Odpowiedź:
"Ageizm" jest ogólnie rozumiany jako okazywanie dyskryminacji wobec określonej grupy wiekowej. Chociaż ageizm może być skierowany do każdej z grup wiekowych, dyskryminacja ta zazwyczaj jest skierowana do osób starszych. Ageizm może negatywnie wpłynąć na możliwości zawodowe danej osoby, dostęp do opieki zdrowotnej i to jak ta osoba oraz jej myśli czy pomysły są przyjmowane.
Chociaż ageizm jest współczesnym terminem, który nie znajduje się w Biblii, Pismo Święte wciąż ma wiele do powiedzenia w tej kwestii. Po pierwsze, widzimy, że Słowo Boże potępia wszelkiego rodzaju dyskryminację, szczególnie wśród wierzących. Jezus wskazał, że najważniejszymi przykazaniami są miłość do Pana z całego serca i kochanie naszych bliźnich jak siebie samych (Ew. Marka 12.30-31). Jako wierzący, jesteśmy równi w oczach Bożych, i każdy zasługuje na taki sam szacunek (zobacz Galacjan 3.27-28; Jakuba 2.2-4). Sam Pan "nie ma względu na osobę" (Dz. Apostolskie 10.34; Rzymian 2.11).
Istnieją także biblijne zasady, które konkretnie odnoszą się do ageizmu. Biblia naucza, że starsi mają być szanowani. Ich wiek nie jest postrzegany jako coś negatywnego, lecz coś, co wyróżnia ich ze względu na mądrość jaką zebrali na przestrzeni lat. Starsi nauczają młodsze pokolenie (zobacz Tytusa 2.3-4); cała Ks. Przyp. Salomona przedstawia wskazówki ojca do syna (zobacz Ks. Przyp. Salomona 1.8). "Wspaniałą koroną jest siwizna, dochodzi się do niej na drodze sprawiedliwości" (Ks. Przyp. Salomona 16.31; tłum. Biblia Warszawska) oraz "Chlubą młodzieńców jest ich siła, lecz ozdobą starców jest siwy włos" (Ks. Przyp. Salomona 20.29). Uczenie się od prawej, starszej osoby jest zaszczytem i przywilejem.
Gdy Bóg przekazał swojemu ludowi Prawo, poinstruował Mojżesza, aby im powiedział, "Przed siwizną wstaniesz, będziesz szanował oblicze starca, w ten sposób okażesz bojaźń Bożą. Ja jestem Pan!" (3 Ks. Mojżeszowa 19.32; tłum. Biblia Tysiąclecia). Wydaje się że szanowanie swoich starszych szło w parze z poszanowaniem samego Pana. Dzieci w każdym wieku znajdą ten nakaz w Ks. Przyp. Salomona: "Słuchaj zaś twego ojca, który dał ci życie, nie przestań szanować matki, gdy będzie już stara" (Ks. Przyp. Salomona 23.22; tłum. Biblia Warszawsko- Praska). 1 Tymoteusza 5.1-2 zachęca wierzących, aby traktowali starszych mężczyzn i starsze kobiety jako ojców i matki, co możemy połączyć z Bożym nakazem z 2 Ks. Mojżeszowej 20.12, aby czcić ojca i matkę swoją. Biblia nie pozostawia miejsca na lekceważenie osób starszych, niezależnie od ich wieku i posiadanych wciąż zdolności.
Mamy również nie zaniedbywać opieki nad starszymi: "Jeśli zaś jakaś wdowa ma dzieci lub wnuki, niech się one najpierw uczą być pobożnymi względem własnego domu i odwzajemniać się rodzicom; jest to bowiem rzecz dobra i miła w oczach Boga [...] A jeśli ktoś nie dba o swoich, a zwłaszcza o domowników, ten wyparł się wiary i gorszy jest od niewierzącego" (1 Tymoteusza 5.4, 8; tłum. Uwspółcześniona Biblia Gdańska). Nawet umierając na krzyżu, Jezus ustanowił opiekę dla swojej matki, prosząc swojego ucznia Jana, aby zatroszczył się o nią jak o swoją własną matkę (Ew. Jana 19.26-27).
Dyskryminacja wobec starszych nie jest jedyną kwestią odnośnie ageizmu zaadresowaną w Biblii. Paweł daje wskazówki stosunkowo młodemu Tymoteuszowi odnośnie dawania dobrego przykładu: "Nie dopuszczaj nigdy do tego, by cię lekceważono z powodu twego młodego wieku, lecz ze swej strony staraj się być przykładem dla wszystkich wierzących w słowach, w sposobie bycia, w miłości w wierze i czystości" (1 Tymoteusza 4.12; tłum. Biblia Warszawsko- Praska). Podczas swojej służby, Jezus uważał dzieci za wzorzec wiary, czystości i pokory, o które powinniśmy zabiegać (Ew. Mateusza 18.2-4).
Na podstawie powyższego możemy dostrzec, że ageizm jest przeciwny Bożych nakazom dla wierzących. Ageizm może nasilać się w naszej kulturze, ponieważ piękno, młodość i światowość są cenione, ale możemy z nim walczyć i dawać przykład poprzez nasz własny szacunek i troskę o ludzi w każdym wieku.
