Pytanie
Czym jest ziemia, którą Bóg obiecał Izraelowi?
Odpowiedź
Prawdopodobnie nie ma bardziej spornej nieruchomości na ziemi niż ziemia Izraela. Nawet nazywanie jej "Izraelem" wywołuje sprzeciw niektórych stron. Naród żydowski rości sobie prawo do tej ziemi, ponieważ po raz pierwszy wszedł w jej posiadanie tysiące lat temu i ponieważ Bóg bezpośrednio dał im tę ziemię, jak zapisano w Biblii.
W Księdze Rodzaju 12:7 Bóg obiecuje Abramowi, który właśnie przybył do Kanaanu: "Twojemu potomstwu dam tę ziemię". Później, w Księdze Rodzaju 15:18, Bóg rozszerza tę bezwarunkową obietnicę: "Potomstwu twemu daję tę ziemię, od rzeki egipskiej aż do wielkiej rzeki Eufrat". Następnie, w Księdze Rodzaju 17:8, Bóg powtarza obietnicę daną Abrahamowi, dodając, że dar ziemi jest nieodwołalny: "Ziemię, na której przebywasz jako przychodzień, całą ziemię kanaanejską dam tobie i potomstwu twemu po tobie na wieczne posiadanie i będę Bogiem ich". Bóg później powtarza tę obietnicę synowi Abrahama, Izaakowi (Rdz 26:3-4) i synowi Izaaka, Jakubowi (Rdz 28:13), którego imię Bóg później zmienił na Izrael.
W Przymierzu Abrahamowym Bóg określił zasięg ziemi, która miała należeć do potomków Abrahama, Izaaka i Jakuba - terytorium obejmujące cały Kanaan i rozciągające się od Egiptu po współczesny Irak. Kilka wieków później, gdy nadszedł czas, aby Izraelici faktycznie objęli w posiadanie Ziemię Obiecaną, Bóg ponownie mówił o rozległym obszarze "Od pustyni i od Libanu aż do wielkiej rzeki, rzeki Eufrat, poprzez cały kraj Chetejczyków aż do wielkiego morza na zachodzie będzie sięgać wasz obszar." (Jozuego 1:4, Biblia Warszawska).
Obietnica ziemi należącej do dzieci Izraela jest trwała. Nawet gdy Izrael został wygnany ze swojej ziemi, co zdarzyło się dwukrotnie w historii, Bóg obiecał, że powrócą: "Choćby twoi wygnańcy byli na krańcu nieba, to i stamtąd zgromadzi cię Pan, Bóg twój, i stamtąd cię zabierze, (5) i sprowadzi cię Pan, Bóg twój, do ziemi, którą posiadali twoi ojcowie, i posiądziesz ją i ty, i uczyni cię szczęśliwszym i liczniejszym od twoich ojców." (Pwt 30:4-5). Obietnica ta jest częścią tego, co dziś nazywane jest Przymierzem Palestyńskim lub Przymierzem Ziemskim (Pwt 29:1-30:10).
Zapowiadając usunięcie Izraela z ich ziemi, Przymierze Palestyńskie przewidywało niewolę babilońską (586 r. p.n.e.) i rzymskie zniszczenie Jerozolimy (70 r. n.e.). W obu przypadkach obietnica przymierza spełniła się: Żydzi odzyskali swoją ziemię w 537 roku p.n.e. i ponownie w 1948 roku. Izrael nadal znajduje się w swojej ziemi, pomimo faktu, że ich zdobywcy, Babilon i Rzym, już dawno odeszli. Wszystko to potwierdza obietnice złożone Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, że Bóg ustanowi Izrael w ich ziemi jako swój lud wybrany (Powtórzonego Prawa 29:13). Przymierze Ziemi zawiera również pewne szczególne obietnice dla Izraela, które według wielu nie zostaną całkowicie wypełnione aż do tysiącletniego panowania Chrystusa.
Zgodnie z Księgą Rodzaju 15:18 i Księgą Jozuego 1:4, ziemia, którą Bóg dał Izraelowi, obejmowała wszystko od rzeki Nil w Egipcie do Libanu (z południa na północ) i wszystko od Morza Śródziemnego do rzeki Eufrat (z zachodu na wschód). Na dzisiejszej mapie ziemia, o której Bóg powiedział, że należy do Izraela, obejmuje wszystko, co posiada współczesny Izrael, plus całe terytorium okupowane przez Palestyńczyków (Zachodni Brzeg i Strefę Gazy), plus część Egiptu i Syrii, plus całą Jordanię, plus część Arabii Saudyjskiej i Iraku. Tak więc Izrael posiada obecnie tylko ułamek ziemi obiecanej przez Boga; reszta ich dziedzictwa prawdopodobnie czeka na powrót Mesjasza, Jezusa Chrystusa. Bóg dał słowo, że naród izraelski nigdy nie przestanie istnieć, dopóki słońce świeci w dzień, a księżyc i gwiazdy w nocy (Jeremiasza 31:35-37).
English
Czym jest ziemia, którą Bóg obiecał Izraelowi?
