Pytanie
Czym jest Asatru?
Odpowiedź
Asatru to nordycka religia oparta na starożytnym pogaństwie epoki Wikingów. Słowo Asatru oznacza "wiarę w bogów", a konkretnie grupę nordyckich bogów zwanych Æsir. W ostatnich czasach nastąpił rozwój neopogaństwa, w tym nowoczesnej wersji Asatru.
Według nordyckiego mitu o stworzeniu, bogowie nazwali pierwszego mężczyznę Ask, a pierwszą kobietę Embla. Od tego mężczyzny i kobiety pochodzą wszyscy ludzie, którzy zamieszkiwali "Śródziemie". Początkowo świat był albo dżunglą, albo pustynią. Æsirowie wykarczowali dżunglę, tworząc przestrzeń dla siebie i ludzi. Bogowie stworzyli dom dla człowieka i nazwali go Midgard. Pośrodku Midgardu znajduje się Asgard, a tam bogowie zasadzili drzewo zwane Yggdrasil. Dopóki to drzewo istnieje, świat będzie istniał.
W przedchrześcijańskiej Skandynawii czczono nordyckie bóstwa, takie jak Odyn, Thor, Frey i Freyja. Odyniści są politeistami, którzy wierzą, że bogowie i boginie są prawdziwymi istotami o odrębnych osobowościach. Obecnie odynizm jest próbą rekonstrukcji starożytnego europejskiego pogaństwa. Podczas gdy Odynizm jest czasami łączony z rasistowską ideologią nordycką, Asatru może, ale nie musi odnosić się do rasistowskich ideałów. Nordyckie pogaństwo rasowe, które jest synonimem ruchu odynistycznego, jest duchowym ponownym odkryciem aryjskich bogów przodków.
Odrodzenie tego germańskiego pogaństwa nastąpiło na początku lat siedemdziesiątych XX wieku, kiedy rząd Islandii uznał Asatru za organizację religijną. Od tego czasu Rytuał Odyna został ustanowiony w Australii, Anglii, Niemczech, Holandii i Ameryce Północnej.
Asatru naucza podstawowej, wszechprzenikającej boskiej energii lub esencji, która wyraża się w formach różnych bogów i bogiń. Nie istnieje pojęcie "grzechu pierworodnego", a więc nie ma potrzeby bycia "zbawionym". Wyznawcy Asatru modlą się do swoich bogów i bogiń, komunikują się z nimi i szanują ich, szukając ich błogosławieństwa poprzez formalne rytuały i medytację. Według Asatru ludzie, którzy żyli cnotliwie, zostaną nagrodzeni w życiu pozagrobowym, ale główną troską jest dobre życie teraz i pozwolenie, aby następne życie rządziło się swoimi prawami.
Pracując w harmonii z Naturą, wyznawcy Asatru stają się współpracownikami bogów. Uważa się, że bogowie żyją w ludziach.
Bóstwa czczone w Asatru obejmują Odyna, Thora, Tyra, Friggę i Lokiego. Czci się również przodków. Wyznawca Odyna, który zginie honorowo w bitwie, trafi do Valhalli. Każdy bóg i bogini ma swoją własną salę, do której udają się wyznawcy po śmierci. Niektórzy wyznawcy wierzą w reinkarnację, a niektórzy uważają, że matriarchowie stają się "disir" - duchowym aniołem stróżem rodziny. Podstawowym przekonaniem jest niekończący się krąg stworzenia i zniszczenia, że wszechświat zawsze będzie tworzony i niszczony.
Pomimo pewnych podobieństw do opisu stworzenia Adama i Ewy w Księdze Rodzaju, religia Asatru nie przypomina chrześcijaństwa. W Asatru życie i śmierć są kontrolowane przez kapryśny panteon bogów i bogiń; w chrześcijaństwie jeden suwerenny Bóg rządzi wszystkim (Dz 4:24). Asatru naucza, że istnieje życie pozagrobowe, ale to, gdzie pójdziesz, zależy od tego, które bóstwo czcisz; biblijne chrześcijaństwo naucza, że człowiek idzie do nieba, jeśli ufa Jezusowi i do piekła, jeśli tego nie robi (1 Jana 5:12). W Asatru nie ma koncepcji świętego i sprawiedliwego Stwórcy, który daje ludziom możliwość zbawienia od konsekwencji ich grzechu. Biblia naucza, że Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swojego jedynego Syna, aby za nas umarł (J 3:16).
