Pytanie
Co Biblia mówi o małostkowości?
Odpowiedź
Używamy słowa małostkowy jako przymiotnika wskazującego na sprawy o mniejszym znaczeniu, takie jak drobne przestępstwo lub drobne szczegóły. Małostkowość jest jednak postawą, która prowadzi do złego zachowania. Jest to nadmierna troska o błahe sprawy prowadząca do kłótni lub złośliwego zachowania. Słowo "małostkowy" nie powstało jako słowo obraźliwe, ale ewoluowało, by kojarzyć się z małostkowością i "robieniem góry z kretowiska". Na przykład: "Mieliśmy małostkową kłótnię o kolory farb".
Każdy był kiedyś małostkowy, ale ludzie, którzy stale wykazują małostkowość, są nadmiernie wrażliwi, opiniotwórczy lub dumni. Małostkowość zwykle wynika z postrzeganej potrzeby posiadania racji we wszystkim. Kiedy ktoś inny nie zgadza się z naszą opinią, mamy wybór. Możemy dać się przekonać do innej opinii, zgodzić się nie zgadzać lub forsować punkt widzenia, co może prowadzić do małostkowości. List do Tytusa 3:9 ostrzega nas, abyśmy "unikali głupich sporów, genealogii, kłótni i sporów o prawo, ponieważ są one bezużyteczne". Innymi słowy, unikajmy małostkowych sporów, zwłaszcza dotyczących spraw duchowych. W 2 Liście do Tymoteusza 2:14 Paweł instruuje Tymoteusza "to przypominaj, zaklinając ich przed Bogiem, aby się nie wdawali w spory o słowa, bo to jest bezużyteczne, a tylko słuchaczy do zguby przywodzi".
Małostkowość dzieli. Tworzy niepotrzebne mury i rozdźwięki w rodzinie Bożej. Wiele miejsc w Piśmie Świętym poucza wierzących, aby odłożyli na bok różnice, aby współpracować dla dobra ewangelii (np. 2 Tymoteusza 2:23; 1 Koryntian 1:10; 11:18; Filipian 1:27). Kiedy pozwalamy, by małostkowość oddzielała nas od innych wierzących, dajemy przyczółek wrogowi (2 Koryntian 2:10-11).
Niektóre kluczowe punkty doktryny są warte dyskusji. Gdy ktoś zajmuje stanowisko, które jest sprzeczne z Pismem Świętym, szkodzi komuś innemu lub prowadzi na niebezpieczną ścieżkę, miłość motywuje nas do zakwestionowania tego (Rz 12:9). Kiedy jednak nadmiernie uduchowiamy nasze opinie lub czynimy każdą kwestię kluczowym punktem doktryny, prowadzi to do małostkowości. Na przykład, doktryna o nieomylności Pisma Świętego jest godna obrony i powinniśmy się jej trzymać, ale upieranie się przy konkretnym tłumaczeniu Biblii jest małostkowe. Mądra osoba uczy się odróżniać małostkowe argumenty od wartościowych debat (Przysłów 10:19; 11:12; 17:27). Jeśli większość naszych sporów wynika z naszej pychy, przekonań lub nadmiernej wrażliwości, możemy mieć problem z małostkowością. Rozpoznanie naszej tendencji do żądania naszego zrozumienia danej kwestii jest pierwszym krokiem do przezwyciężenia małostkowości (Jakuba 1:19).
Każdy był kiedyś małostkowy, ale ludzie, którzy stale wykazują małostkowość, są nadmiernie wrażliwi, opiniotwórczy lub dumni. Małostkowość zwykle wynika z postrzeganej potrzeby posiadania racji we wszystkim. Kiedy ktoś inny nie zgadza się z naszą opinią, mamy wybór. Możemy dać się przekonać do innej opinii, zgodzić się nie zgadzać lub forsować punkt widzenia, co może prowadzić do małostkowości. List do Tytusa 3:9 ostrzega nas, abyśmy "unikali głupich sporów, genealogii, kłótni i sporów o prawo, ponieważ są one bezużyteczne". Innymi słowy, unikajmy małostkowych sporów, zwłaszcza dotyczących spraw duchowych. W 2 Liście do Tymoteusza 2:14 Paweł instruuje Tymoteusza "to przypominaj, zaklinając ich przed Bogiem, aby się nie wdawali w spory o słowa, bo to jest bezużyteczne, a tylko słuchaczy do zguby przywodzi".
Małostkowość dzieli. Tworzy niepotrzebne mury i rozdźwięki w rodzinie Bożej. Wiele miejsc w Piśmie Świętym poucza wierzących, aby odłożyli na bok różnice, aby współpracować dla dobra ewangelii (np. 2 Tymoteusza 2:23; 1 Koryntian 1:10; 11:18; Filipian 1:27). Kiedy pozwalamy, by małostkowość oddzielała nas od innych wierzących, dajemy przyczółek wrogowi (2 Koryntian 2:10-11).
Niektóre kluczowe punkty doktryny są warte dyskusji. Gdy ktoś zajmuje stanowisko, które jest sprzeczne z Pismem Świętym, szkodzi komuś innemu lub prowadzi na niebezpieczną ścieżkę, miłość motywuje nas do zakwestionowania tego (Rz 12:9). Kiedy jednak nadmiernie uduchowiamy nasze opinie lub czynimy każdą kwestię kluczowym punktem doktryny, prowadzi to do małostkowości. Na przykład, doktryna o nieomylności Pisma Świętego jest godna obrony i powinniśmy się jej trzymać, ale upieranie się przy konkretnym tłumaczeniu Biblii jest małostkowe. Mądra osoba uczy się odróżniać małostkowe argumenty od wartościowych debat (Przysłów 10:19; 11:12; 17:27). Jeśli większość naszych sporów wynika z naszej pychy, przekonań lub nadmiernej wrażliwości, możemy mieć problem z małostkowością. Rozpoznanie naszej tendencji do żądania naszego zrozumienia danej kwestii jest pierwszym krokiem do przezwyciężenia małostkowości (Jakuba 1:19).