdy jest również powiązany z Jego atrybutem świętości.
Stwierdzenie, że Bóg jest prawdą, oznacza uznanie, że sama prawda wypływa z natury Boga. Podczas gdy wiele rzeczy może mieć prawdę, tylko jedna rzecz może być prawdą, a tą jedną rzeczą jest sam Bóg.
Pismo Święte odnosi się do tego faktu bezpośrednio w wielu miejscach. Na przykład Jezus powiedział: "Ja jestem drogą i prawdą, i życiem" (J 14:6), a Ducha Świętego nazwał "Duchem Prawdy" (J 14:17; 15:26; 16:13). Bardziej pośrednim potwierdzeniem, że Bóg jest prawdą, jest List do Hebrajczyków 6:18, który mówi, że "niemożliwe jest, aby Bóg kłamał".
Hebrajski termin oznaczający "prawdę" to emet, co oznacza "prawdę", "stanowczość", "stabilność" i "wierność". Greckie słowo oznaczające "prawdę" to aletheia, które oznacza "prawdę", "szczerość", "prostolinijność" lub "rzeczywistość". Na podstawie tych terminów - oraz innych atrybutów Boga, które wspierają Jego prawdomówność, takich jak Jego niezmienność (Bóg nie może się zmienić), nieskończoność i prostota (Bóg nie może być częściowo niczym) - rozumiemy, że sam Bóg jest prawdą absolutną. Prawda ta nigdy się nie zmieni i zawsze można na niej polegać.
Wreszcie, jednym z często pomijanych aspektów prawdy w Piśmie Świętym, który odnosi się do Boga, są synonimiczne relacje między prawością a prawdą oraz między nieprawością a fałszem. Na przykład Paweł odnosi się do ludzi, którzy "nie są posłuszni prawdzie, lecz niesprawiedliwości" (Rz 2:8) i podkreśla równość niesprawiedliwości i kłamstwa oraz sprawiedliwości i prawdy w Rz 3:5, 7. Z tego dowiadujemy się, że Boży moralny atrybut prawdy jest również powiązany z Jego atrybutem świętości.