Pytanie
Jakie znaczenie ma imperium babilońskie w historii biblijnej?
Odpowiedź
Babilon powstał jako miasto mezopotamskie nad rzeką Eufrat, aby stać się potężnym miastem-państwem, a później stolicą i imiennikiem jednego z największych imperiów w historii. Miasto było położone we wschodniej części Żyznego Półksiężyca, około 55 mil na południe od współczesnego Bagdadu. Historia Babilonu często krzyżowała się z biblijną linią czasu. Wpływ Babilonii na Izrael i historię świata jest ogromny.
Założenie Babilonu
Pierwsza wzmianka o Babilonie pojawia się w Biblii w Księdze Rodzaju 10. Rozdział ten nazywany jest tabelą narodów, ponieważ śledzi losy potomków trzech synów Noego. W genealogii Chama „Kusz był ojcem Nimroda, który stał się potężnym wojownikiem na ziemi” (Księga Rodzaju 10:8). Nimrod założył królestwo, które obejmowało miejsce zwane „Babilonem” w Szinarze (Księga Rodzaju 10:10).
Wieża Babel
Wieża Babel pojawia się w Księdze Rodzaju 11. W języku angielskim łatwo jest dostrzec związek między słowami „Babel” i „Babilon”, ale w języku hebrajskim są to te same słowa. Rozdział ten utrwala reputację Babilonu jako miasta buntu przeciwko Bogu. Od tego momentu autorzy biblijni konsekwentnie używają Babilonu jako symbolu zła i buntu (zob. 1 Piotra 5:13 i Objawienie 17:5).
Wczesny rozwój Babilonu
W czasach Abrahama Babilon stał się niezależnym miastem-państwem rządzonym przez Amorytów. Pierwsza dynastia babilońska obejmowała Hammurabiego, szóstego króla, znanego ze swojego kodeksu praw. Hammurabi rozszerzył królestwo, a obszar wokół Babilonu stał się znany jako Babilonia. Podczas drugiej dynastii Babilon utrzymywał kontakty z Egiptem i wszczął trwającą 600 lat walkę z Asyrią. Po okresie podporządkowania imperium elamickiemu czwarta dynastia królów babilońskich rozkwitła pod rządami Nabuchodonozora I. Następnie Babilon znalazł się w cieniu Asyrii.
Dominacja Babilonu
W 851 r. p.n.e. Babilon był tylko nominalnie niezależny, wymagając „ochrony” Asyrii i borykając się z wieloma wewnętrznymi niepokojami. Ostatecznie tron objął asyryjski Tiglat-Pileser III. Asyryjczycy i Merodach-Baladan, Chaldejczyk, niejednokrotnie wymieniali się władzą. W jednym z okresów swojej przewagi Merodach-Baladan wysłał posłańców, aby grozili Ezechiaszowi, królowi Judy (2 Król. 20:12-19; Izajasz 39). Kiedy chaldejski przywódca Nabopolassar przejął kontrolę nad Babilonem w 626 r. p.n.e., przystąpił do splądrowania Niniwy, stolicy Asyrii.
Podbój Judy przez Nabuchodonozora II
Pod rządami dynastii chaldejskiej, a prawdopodobnie także w całej pozostałej historii, żaden król nie przewyższył chwały i absolutnej władzy panowania Nabuchodonozora II. Jako książę koronny (syn Nabopolassara) pokonał faraona Necho II, który przyszedł z pomocą armii asyryjskiej, zdobywając dla Babilonii dawne ziemie asyryjskie, w tym Izrael. Po koronacji na króla Nabuchodonozor zmusił króla Jojakima z Judy, aby „stał się jego wasalem na trzy lata. Ale potem [Jojakim] zmienił zdanie i zbuntował się przeciwko Nabuchodonozorowi” (2 Król. 24:1). Król Babilonu, który nie przyjął dobrze buntu, zdobył Jerozolimę i zabrał króla oraz innych przywódców, wojskowych i rzemieślników jako jeńców do Babilonu (2 Król. 24:12-16). Deportacja ta oznaczała początek babilońskiego wygnania Żydów.
Nabuchodonozor mianował Sedekiasza władcą Judy. Jednak Sedekiasz, wbrew radom proroka Jeremiasza, przyłączył się do Egipcjan w buncie w 589 r. p.n.e. Spowodowało to powrót Nabuchodonozora. Pozostali Żydzi zostali deportowani, Jerozolima spalona, a świątynia zniszczona w sierpniu 587 lub 586 r. p.n.e. (Jeremiasz 52:1-30).
Prorok Daniel i upadek Babilonu
Babilon jest miejscem działalności proroków Ezechiela i Daniela, którzy zostali deportowani z Judy. Daniel stał się przywódcą i doradcą królewskim imperiów babilońskiego i perskiego. Został pojmany po bitwie pod Karkemisz w 605 r. p.n.e. (Jeremiasz 46:2-12). Księga Daniela zawiera interpretację snu Nabuchodonozora (Daniel 2) oraz przepowiednię upadku Babilonu pod naporem Medów i Persów (Daniel 5). Wcześniej prorok Izajasz również przepowiedział upadek Babilonu (Izajasz 46:1-2).
Wniosek
W Biblii Babilon jest wspomniany od Księgi Rodzaju do Apokalipsy, gdzie powstaje z buntowniczych początków, aby stać się symbolem złego systemu świata Antychrysta. Kiedy lud Boży wymagał dyscypliny, Bóg użył imperium babilońskiego, aby ją osiągnąć, ale ograniczył niewolę Judy do 70 lat (Jeremiasz 25:11). Następnie Bóg obiecał „ukarać króla Babilonu i jego naród” (Jeremiasz 25:12) „za wszystkie zło, które wyrządzili w Syjonie” (Jeremiasz 51:24). Ostatecznie wszelkie zło zostanie osądzone, co symbolizuje upadek Babilonu w Objawieniu 18:21: „Wielkie miasto Babilon zostanie zburzone i nigdy więcej nie będzie odnalezione”.
English
Jakie znaczenie ma imperium babilońskie w historii biblijnej?