Według nordyckiego mitu o stworzeniu, bogowie nazwali pierwszego mężczyznę Ask, a pierwszą kobietę Embla. Od tego mężczyzny i kobiety pochodzą wszyscy ludzie, którzy zamieszkiwali "Śródziemie". Początkowo świat był albo dżunglą, albo pustynią. Æsirowie wykarczowali dżunglę, tworząc przestrzeń dla siebie i ludzi. Bogowie stworzyli dom dla człowieka i nazwali go Midgard. Pośrodku Midgardu znajduje się Asgard, a tam bogowie zasadzili drzewo zwane Yggdrasil. Dopóki to drzewo istnieje, świat będzie istniał.
W przedchrześcijańskiej Skandynawii czczono nordyckie bóstwa, takie jak Odyn, Thor, Frey i Freyja. Odyniści są politeistami, którzy wierzą, że bogowie i boginie są prawdziwymi istotami o odrębnych osobowościach. Obecnie odynizm jest próbą rekonstrukcji starożytnego europejskiego pogaństwa. Podczas gdy Odynizm jest czasami łączony z rasistowską ideologią nordycką, Asatru może, ale nie musi odnosić się do rasistowskich ideałów. Nordyckie pogaństwo rasowe, które jest synonimem ruchu odynistycznego, jest duchowym ponownym odkryciem aryjskich bogów przodków.
Odrodzenie tego germańskiego pogaństwa nastąpiło na początku lat siedemdziesiątych XX wieku, kiedy rząd Islandii uznał Asatru za organizację religijną. Od tego czasu Rytuał Odyna został ustanowiony w Australii, Anglii, Niemczech, Holandii i Ameryce Północnej.
Asatru naucza podstawowej, wszechprzenikającej boskiej energii lub esencji, która wyraża się w formach różnych bogów i bogiń. Nie istnieje pojęcie "grzechu pierworodnego", a więc nie ma potrzeby bycia "zbawionym". Wyznawcy Asatru modlą się do swoich bogów i bogiń, komunikują się z nimi i szanują ich, szukając ich błogosławieństwa poprzez formalne rytuały i medytację. Według Asatru ludzie, którzy żyli cnotliwie, zostaną nagrodzeni w życiu pozagrobowym, ale główną troską jest dobre życie teraz i pozwolenie, aby następne życie rządziło się swoimi prawami.
Pracując w harmonii z Naturą, wyznawcy Asatru stają się współpracownikami bogów. Uważa się, że bogowie żyją w ludziach.
Bóstwa czczone w Asatru obejmują Odyna, Thora, Tyra, Friggę i Lokiego. Czci się również przodków. Wyznawca Odyna, który zginie honorowo w bitwie, trafi do Valhalli. Każdy bóg i bogini ma swoją własną salę, do której udają się wyznawcy po śmierci. Niektórzy wyznawcy wierzą w reinkarnację, a niektórzy uważają, że matriarchowie stają się "disir" - duchowym aniołem stróżem rodziny. Podstawowym przekonaniem jest niekończący się krąg stworzenia i zniszczenia, że wszechświat zawsze będzie tworzony i niszczony.
Pomimo pewnych podobieństw do opisu stworzenia Adama i Ewy w Księdze Rodzaju, religia Asatru nie przypomina chrześcijaństwa. W Asatru życie i śmierć są kontrolowane przez kapryśny panteon bogów i bogiń; w chrześcijaństwie jeden suwerenny Bóg rządzi wszystkim (Dz 4:24). Asatru naucza, że istnieje życie pozagrobowe, ale to, gdzie pójdziesz, zależy od tego, które bóstwo czcisz; biblijne chrześcijaństwo naucza, że człowiek idzie do nieba, jeśli ufa Jezusowi i do piekła, jeśli tego nie robi (1 Jana 5:12). W Asatru nie ma koncepcji świętego i sprawiedliwego Stwórcy, który daje ludziom możliwość zbawienia od konsekwencji ich grzechu. Biblia naucza, że Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swojego jedynego Syna, aby za nas umarł (J 3:16).