Odpowiedź:
Androgynia to cecha nie będąca ani kobieca ani męska. Styl androgyniczny lub unisex zaciera granice tożsamości płciowej lub w jakiś sposób łączy elementy lub cechy męskie i żeńskie. Aby osoba, styl życia lub element ubioru mogły zostać uznane za androgyniczne, nie mogą mieć rozpoznawalnej tożsamości płciowej. Prawdziwie androgynicznej osoby nie można łatwo rozpoznać ani jako chłopca, ani jako dziewczynki — a zamieszanie jest zamierzone.
Chociaż wiele rzeczy nie jest ani męskich ani żeńskich (edukacja, zatrudnienie, samochody itp.), osobista androgynia rzadko jest przypadkowa. Wiele osób wybiera wygląd androgyniczny, aby złożyć polityczne lub moralne oświadczenie. Kobiety, które burzą włosy, zawiązują piersi i noszą workowate, męskie rzeczy próbują maskować swoją kobiecość. Podobnie mężczyźni, układają swoje włosy w tradycyjnie kobiecy sposób, noszą plisowaną damską odzież czy stosują makijaż próbując zakwestionować stereotypowy męski wygląd. Duża liczba ludzi, którzy wybierają wygląd androgyniczny również walczy z kwestią tożsamości płciowej, transsekualizmem czy homoseksualizmem. Lecz jeśli zewnętrzny wygląd osoby jest kwestią osobistego wyboru, czy są jakieś moralne lub duchowe czynniki do rozważenia? Czy Biblia mówi cokolwiek o byciu androgynicznym?
Bóg specjalnie stworzył dwie różne płcie, aby pełniły dwie różne role w jego stworzeniu (1 Ks. Mojżeszowa 1.27). Bóg stworzył Adama w specjalnym akcie stworzenia (1 Ks. Mojżeszowa 2.7). Później stworzył kobietę, Ewę, z żebra Adama, aby była jego pomocnicą (1 Ks. Mojżeszowa 2.20-22). Adam i Ewa mieli wyraźnie odmienne cechy fizyczne. Byli w wyraźny sposób różni, ponieważ Bóg stworzył ich innymi, i spodobało mu się to (1 Ks. Mojżeszowa 1.31). Mężczyzna i kobieta zostali zaprojektowani do rozmnażania, aby świat został napełniony istotami, które noszą obraz Boga (1 Ks.Mojżeszowa 1.28). Tylko mężczyzna i kobieta mogą stworzyć nowego człowieka, a do tego potrzebne są fizyczne różnice między płciami.
Gdy Bóg nadał prawo Izraelowi, wprowadził zakaz zacierania płci. 5 Ks. Mojżeszowa 22.5 (tłum. Biblia Warszawska) mówi, "Kobieta nie będzie nosiła ubioru męskiego, a mężczyzna nie ubierze szaty kobiecej, gdyż obrzydliwością dla Pana jest każdy, kto to czyni." To nie odnosi się do kobiety wbijającej się w parę roboczych spodni do sprzątania straganów lub mężczyzny zakładającego fartuch do grillowania steków. Werset ten odnosi się do wzrastającego obecnie trendu: zamierzonego maskowania cech męskich i żeńskich w próbie przeciwstawienia się nadanej przez Boga płci.
Boże prawa zawsze skupiają się na sercu. On jest o wiele bardziej przejęty naszymi motywacjami i postawami serca niż rezultatami naszego postępowania. Ludzie, którzy w zamierzony sposób odrzucają płeć jaką On im dał odrzucają Jego i Jego plan. W skrócie, kobieta, której ubiór wydaje się androgyniczny mówi Bogu, "popełniłeś błąd." Mężczyzna, który przebiera się lub nosi niejednoznaczne ubrania, mówi do Boga: „Nie możesz zaspokoić moich potrzeb. Nie wiesz co robisz." Oba przypadki są sposobami przeciwstawienia się Bożemu prawu do bycia Panem nad naszym życiem. Odrzucenie własnej płci lub ukrywanie jej jest jednym z najbardziej bluźnierczych sposobów, w jaki możemy odrzucić Boże prawo do panowania nad nami. Jeśli nie może nawet naprawić naszej płci, to jak może naprawić cokolwiek innego?
Niektórzy mogą twierdzić, że poprzez wyglądanie androgynicznie nie odrzucają swojej płci, jedynie socjalne stereotypy wiążące się z tą płcią. Jednak, argument ten jest zbyt słaby, aby się utrzymał, skoro istnieją dziesiątki alternatywnych sposobów obalenia stereotypów, jednocześnie celebrując cechy, które sprawiają, że mężczyźni i kobiety są wyjątkowi. Kobiety nie muszą dostosowywać się do fantazyjnych, seksownych lub odkrywczych stylów tylko dlatego, że kultura tak przedstawia kobiecość. A mężczyźni mają rację, sprzeciwiając się macho, pozbawionej emocji formie narzuconej im przez rówieśników. Ale męskość i kobiecość są o wiele głębiej osadzone w naszych duszach niż to, co przejawia się na zewnątrz. Płeć leży u podstaw tego, kim jesteśmy jako jednostki.
Kobieta może być pilotem myśliwca, brygadzistką budowlaną lub kierowcą ciężarówki, a jednocześnie celebrować swoją kobiecość poprzez wygląd. Mężczyzna może być tatą pozostającym w domu, pielęgniarzem czy sekretarzem bez poświęcania swojej męskości. Androgynia jedynie gmatwa tą kwestię. Niemożliwe jest prawdziwe poznanie i bycie poznanym, kiedy najbardziej podstawowa część osoby, jej płeć, jest utrzymywana w ukryciu. Ludzie, którzy wybierają wygląd androgyniczny mogą nie uświadamiać sobie mieszanego przesłania jakie wysyłają. Mogą wierzyć, że umniejszając płciowości próbują skupić się na tym, za kogo naprawdę się uważają. W rzeczywistości zwracają nadmierną uwagę na płeć, prowokując pytanie w umyśle każdego przechodnia: „Co to jest?”
Popkultura popada w szaleństwo płci, wyrzucając zdrowy rozsądek i rzeczywistość przez okno, starając się być „ostrą” i „postępową.” Androgynia jest teraz celebrowana, a rzeczywistość płciowa jest postrzegana z pogardą, ale celebrowanie czegoś nie sprawia, że jest to dobre, a gardzenie czymś nie czyni tego złym. Niewolnictwo było kiedyś celebrowane; nie czyniło go czymś właściwym. Praca zarobkowa dzieci jest akceptowalna w wielu częściach świata; co nie czyni jej czymś właściwym. Prostytucja i handel dziećmi szerzy się w wielu krajach; nie czyni to ją czymś słusznym. I nawet zmieszanie płciowe, transpłciowość i androgynia są obecnie na fali popularności, jednak to nie czyni ich czymś słusznym.
