Jakie jest krótkie podsumowanie każdej z 66 ksiąg Biblii?

Oto krótkie streszczenia 66 ksiąg Biblii:

Stary Testament:

Księga Rodzaju - Bóg tworzy wszechświat i kształtuje ludzi na swoje podobieństwo i umieszcza ich w doskonałym środowisku. Ludzie buntują się przeciwko Bogu i tracą swój raj. Bunt staje się tak zły, że Bóg niszczy ludzkość potopem, ale łaskawie zachowuje Noego i jego rodzinę. Później Bóg wybiera i błogosławi rodzinę Abrahama, Izaaka i Jakuba (Izraela) i obiecuje im ziemię dla ich licznych potomków. Poprzez tę rodzinę Bóg planuje sprowadzić Zbawiciela, aby pojednać grzeszny świat ze sobą.

Exodus - Dzieci Izraela, żyjące obecnie w Egipcie, zostają zmuszone do niewoli. Bóg przygotowuje Izraelitę imieniem Mojżesz, aby poprowadził lud do wolności. Król nie chce wypuścić niewolników, więc Bóg zsyła na Egipcjan serię plag. Mojżesz przeprowadza Izraelitów przez Morze Czerwone, które Bóg w cudowny sposób dla nich rozdziela, i dociera na górę Synaj. W obozie na Synaju Izraelici otrzymują Prawo Boże, w tym Dziesięć Przykazań. Prawo jest podstawą przymierza między Bogiem a ludźmi, których uratował, z obiecanymi błogosławieństwami za posłuszeństwo. Ludzie obiecują dotrzymać przymierza.

Księga Kapłańska - w Prawie Bóg ustanawia system ofiarny w celu zadośćuczynienia za grzechy oraz serię świąt, które Izrael ma obchodzić jako dni kultu. Bóg daje Mojżeszowi plany dotyczące przybytku, namiotu, w którym można składać ofiary i gdzie będzie spotykał się ze swoim ludem. Bóg określa, że rytuały i ceremonie przybytku mają być nadzorowane przez rodzinę Aarona, brata Mojżesza.

Liczb - Izraelici docierają do granicy Kanaanu, ziemi, którą Bóg wcześniej obiecał Abrahamowi. Jednak lud podążający za Mojżeszem odmawia wejścia do ziemi z powodu braku wiary i strachu przed mieszkańcami Kanaanu. Jako wyrok, Bóg skazuje Izraelitów na wędrówkę po pustyni przez 40 lat, aż niewierzące pokolenie przeminie, a nowe pokolenie zajmie ich miejsce. Bóg wspiera swój zbuntowany lud cudownym zaopatrzeniem przez cały czas ich pobytu na pustyni.

Księga Powtórzonego Prawa - Nowe pokolenie Izraelitów jest teraz gotowe do objęcia w posiadanie Ziemi Obiecanej. Mojżesz wygłasza serię ostatnich przemówień, w których powtarza Prawo Boże i obiecuje, że pewnego dnia Bóg ześle kolejnego proroka przypominającego moc i misję Mojżesza. Mojżesz umiera w Moabie.

Księga Jozuego - następca Mojżesza, Jozue, prowadzi dzieci Izraela przez rzekę Jordan (cudownie rozstąpioną przez Boga) do Kanaanu. Bóg niszczy miasto Jerycho, burząc jego mury. Jozue prowadzi lud w udanej kampanii podboju całego Kanaanu. Z kilkoma wyjątkami, Izraelici pozostają wierni swojej obietnicy dotrzymania przymierza z Bogiem, a Bóg błogosławi ich zwycięstwami militarnymi. Po podbiciu ziemi Izraelici dzielą Kanaan na oddzielne terytoria, dając każdemu z plemion Izraela trwałe dziedzictwo.

KsięgaSędziów - Jozue umiera i niemal natychmiast lud zaczyna odwracać się od Boga, który go pobłogosławił. Zamiast wypędzić wszystkich mieszkańców ziemi, pozwalają przetrwać niektórym Kananejczykom, a Izraelici zaczynają czcić bogów Kananejskich. Zgodnie z warunkami przymierza, Bóg zsyła wrogów, aby uciskali Jego lud. Cierpienie, którego doświadczają, powoduje, że okazują skruchę, a Bóg odpowiada, wysyłając przywódców, aby zjednoczyli lud i pokonali wrogów, przywracając pokój na ziemi. Cykl ten powtarza się kilkakrotnie na przestrzeni około 300 lat.

