Pytanie
Czy Konstantyn decydował o tym, jakie księgi należały do Biblii?
Odpowiedź
Bardzo ważne jest, aby dokładnie wyjaśnić, jaką rolę cesarz Konstantyn odegrał w Soborze Nicejskim, jaki był cel soboru, co wydarzyło się w Nicei i krótko, w jaki sposób powstał kanon Biblii, jaki znamy. Konstantyn był cesarzem rzymskim, który żył w latach 274-337 n.e. Najbardziej znany jest z tego, że został jedynym władcą Imperium Rzymskiego (po oszukaniu i pokonaniu Licyniusza, swojego szwagra) i rzekomo nawrócił się na chrześcijaństwo. Dyskutuje się, czy Konstantyn był rzeczywiście wierzący (zgodnie z jego wyznaniami i rozumieniem wiary), czy tylko kimś, kto próbował wykorzystać kościół i wiarę dla własnej korzyści. Konstantyn zwołał Sobór Nicejski - pierwszy sobór powszechny kościoła chrześcijańskiego w 325 r. n.e. - przede wszystkim dlatego, że obawiał się, że spory wewnątrz kościoła spowodują nieporządek w imperium. Spór dotyczył arianizmu, czyli przekonania, że Jezus był istotą stworzoną. Słynne zdanie, o które się spierali, brzmiało: "Był, kiedy Go nie było". Odnosiło się to do Jezusa i zostało uznane przez sobór za heretyckie, co zaowocowało następującymi słowami o Chrystusie w Credo Nicejskim: "Bóg z Boga prawdziwego", "od Ojca", "nie stworzony". Sobór ustalił, że Chrystus był homoousia, czyli jedną substancją z Ojcem.
Jeśli chodzi o rękopisy, które zostały spalone na rozkaz Konstantyna, tak naprawdę nie ma żadnej wzmianki o tym, że coś takiego faktycznie miało miejsce na rozkaz Konstantyna lub na Soborze Nicejskim. Dokument partii ariańskiej twierdzący, że Chrystus jest istotą stworzoną, został przez nich porzucony z powodu silnego oporu wobec niego i został podarty na strzępy na oczach wszystkich obecnych na soborze. Konstantyn i Sobór Nicejski nie mieli praktycznie nic wspólnego z tworzeniem kanonu. Nie był on nawet omawiany w Nicei. Sobór, który podjął niepodważalną decyzję w sprawie kanonu, odbył się w Kartaginie w 397 roku, sześćdziesiąt lat po śmierci Konstantyna. Jednak na długo przed Konstantynem 21 ksiąg zostało uznanych przez wszystkich chrześcijan (4 Ewangelie, Dzieje Apostolskie, 13 Pawła, 1 Piotra, 1 Jana, Objawienie). Istniało 10 spornych ksiąg (Hebrajczyków, Jakuba, 2 Piotra, 2-3 Jana, Judy, Ps-Barnaby, Hermasa, Didache, Ewangelia Hebrajczyków) i kilka, które większość uważała za heretyckie (Ewangelie Piotra, Tomasza, Macieja, Dzieje Andrzeja, Jana itp.
Liberalni uczeni i fikcyjni autorzy lubią twierdzić, że Ewangelie Tomasza i Piotra (oraz inne od dawna kwestionowane księgi) zawierają prawdy, które Kościół zaciekle tępił, ale to po prostu nie ma podstaw historycznych. Bliższe prawdy jest stwierdzenie, że żaden poważny teolog nie przejmował się tymi księgami, ponieważ zostały one napisane przez ludzi kłamiących na temat autorstwa i miały niewiele podstaw w rzeczywistości. Jest to jeden z powodów, dla których sobór ogłaszający kanon odbył się tak późno (397 r. n.e.), ponieważ księgi, którym ufano i które zostały przekazane, były już powszechnie znane.
English
Czy Konstantyn decydował o tym, jakie księgi należały do Biblii?
