Pytanie
Dlaczego Bóg był tak rozgniewany na Dawida za przeprowadzenie spisu ludności?
Odpowiedź
W 2 Księdze Samuela 24:1 czytamy: „Gniew Pański ponownie zapłonął przeciwko Izraelowi i podburzył Dawida przeciwko nim, mówiąc: «Idź i przeprowadź spis ludności Izraela i Judy»”. Jednak równoległa relacja z wydarzeń związanych ze spisem ludności ujawnia, że to szatan podburzył Dawida do przeprowadzenia spisu: „Szatan powstał przeciwko Izraelowi i podburzył Dawida, aby przeprowadził spis ludności Izraela” (1 Kronik 21:1). Rozbieżność tę często tłumaczy się tym, że aby osiągnąć swoje cele, Bóg czasami pozwala szatanowi działać. Bóg może wykorzystywać szatana na różne sposoby, czego rezultatem jest oczyszczenie, zdyscyplinowanie i uświęcenie nieposłusznych wierzących (Łk 22:31–32; 1 Kor 5:1–5; 2 Kor 12:7–10). Tak mogło być w przypadku Dawida. Bóg pozwolił szatanowi kusić go, a Dawid zgrzeszył, ujawniając swoją dumę, a Bóg odpowiednio potraktował Dawida.
Należy zauważyć, że w Biblii New American Standard Bible napisano, że to „ono” (gniew Pana) skłoniło Dawida do przeprowadzenia spisu ludności. W innych tłumaczeniach napisano, że to „on” (Pan) podburzył. Powodem różnic w tłumaczeniu jest to, że w języku oryginalnym nie ma podmiotu dla czasownika „podburzył”. Faktem jest, że nie wiadomo, kto dokładnie skłonił Dawida do przeprowadzenia spisu ludności. Aby przetłumaczyć ten werset dosłownie, powiedzielibyśmy: „Był ktoś, kto skłonił Dawida przeciwko nim” lub „Bo ktoś skłonił Dawida przeciwko nim”. Powyższe tłumaczenia interpretują to jako oznaczające, że to Bóg lub Jego gniew skłoniły Dawida do przeprowadzenia spisu ludności. Istnieją jednak inne możliwości:
– Niewymienioną rzeczą, która skłoniła Dawida do przeprowadzenia spisu ludności, mogła być zła wyobraźnia samego Dawida.
– „Ktoś”, kto skłonił Dawida, mógł być szatanem, jak mówi 1 Kronik 21:1.
– „Przeciwnik” (znaczenie słowa szatan) wspomniany w 1 Kronikach mógł być kimś innym niż diabeł; mógł to być nienazwany doradca Dawida, który skłonił go do podjęcia głupiego (lub grzesznego) działania.
Jeśli chodzi o powód gniewu Boga na Dawida, w tamtych czasach człowiek miał prawo liczyć lub spisywać tylko to, co należało do niego. Izrael nie należał do Dawida; Izrael należał do Boga. W Księdze Wyjścia 30:12 Bóg powiedział Mojżeszowi: „Kiedy przeprowadzisz spis ludności Izraelitów, aby ich policzyć, każdy z nich musi zapłacić Panu okup za swoje życie w momencie liczenia. Wtedy nie spadnie na nich żadna plaga, kiedy ich policzysz”. To Bóg miał prawo nakazać spis ludności, a jeśli Dawid go przeprowadzał, powinien był to zrobić wyłącznie na polecenie Boga, otrzymując okup za „odkupienie” spisu. Dlatego Bóg ponownie rozgniewał się na Izrael i dlatego Dawid miał wyrzuty sumienia po przeprowadzeniu spisu ludności Izraela. Dawid wiedział, że postąpił źle i błagał Boga, aby zgładził winę jego grzechu (2 Samuela 24:10).
Bóg dał Dawidowi do wyboru trzy kary za jego grzech – trzy lata głodu, trzy miesiące ucieczki przed wrogami lub trzy dni plagi. Dawid wybrał trzecią opcję, a Pan ukarał Izrael plagą, która zabiła 70 000 mężczyzn od Dan na północy do Beer-Szeby na południu. Jeśli chodzi o to, dlaczego Bóg ukarał cały naród za grzech króla, to właśnie to pytanie zadaje Dawid w 2 Księdze Samuela 24:17. Dlaczego, skoro to on zgrzeszył, cierpieć musiał cały lud? Poprosił nawet, aby ręka Boga spadła tylko na niego i jego rodzinę, a lud został oszczędzony. Jednak, podobnie jak w przypadku Hioba, Bóg postanowił nie podawać powodu swoich działań. Być może było to spowodowane wielokrotnymi grzechami Izraela i buntem przeciwko Bogu na przestrzeni wieków. Być może była to lekcja dla ludu (a także dla nas), że ludzie cierpią, gdy ich przywódcy zbłądzą. W rzeczywistości Bóg nie uzasadnił swoich działań żadnym powodem i nie musiał tego robić.
Spośród trzech opcji przedstawionych Dawidowi, dwie pierwsze wiązałyby się z pewnym stopniem zależności od łaski człowieka: wojna byłaby oczywiście tak dotkliwa, jak chciałby tego wróg; głód wymagałby od Izraela poszukiwania pożywienia u innych narodów, polegając na litości sąsiadów. Zamiast polegać na łasce jakiegokolwiek człowieka, Dawid postanowił polegać na łasce Boga – zaraza była przecież najbardziej bezpośrednią formą kary od Boga i w obliczu plagi mogli liczyć tylko na pomoc Boga.
Psalmista mówi nam: „Drogi Pana są doskonałe” (Psalm 18:30). Jeśli drogi Boga są „doskonałe”, to możemy ufać, że wszystko, co On robi – i wszystko, na co pozwala – jest również doskonałe. Naszym obowiązkiem wobec Boga jest posłuszeństwo Mu, zaufanie Mu i poddanie się Jego woli, niezależnie od tego, czy ją rozumiemy, czy nie.
Jak widzimy w 2 Księdze Samuela 24:16, Bóg był zasmucony tym, co działo się z Jego ludem, i odwołał karę. Nawet w swojej naganie Bóg nadal okazuje swoją miłość i miłosierdzie.
English
Dlaczego Bóg był tak rozgniewany na Dawida za przeprowadzenie spisu ludności?