Księga Rut - W czasach sędziów ziemię nawiedza klęska głodu, a mężczyzna z Betlejem zabiera swoją rodzinę z Izraela, by zamieszkać w Moabie. Tam on i jego dwaj synowie umierają. Wdowa po nim, Naomi, powraca do Izraela wraz z jedną ze swoich synowych, Moabitką o imieniu Rut. Po powrocie do Betlejem obie kobiety zmagają się z trudnościami, a Rut pracuje jak może, zbierając resztki na polu jęczmienia należącym do mężczyzny o imieniu Boaz. Boaz zauważa Rut i udziela jej dodatkowej pomocy. Ponieważ Boaz jest spokrewniony ze zmarłym mężem Naomi, ma prawną możliwość odkupienia rodzinnego majątku i powołania spadkobiercy w imieniu zmarłego. Rut prosi Boaza, aby to zrobił, a Boaz się zgadza. Poślubia Rut i kupuje posiadłość, która należała do Naomi. Boaz i Rut zostają pradziadkami największego króla Izraela, Dawida.

1 Księga Samuela - W odpowiedzi na modlitwę rodzi się bezpłodnej kobiecie Samuel, która następnie poświęca swojego młodego syna przybytkowi. Samuel jest wychowywany przez sędziego i arcykapłana Heliego. Na początku Samuel zaczyna otrzymywać wiadomości od Boga i staje się znany jako prorok. Po śmierci Heliego Samuel zostaje ostatnim sędzią Izraela. Lud domaga się króla, aby upodobnić się do innych narodów. Samuel odradza to, ale Pan nakazuje Samuelowi spełnić ich prośbę. Samuel namaszcza Saula na pierwszego króla. Saul zaczyna dobrze, ale wkrótce zaczyna działać z pychą i ignorować Boże polecenia. Bóg odrzuca Saula jako króla i instruuje Samuela, aby namaścił inną osobę na miejsce Saula: tą osobą jest Dawid, wybrany jeszcze w młodości. Dawid staje się sławny w Izraelu dzięki zabiciu filistyńskiego wojownika Goliata, a Saul staje się zazdrosny aż do szaleństwa. Król zaczyna ścigać Dawida, którego życie jest w ciągłym niebezpieczeństwie, Dawid znajduje schronienie na pustyni. Ludzie lojalni wobec Dawida gromadzą się przy nim. Samuel umiera, a później Saul i jego synowie giną w bitwie z Filistynami.

2 Księga Samuela - Dawid zostaje koronowany na króla przez swoich współplemieńców w Judzie, a miasto Hebron staje się stolicą Judy. Po krótkiej wojnie domowej wszystkie plemiona Izraela jednoczą się pod przywództwem Dawida, wybranego przez Boga. Stolica zostaje przeniesiona do Jerozolimy. Bóg składa Dawidowi obietnicę, że jego syn będzie rządził na tronie na zawsze. Dawid stara się podążać za wolą Boga, a Bóg błogosławi Dawida zwycięstwami nad obcymi wrogami. Niestety, Dawid popada w grzech cudzołóstwa i próbuje ukryć swój grzech, zabijając męża kobiety, którą posiadł. Bóg ogłasza sąd nad domem Dawida i zaczynają się kłopoty. Córka Dawida zostaje zgwałcona przez swojego przyrodniego brata, który w odwecie zostaje zabity przez Absaloma, kolejnego z synów Dawida. Absalom spiskuje, by obalić Dawida i przejąć tron. Zyskuje zwolenników, a Dawid i wierni mu ludzie zmuszeni są do ucieczki z Jerozolimy. Absalom ostatecznie ginie w bitwie, a Dawid wraca do domu pogrążony w smutku. Pod koniec swojego życia Dawid jest nieposłuszny Bogu i przeprowadza spis ludności, za co Bóg zsyła sąd na naród.

1 Księga Królewska - Król Dawid umiera. Jego syn Salomon obejmuje tron, ale jego brat Adoniasz rzuca mu wyzwanie. Po wielokrotnych próbach uzurpowania sobie władzy od brata, Adoniasz zostaje stracony. Król Salomon zostaje pobłogosławiony przez Boga wielką mądrością, bogactwem i honorem. Nadzoruje budowę świątyni w Jerozolimie i poświęca ją Panu podczas wielkiej ceremonii. W późniejszym okresie życia Salomon porzuca ścieżkę prawości i służy innym bogom. Po śmierci Salomona jego syn Rehoboam obejmuje tron, ale jego głupie wybory prowadzą do wojny domowej, a naród zostaje podzielony na dwie części. Rehoboam pozostaje królem południowego królestwa, a człowiek o imieniu Jeroboam zostaje koronowany na króla dziesięciu plemion na północy. Obaj królowie praktykują bałwochwalstwo. Przez lata dynastia Dawida w południowym królestwie od czasu do czasu wydaje pobożnego króla; większość królów jest jednak niegodziwa. Północne królestwo jest prowadzone przez nieprzerwaną serię niegodziwych władców, w tym bałwochwalczego Achaba i jego żonę Izebel, za panowania których Bóg zsyła suszę, aby ukarać Izrael, wraz z potężnym prorokiem Eliaszem, aby wskazać ludziom powrót do Boga.

