Pytanie
Co Biblia mówi o dziedzictwie?
Odpowiedź
Dziedzictwo to coś, co jest przekazywane z przeszłości. Dziedzictwem może być własność, reputacja, tradycje lub pozycja w życiu. Jest to dziedzictwo. Nasze dziedzictwo narodowe lub rasowe odnosi się do zwyczajów, geografii lub rasy ludzi lub krajów, w których się urodziliśmy. Na przykład: "Jestem dumna ze swojego rdzennego amerykańskiego dziedzictwa". Dziedzictwo majątkowe odnosi się do spadku pozostawionego przez przodków, na przykład: "Diamentowy zegarek jest częścią jego dziedzictwa po dziadkach". Biblia ma wiele do powiedzenia na temat dziedzictwa i faktu, że dzieci Boże otrzymują duchowe dziedzictwo (Efezjan 1:11).
Kiedy Bóg powiedział Abramowi, że zostanie ojcem wielkiego narodu, Bóg ustanowił nowy lud (Rdz 12:1-3). Ziemia, na której przebywał Abram, miała być dziedzictwem jego potomków (Rdz 17:8; Wj 6:8; Jer 12:14). Wnuk Abrama, Jakub (Izrael), przeniósł swoją rodzinę do Egiptu z powodu głodu i tam pozostali przez czterysta lat (Rdz 45:9-47). Pod koniec tego czasu Izraelici opuścili Egipt i ostatecznie weszli do Ziemi Obiecanej (Jozuego 1:6). Chociaż żyli w Egipcie przez czterysta lat, lud Boży nadal zachował swoje dziedzictwo jako Izraelici.
"Dobry człowiek pozostawia dziedzictwo dzieciom swoich dzieci" (Przysłów 13:22), a Stary Testament dostarcza przykładów ojców przekazujących dziedzictwo swoim dzieciom. Dziedzictwo Abrahama zostało przekazane jego synowi Izaakowi i wnukowi Jakubowi. Na łożu śmierci Jakub pobłogosławił swoich dwunastu synów (Rdz 49). Specjalne dziedzictwo zwane prawem pierworodztwa było przyznawane pierworodnemu synowi rodziny. Syn Izaaka, Ezaw, oddał swoje pierworodztwo w zamian za miskę gulaszu - tak nisko ocenił swoje dane przez Boga dziedzictwo, że przehandlował je za przelotną przyjemność. Za ten czyn Ezaw został nazwany w Liście do Hebrajczyków 12:6 "bezbożnikiem".
Psalm 127:3 mówi, że dzieci są dziedzictwem Pana. Bóg powierza rodzicom nowe istoty ludzkie i nakłada na nich odpowiedzialność za wychowywanie i szkolenie tych dzieci, aby Go poznawały i czciły (Psalm 139:13-16; por. Powtórzonego Prawa 6:1-9). Ponieważ dzieci są dziedzictwem, powinny być przyjmowane z wdzięcznością. Tak jak cenimy pamiątki przekazane nam przez pradziadków, tak powinniśmy cenić dzieci, które Bóg powierza nam jako nasze dziedzictwo.
Pobożni znajdują swoją wystarczalność w Bogu i postrzegają Słowo Boże jako swoje dziedzictwo: "Twoje ustawy są moim dziedzictwem na wieki, są radością mego serca" (Psalm 119:111). Każdy powinien żyć dla duchowego i wiecznego dziedzictwa. List do Rzymian 8:17 mówi nam, że wszyscy, którzy ufają tylko Chrystusowi w zbawienie, stają się współdziedzicami z Nim. Dziedzictwem chrześcijan jest życie wieczne (Jana 3:16-18), niebiańskie nagrody (Objawienie 22:12) i obywatelstwo w niebie (Filipian 3:20). Jako nasz wielki Dobroczyńca, Bóg dał swojego Syna, aby kupić nasze zbawienie (2 Koryntian 5:21). Daje nam możliwość i sposobność zainwestowania naszego życia dla Niego, a następnie nagradza nas za to. "Ci, którzy zwyciężą, odziedziczą to wszystko [Nowe Jeruzalem i jego błogosławieństwa], a Ja będę ich Bogiem, a oni będą moimi dziećmi" (Objawienie 21:7). Jako Jego dzieci mamy czynić wszystko w świetle naszego wielkiego dziedzictwa. List do Kolosan 3:23-24 mówi: "Cokolwiek czynicie, wykonujcie z całego serca, jako pracę dla Pana, a nie dla ludzi, ponieważ wiecie, że w nagrodę otrzymacie dziedzictwo od Pana".
Ziemskie dziedzictwo jest wspaniałym darem, który dodaje radości naszemu życiu i pomaga określić, kim jesteśmy. Ale ziemskie dziedzictwo jest tymczasowe. Biblia zachęca nas, byśmy skupili się na dziedzictwie wiecznym (Mateusza 6:19; Kolosan 3:1-4). Na tym świecie żyjemy jako "tymczasowi mieszkańcy i cudzoziemcy" (1 Piotra 2:11). Możemy zainwestować nasze tymczasowe ziemskie życie w służbę Bogu, która zaowocuje "dziedzictwem, które nigdy nie zginie, nie zepsuje się ani nie wyblaknie. To dziedzictwo jest dla was zachowane w niebie" (1 Piotra 1:4).
English
Co Biblia mówi o dziedzictwie?