2 Księga Królewska - Eliasz zostaje przeniesiony do nieba, a Elizeusz zajmuje jego miejsce jako Boży prorok w Izraelu. Jehu zostaje królem Izraela i niszczy niegodziwą linię Achaba. W Judzie córka Achaba zostaje królową i próbuje zabić wszystkich spadkobierców Dawida, ale jej się to nie udaje. Niegodziwi królowie rządzą w obu narodach, z wyjątkiem kilku reformatorów w Judzie, takich jak Ezechiasz i Jozjasz. Uporczywe bałwochwalstwo Izraela w końcu wyczerpuje cierpliwość Boga, który sprowadza na nich Asyryjczyków, by podbili naród izraelski. Później Bóg sprowadza Babilończyków przeciwko Judzie jako sąd, a Jerozolima zostaje zniszczona.

1 Księga Kronik - genealogia ludu Bożego od Adama do czasów królestwa, ze szczególnym uwzględnieniem rodziny Dawida. Pozostała część księgi obejmuje większość tego samego materiału, co 1 i 2 Księga Samuela, z naciskiem na życie Dawida.

2 Księga Kronik - ta księga obejmuje ten sam materiał, co 1 i 2 Księga Królewska, z naciskiem na dynastię Dawida w Judzie. Księga zaczyna się od budowy świątyni pod rządami Salomona, a kończy zniszczeniem świątyni przez Babilończyków, z zapowiedzią, w kilku ostatnich wersetach, że świątynia zostanie odbudowana.

Ezdrasza - Po 70 latach niewoli w obcym kraju, lud Judy może powrócić do swojej ojczyzny, aby ją odbudować. Potomek Dawida o imieniu Zerubbabel wraz z kilkoma kapłanami rozpoczyna odbudowę świątyni. Polityczna opozycja wobec odbudowy wymusza wstrzymanie budowy na około 15 lat. Potem jednak prace są kontynuowane, do czego zachęcają dwaj prorocy, Aggeusz i Zachariasz. Około 57 lat po ukończeniu budowy świątyni, Ezdrasz, uczony w Piśmie, przybywa do Jerozolimy, przywożąc ze sobą około 2000 osób, w tym kapłanów i lewitów, którzy mieli służyć w świątyni. Ezdrasz odkrywa, że ludzie mieszkający w Judzie popadli w grzech i wzywa ich do pokuty i powrotu do prawa Bożego.

Nehemiasz - około 14 lat po przybyciu Ezdrasza do Jerozolimy, Nehemiasz, królewski szafarz w Persji, dowiaduje się, że mury Jerozolimy są w stanie ruiny. Nehemiasz udaje się do Jerozolimy i nadzoruje budowę murów miejskich. Sprzeciwiają mu się wrogowie Żydów, którzy próbują udaremnić pracę różnymi taktykami, ale mur zostaje ukończony z Bożym błogosławieństwem na czas Święta Namiotów. Ezdrasz odczytuje publicznie Księgę Prawa, a lud Judy ponownie zobowiązuje się do jej przestrzegania. Księga Nehemiasza rozpoczyna się smutkiem, a kończy śpiewem i świętowaniem.

Księga Estery - Niektórzy wygnani Żydzi zdecydowali się nie wracać do Jerozolimy i pozostali w Persji. Kserkses, król Persji, wybiera na swoją nową królową młodą kobietę o imieniu Estera. Estera jest Żydówką, ale ukrywa swoje pochodzenie etniczne na polecenie swojego kuzyna Mordocheusza, który ją wychował. Wysoki rangą urzędnik w królestwie, mężczyzna o imieniu Haman, planuje ludobójstwo wszystkich Żydów w królestwie i otrzymuje pozwolenie króla na realizację swojego planu - ani on, ani król nie wiedzą, że królowa jest Żydówką. Poprzez serię bosko wyreżyserowanych, idealnie zgranych w czasie wydarzeń, Haman zostaje zabity, Mordochaj uhonorowany, Żydzi oszczędzeni, a królowa Estera odegrała w tym wszystkim kluczową rolę.

Księga Hioba - Sprawiedliwy człowiek o imieniu Hiob doświadcza serii strasznych tragedii, które pozbawiają go majątku, rodziny i zdrowia. Nawet po utracie wszystkiego Hiob nie przeklina Boga. Trzej przyjaciele przychodzą, aby współczuć Hiobowi, ale w końcu wypowiadają się na temat sytuacji, popierając pogląd, że Bóg karze Hioba za jakiś ukryty grzech. Hiob zaprzecza jakiemukolwiek grzechowi z jego strony, ale w swoim bólu woła do Boga o odpowiedzi - ufa Bogu, ale chce też, aby Bóg się wytłumaczył. W końcu Bóg pojawia się i przytłacza Hioba swoim majestatem, mądrością i mocą. Bóg przywraca Hiobowi majątek, zdrowie i rodzinę, ale nigdy nie odpowiada na pytanie, dlaczego Hiob cierpiał.

Psalmy - ten zbiór pieśni obejmuje chwałę dla Pana, wołanie potrzebujących, uwielbienie, lamenty, dziękczynienie, proroctwa i pełne spektrum ludzkich emocji. Niektóre z pieśni zostały napisane na konkretne okazje, takie jak podróż do świątyni lub koronacja nowego króla.

Księga Przysłów - zbiór nauk moralnych i ogólnych wskazówek dotyczących życia, skierowany do osób poszukujących mądrości. Tematy obejmują miłość, seks, małżeństwo, pieniądze, pracę, dzieci, gniew, spory, myśli i słowa.

Księga Kaznodziei - Mądry starszy człowiek, który nazywa siebie Kaznodzieją, filozofuje na temat życia, patrząc wstecz na to, czego nauczył się z własnych doświadczeń. Kaznodzieja, żyjąc z dala od Boga, opowiada o daremności różnych ślepych ścieżek. Nic na tym świecie nie zadowala: bogactwo, przyjemność, wiedza czy praca. Bez Boga wszystko jest marnością.

Pieśń Salomona (Pieśń nad Pieśniami) - Król i skromna panna wyrażają wzajemną miłość i oddanie poprzez swoje zaloty, prowadzące do radosnego i potwierdzającego skonsumowania małżeństwa w noc poślubną. Pieśń nadal przedstawia niektóre trudności, z jakimi borykają się oblubieniec i jego oblubienica w życiu małżeńskim, zawsze powracając do tęsknoty kochanków za sobą i nieśmiertelnej siły miłości.

Izajasz - Izajasz zostaje powołany na proroka w Judzie i przynosi Boże przesłania kilku królom. Bóg ogłasza sąd nad Judą za ich religijną hipokryzję. Następnie prorok przekazuje ostrzeżenia innym narodom, w tym Asyrii, Babilonowi, Moabowi, Syrii i Etiopii. Mimo całego gniewu Boga na Jego lud w Judzie, w cudowny sposób ratuje On Jerozolimę przed atakiem Asyryjczyków. Izajasz przepowiada upadek Judy z rąk Babilonu, ale obiecuje również przywrócenie ich ziemi. Izajasz spogląda jeszcze dalej w przyszłość na obiecanego Mesjasza, który narodzi się z dziewicy, zostanie odrzucony przez swój lud i zabity w trakcie noszenia ich nieprawości - ale Mesjasz, sprawiedliwy Sługa Boży, będzie również rządził światem z Jerozolimy w królestwie pokoju i dobrobytu.

Jeremiasz - Jeremiasz, żyjący w czasach babilońskiej inwazji na Judę, prorokuje zwycięstwo Babilonu nad Judą, co przynosi mu wiele smutku i prześladowanie ze strony dumnych królów i fałszywych proroków w Jerozolimie. Nieustannie wzywając lud Boży do pokuty, Jeremiasz jest regularnie ignorowany, a nawet prześladowany. Za pośrednictwem Jeremiasza Bóg obiecuje, że pewnego dnia ustanowi nowe przymierze z Izraelem. Prorok dożywa upadku Jerozolimy i przepowiada, że niewola ludu w Babilonie potrwa 70 lat.

Lamentacje - w długim akrostychu Jeremiasz płacze nad zniszczeniem ziemi judzkiej. Hańba i wstyd ludu Bożego są przytłaczające i wszystko wydaje się stracone. Jednak Bóg jest sprawiedliwy w swojej dyscyplinie i jest miłosierny, nie niszcząc całkowicie zbuntowanego narodu; lud Boży jeszcze zobaczy Boże współczucie.

Księga Ezechiela - jest to księga proroctw napisana w Babilonie przez Ezechiela, kapłana, który stał się prorokiem. Ezechiel zajmuje się przyczyną Bożego sądu nad Judą, którą jest bałwochwalstwo i hańba, jaką Juda przyniósł Bożemu imieniu. Ezechiel pisze również o sądzie przeciwko innym narodom, takim jak Edom, Ammon, Egipt i Filistia, a także przeciwko miastu Tyr. Następnie Ezechiel obiecuje cudowne przywrócenie ludu Bożego do ich ziemi, odbudowę świątyni i Boże panowanie nad wszystkimi narodami ziemi.

Księga Daniela - Jako młody człowiek, Daniel zostaje wzięty do niewoli babilońskiej, ale on i jego trzej przyjaciele pozostają niezłomni wobec Bożych przykazań, a Bóg błogosławi im honorem i wysoką rangą w Imperium Babilońskim. Mają jednak wrogów: Trzej przyjaciele Daniela zostają wrzuceni do pieca ognistego, a Daniel do jaskini lwów, ale Bóg zachowuje ich życie w każdym przypadku i obdarza ich jeszcze większym honorem. Daniel przeżył obalenie Babilonu i kontynuował prorokowanie w czasach Imperium Perskiego. Proroctwa Daniela są dalekosiężne, dokładnie przewidując powstanie i upadek wielu narodów oraz nadchodzące rządy wybranego przez Boga króla, Mesjasza.

Księga Ozeasza - misją Ozeasza jest wezwanie Izraela do pokuty, ponieważ Bóg jest gotowy osądzić ich za zepsucie i bałwochwalstwo. Na rozkaz Boga Ozeasz poślubia żonę, która jest mu niewierna, a następnie musi wykupić ją z prostytucji. To nikczemne doświadczenie jest ilustracją duchowego cudzołóstwa Izraela i faktu, że kochający Bóg wciąż ich szuka, aby ich odkupić i przywrócić im właściwe miejsce.

Księga Joela - Joel usługuje w Judzie w czasie suszy i plagi szarańczy, wydarzeń, które są znakami Bożego sądu nad narodem. Joel wykorzystuje obecny sąd, aby wskazać ludziom na przyszły, ogólnoświatowy sąd Dnia Pańskiego i wzywa wszystkich do pokuty. Ostatnią obietnicą Joela jest to, że Pan zamieszka ze swoim ludem na Syjonie i przyniesie wielkie błogosławieństwo przywróconej ziemi.

Księga Amosa - Amos zaczyna od ogłoszenia sądu między innymi nad Damaszkiem, Tyrem, Edomem i Gazą. Prorok podróżuje na północ z Judy do Izraela, aby ostrzec ten naród przed Bożym sądem. Wymienia ich grzechy i prosi Boga o upamiętanie i przebaczenie. Bóg obiecuje, że po zniszczeniu Izraela nadejdzie czas odbudowy.

Księga Obadiasza - Edomici ze swoich pozornie bezpiecznych, opartych o skały domów cieszyli się z upadku Judy, ale Obadiasz przynosi otrzeźwiające Boże przesłanie: Edom również zostanie podbity, i to bez żadnych środków zaradczych. Lud Boży będzie ostatecznym zwycięzcą.

Księga Jonasza - Jonasz, prorok w Izraelu, otrzymuje od Boga polecenie udania się do asyryjskiej stolicy Niniwy, aby prorokować przeciwko niej. Jonasz jest nieposłuszny i próbuje oddalić się od Niniwy, ale Bóg zatrzymuje go na morzu. Jonasz zostaje wyrzucony za burtę i połknięty przez wielką rybę. W brzuchu ryby Jonasz okazuje skruchę, a ryba wypluwa go z powrotem na suchy ląd. Kiedy Jonasz prorokuje w Niniwie, Asyryjczycy upokarzają się przed Bogiem i okazują skruchę, a Bóg nie sprowadza na nich sądu. Jonasz jest zły, że Bóg przebaczył ludziom, których nienawidzi, a Bóg przemawia do jego upartego proroka.

Księga Micheasza - w serii trzech przesłań Micheasz wzywa zarówno Judę, jak i Izrael do słuchania słowa Bożego. Prorokuje o nadchodzącym sądzie nad oboma królestwami i przewiduje błogosławione królestwo Boże, rządzone przez króla, który narodzi się w Betlejem. Księga Micheasza kończy się obietnicą, że Boży gniew się odwróci, a lud Boży zostanie przywrócony.

Księga Nahuma - proroctwo Nahuma dotyczy zniszczenia Niniwy. Nahum podaje powody tego zniszczenia i obiecuje Boży sąd nad narodem, który niegdyś terroryzował resztę świata. W przeciwieństwie do Bożego sądu nad Izraelem, sąd nad Niniwą nie będzie miał wytchnienia, a po zniszczeniu nie nastąpi odbudowa.

Księga Habakuka - Prorok pyta Boga o coś, czego nie może zrozumieć, a mianowicie o to, jak Bóg może wykorzystać niegodziwych Babilończyków do ukarania własnego ludu Bożego, Judy. Pan odpowiada, przypominając Habakukowi o swojej suwerenności i wierności oraz o tym, że na tym świecie sprawiedliwi będą żyć dzięki wierze.

Księga Sofoniasza - Sofoniasz ostrzega przed nadchodzącym Dniem Pańskim, proroctwem wypełnionym częściowo przez inwazję Babilonu, a ostatecznie zostanie wypełnione pod koniec czasów. Inne narody oprócz Judy są również ostrzegane przed nadchodzącym sądem, w tym Filistia, Moab, Kusz i Asyria. Jerozolima jest wzywana do pokuty, a księga kończy się obietnicą Boga, że przywróci swój lud do łaski i chwały.

Księga Aggeusza - Aggeusz żył i nauczał w czasach Zerubbabela i Zachariasza. Rozpoczęła się odbudowa świątyni, ale opozycja ze strony wrogów Żydów wstrzymała prace na około 15 lat. Aggeusz wygłasza serię czterech kazań, aby zachęcić ludzi do powrotu do pracy i ukończenia świątyni.

Księga Zachariasza - współczesny Aggeuszowi i Zerubbabelowi, Zachariasz zachęca mieszkańców Jerozolimy do dokończenia odbudowy świątyni, która była wstrzymana na około 15 lat. Osiem wizji dotyczy ciągłego planu Boga dla Jego ludu. Obiecany jest sąd nad wrogami Izraela, a także Boże błogosławieństwa dla Jego wybranego ludu. Zawartych jest kilka proroctw mesjańskich, przepowiadających przyjście Mesjasza, Jego cierpienie i ostateczną zwycięską chwałę.

Księga Malachiasza - posługując Izraelowi po wygnaniu, Malachiasz wzywa lud Boży do pokuty. Prorok potępia grzechy rozwodu, składania nieczystych ofiar, wstrzymywania dziesięciny i profanowania imienia Bożego. Księga, podobnie jak cały Stary Testament, kończy się opisem Dnia Pańskiego i obietnicą, że Eliasz przyjdzie przed tym strasznym dniem.

Nowy Testament:

Ewangelia Mateusza - Służba Jezusa Chrystusa jest przedstawiona z punktu widzenia, że Jezus jest Synem Dawida, a tym samym prawowitym królem, który ma rządzić z tronu Izraela. Jezus oferuje królestwo swojemu ludowi, ale Izrael odrzuca Go jako swojego króla i krzyżuje Go. Jezus zmartwychwstaje i wysyła swoich uczniów na cały świat, aby głosili Jego naukę.

Ewangelia Marka - Służba Jezusa Chrystusa jest przedstawiona z punktu widzenia Jezusa jako Sprawiedliwego Sługi Bożego. Jezus jest posłuszny woli Ojca i wypełnia wszystko, do czego został posłany, w tym umiera za grzeszników i zmartwychwstaje.

Ewangelia Łukasza - Służba Jezusa Chrystusa jest przedstawiona z punktu widzenia tego, że Jezus jest Synem Człowieczym, który przyszedł, aby zbawić cały świat. Jezus okazuje miłość Boga wszystkim klasom ludzi, niezależnie od rasy czy płci. Zostaje niesprawiedliwie zdradzony, aresztowany i zamordowany, ale zmartwychwstaje.

Ewangelia Jana - Służba Jezusa Chrystusa jest przedstawiona z punktu widzenia tego, że Jezus jest Synem Bożym. Jezus długo mówi o swojej naturze i dziele oraz konieczności wiary, a także udowadnia, że jest Synem Bożym poprzez serię publicznych cudów. Zostaje ukrzyżowany i zmartwychwstaje.

Dzieje Apostolskie - ta kontynuacja życia Chrystusa podąża za posługą apostołów po wniebowstąpieniu Jezusa. Duch Święty przybywa, aby napełnić i wzmocnić naśladowców Jezusa, którzy zaczynają głosić ewangelię pośród narastających prześladowań. Paweł, były wróg chrześcijan, nawraca się i zostaje powołany przez Chrystusa na apostoła. Kościół zaczyna się w Jerozolimie, rozszerza się na Samarię i rozprzestrzenia się na świat rzymski.

List do Rzymian - ten traktat teologiczny, napisany przez apostoła Pawła podczas jednej z jego podróży misyjnych, analizuje sprawiedliwość Boga i sposób, w jaki Bóg może uznać winnych grzeszników za sprawiedliwych w oparciu o ofiarę Jezusa Chrystusa. Będąc usprawiedliwionymi przez wiarę, wierzący żyją w świętości przed światem.

1 List do Koryntian - Kościół w Koryncie boryka się z wieloma problemami, a apostoł Paweł pisze do nich, aby udzielić im Bożych instrukcji, jak radzić sobie z różnymi kwestiami, w tym z grzechem i podziałami w kościele, małżeństwem, bałwochwalstwem, darami duchowymi, przyszłym zmartwychwstaniem i prowadzeniem publicznego kultu.

2 List do Koryntian - Problemy w kościele w Koryncie zostały w większości rozwiązane, a Paweł pisze ten list, aby ich zachęcić, wyjaśnić dar miłości, który zbiera dla judejskich chrześcijan, i bronić swojego apostolstwa przed krytykami, którzy wypowiadają się przeciwko niemu.

List do Galacjan - Fałszywi nauczyciele przeniknęli do kościołów w Galacji, fałszywie sugerując, że uczynki zakonu (zwłaszcza obrzezanie) muszą być dodane do wiary w Chrystusa, aby zbawienie było prawdziwe. Paweł bez ogródek potępia mieszanie prawa i łaski, pokazując, że zbawienie i uświęcenie pochodzą z łaski. Chrystusowe zbawienie nas wyzwoliło. Polegamy na pracy Ducha, a nie na własnej.

List do Efezjan - Zbawienie przychodzi z łaski przez wiarę w Chrystusa, a nie przez nasze własne uczynki. Życie, które Jezus daje zarówno Żydom, jak i poganom, skutkuje nowym sercem i nowym sposobem życia w tym świecie. Kościół jest Ciałem Chrystusa, a małżeństwo jest obrazem Chrystusa i Kościoła. Bóg zapewnił duchową zbroję do prowadzenia duchowej bitwy.

List do Filipian - Pisząc ten list z rzymskiego więzienia, Paweł dziękuje kościołowi w Filippi za dar miłości, który mu przysłali. Ewangelia Chrystusa rozwija się na świecie pomimo trudności, a chrześcijanie mogą się z tego cieszyć. Jesteśmy zachęcani do uniżania się tak, jak czynił to Chrystus, bycia zjednoczonymi i dążenia do celu, jakim jest podobanie się Panu we wszystkim.

List do Kolosan - Pomimo tego, co mogą twierdzić fałszywi nauczyciele, Jezus Chrystus jest Zbawicielem, Panem i Stwórcą wszystkich rzeczy. W Nim wszyscy wierzący stają się żywi i kompletni; nie muszą poddawać się regulacjom stworzonym przez człowieka ani nakazom prawa Starego Testamentu. Nowe życie, które mamy w Chrystusie, wpłynie na nasze relacje z małżonkami, rodzicami, dziećmi, panami i sługami.

1 List do Tesaloniczan - Paweł opisuje początki kościoła w Tesalonice i chwali ich za niezłomną wiarę. Wierzący są zachęcani do prowadzenia czystego życia i podtrzymywania nadziei, że Jezus powróci. Kiedy Chrystus przyjdzie ponownie, wskrzesi wierzących, którzy umarli i zabierze tych, którzy jeszcze żyją, aby byli z Nim na zawsze. Nadchodzi Dzień Pański, który doprowadzi do osądzenia tego świata.

2 List do Tesaloniczan - Kościół w Tesalonice przeżywa prześladowania, a niektórzy wierzący zastanawiają się, czy Dzień Pański już nadszedł. Paweł zapewnia ich, że to, czego doświadczają, nie jest sądem Bożym. Zanim nadejdzie ten straszny dzień, musi nastąpić ogólnoświatowy bunt, usunięcie Ograniczającego i dojście do władzy człowieka bezprawia. Ale Bóg ochroni swoje dzieci. Do czasu powrotu Chrystusa rób to, co słuszne.

1 Tymoteusza - Tymoteusz, pastor kościoła w Efezie, jest adresatem tego listu od Pawła. Pastor musi być wykwalifikowany duchowo, mieć się na baczności przed fałszywymi doktrynami, modlić się, dbać o tych, którzy są w kościele, szkolić innych przywódców, a przede wszystkim wiernie głosić prawdę.

2 Tymoteusza - W tym bardzo osobistym liście, napisanym pod koniec życia, Paweł zachęca Tymoteusza do trzymania się wiary, skupiania się na tym, co naprawdę ważne, wytrwania w niebezpiecznych czasach i głoszenia Słowa Bożego.

List do Tytusa - Tytus, pastor kościołów na Krecie, ma za zadanie mianować starszych w tamtejszych kościołach, upewniając się, że mężczyźni mają odpowiednie kwalifikacje duchowe. Musi uważać na fałszywych nauczycieli, unikać rozproszeń, modelować chrześcijańskie życie i nakłaniać wszystkich wierzących do praktykowania dobrych uczynków.

List do Filemona - W tym krótkim liście do Filemona, wierzącego w Kolosach, apostoł Paweł zachęca go do okazania miłości Chrystusa i pojednania się z uciekinierem, niewolnikiem. Zgodnie z prawem rzymskim niewolnikowi groziła surowa kara, ale Paweł wzywa do okazania łaski ze względu na Chrystusa. Filemon powinien powitać swojego niewolnika z powrotem w domu, nie jako niewolnika, ale jako ukochanego brata w Chrystusie.

List do Hebrajczyków - żydowscy członkowie kościoła, którzy są kuszeni, by powrócić do żydowskiego prawa. Autor tego listu zachęca ich, aby nie oglądali się za siebie, ale przez wiarę dążyli do pełnej duchowej dojrzałości. Jezus Chrystus jest lepszy niż aniołowie i lepszy niż Mojżesz, i zapewnił lepszą ofiarę, lepsze kapłaństwo i lepsze przymierze niż cokolwiek w Starym Testamencie. Opuściwszy Egipt, musimy wejść do Ziemi Obiecanej, a nie dalej błąkać się bez celu po pustyni.

List Jakuba - W tej bardzo praktycznej księdze Jakub pokazuje, jak wygląda wiara przeżywana w praktyce. Prawdziwa, zbawcza wiara wpłynie na nasze życie modlitewne, nasze słowa, naszą reakcję na próby i nasze traktowanie innych.

1 List Piotra - Apostoł Piotr pisze do wierzących w Azji Mniejszej, którzy są prześladowani, zwracając się do nich jako do "wybranych Bożych, rozproszonych wygnańców" (1 List Piotra 1:1). Przypomina im o łasce Bożej, zapewnia o ich niebiańskim domu, uczy ich świętości, poucza o relacjach małżeńskich i zachęca do stawiania czoła cierpieniu.

2 List Piotra - W obliczu zbliżającej się śmierci Piotr pisze do kościołów, zachęcając je do podążania za Słowem Bożym, identyfikowania i unikania fałszywych nauczycieli oraz życia w świętości w oczekiwaniu na powtórne przyjście Chrystusa.

1 List Jana - Bóg jest światłością, miłością i prawdą. Ci, którzy naprawdę należą do Chrystusa, będą szukać społeczności z Jego odkupionymi; będą chodzić w światłości, a nie w ciemności; będą wyznawać grzech; będą posłuszni Słowu Bożemu; będą kochać Boga; będą doświadczać coraz mniejszego wzorca grzechu w swoim życiu; będą okazywać miłość innym chrześcijanom; i będą doświadczać zwycięstwa w swoim chrześcijańskim postępowaniu.

2 List Jana - Życie chrześcijańskie jest równowagą prawdy i miłości. Nie możemy porzucić prawdy w imię miłości; nie możemy też przestać kochać z powodu błędnego wyobrażenia o podtrzymywaniu prawdy.

3 List Jana - Dwóch mężczyzn jest skontrastowanych: Gajusz, który pokazuje swoje zaangażowanie w prawdę i miłość poprzez gościnność; i Diotrephes, który pokazuje swoją złośliwość i dumę poprzez brak gościnności.

List Judy - Przesłanie ewangelii nie ulegnie zmianie. Są jednak ludzie, którzy próbują wypaczać to przesłanie i nauczać fałszywych doktryn, aby przynosić korzyści sobie i sprowadzać ludzi na manowce. Takim ludziom należy się przeciwstawiać w prawdzie.

Objawienie - Jezus jest Panem kościoła i zna stan każdego lokalnego ciała wierzących. Czasy ostateczne będą naznaczone wzrostem niegodziwości, powstaniem jednoświatowego rządu Antychrysta i furią szatana przeciwko ludowi Bożemu na ziemi. Bóg wyleje swój gniew na zbuntowany i niepokutujący świat w serii sądów, których surowość będzie stale wzrastać. W końcu Baranek Boży powraca na ziemię z armiami niebios, pokonując siły zła skierowane przeciwko Niemu i ustanawiając swoje królestwo pokoju. Szatan, Antychryst i niegodziwcy każdego wieku zostaną wrzuceni do jeziora ognia, podczas gdy naśladowcy Chrystusa odziedziczą nowe niebo i nową ziemię.